partis miſſe qua in ſimbolo. Scd̓ꝫ aūt In­no. epl̓a ſignificat officiū ꝑcurſo ris: p̄ibat ante faciē dn̄i. Et qͥa p̄dixit: pnīam agite. ideo ſequit̉ graduale. Sꝫ qͥa poſt pnīam ſe quit̉ gaudium: qͥa ip̄e dixit. Ap propinquabit em̄ regnū celoꝝ. ideo ſequit̉: alleluia: qͥd eſt can­tus gaudij. Et qͥa poſt Ioānis doctrinā ſecuta ē doctrina xp̄i. ideo ſequit̉ euāgeliū eſt doctri­na xp̄i poſtqͣꝫ ſecuta ē fides apo ſtolorū. ideo ſequit̉ ſymbolum. Quare aūt epiſtole fiūt li­bris moyſi: qͥa in illis ꝓmittūtur tēporalia. in epl̓is ꝟo pauli eter­nalia. Et hac rōne lectiōes de li­bris moyſi termināt̉ in grauem accentū. Sed lectiōes epl̓aꝝ in acutū: quia ſurſum tendūt. Gra duale ẜm Inno. dr̄ a grādibꝰ in qͥbus cantabat̉. ſignificat con­uerſionem fideliū penitentium. Et interponit̉ verſus ad deſig­nandū nullus verā pnīam fa cit niſi plene cōuerſus ſit ad de­um. Et obmittit̉ graduale in fe­ſtis paſcalibus loco eius dicit̉: Hec dies: Quia illi dies ſtatum eccleſie fururū felicē inſinuant. ſcꝫ ſtatum poſt reſurrectionem: vbi erit pena ſed gaudiū. Al leluia vox leticie ſignificat gau­dium penitentiū: quod habent ex ꝓmiſſo premio. Et canit̉ etiaꝫ in aduentū. quia licet ſancti pa­tres habuerūt ſpem de incarna tionē xp̄i. Tn̄ qͥa certi erant. ideo exultabat. Sꝫ in ſeptuage­ſima obmi tit̉. qͥa tūc caſus pͥmi hominis deflet̉. loco cuius cani tur tractus ꝓlixitate aſperi­tate vocis: ſignificās ꝓlixitatem miſerie pn̄tis incolatus. Et hoc Symachus papa inſtituit ſic̄ collectas. Addit̉ etiā qn̄qꝫ ꝓſa poſt alleluia: ſcꝫ que eſt vox exul tatiōis: ad ſignandū gaudium corporꝭ anīe. Et eſt inſtituta a Nicolao papa. Prius em̄ can­tabat̉ neuma quoddā longum poſt alleluia: loco cuius Nicola us papa in feſtiuitatibꝰ p̄cipuis proſam catare inſtituit. Sigui­ficat etiā diutina ꝓtractio nota­ ipſius alleluia gaudiū celeſtē patrie: qͦd eſt abſqꝫ fine. fit ſine voce ſignificatiua: qͥa tale gaudi um nulla lingua exprimere pōt ⁊c̄. Euāgeliū quod legit̉ in ſini­ſtra ꝑte altarꝭ deſignat: ip̄m peccatores ſunt vocati. Et dicit̉ verſus aquilonē ad euitationeꝫ maloꝝ: imitationē bonoꝝ. ma li em̄ per aquilonē ſignificant̉. aquilonē diabolꝰ frequē­ter deſignat̉: cōtra quē eſt euan geliū. Et dr̄ in loco alto: ſcꝫ ī pul pito. qͦd ſit in epiſtola: qͥa al­tus locus dat̉ ſeruantibꝰ euāge liū: qͥa celū. Et ꝓpt̓ hoc etiā ter­minat̉ in altū. Premittit̉ aūt an te euangeliū dominꝰ vobiſcū: ſa lutatio populi. per qd̓ diſponit populū ad audienduꝫ deuote. Et chorus rn̄det: ſpū tuo: id eſt ſicut tecū eſt deus ad di­cendū verbū dei: ita nobiſcū ſit.