partis miſſe qua in ſimbolo. Scd̓ꝫ aūt Inno. epl̓a ſignificat officiū ꝑcurſo ris: qͥ p̄ibat ante faciē dn̄i. Et qͥa p̄dixit: pnīam agite. ideo ſequit̉ graduale. Sꝫ qͥa poſt pnīam ſe quit̉ gaudium: qͥa ip̄e dixit. Ap propinquabit em̄ regnū celoꝝ. ideo ſequit̉: alleluia: qͥd eſt cantus gaudij. Et qͥa poſt Ioānis doctrinā ſecuta ē doctrina xp̄i. ideo ſequit̉ euāgeliū q̄ eſt doctrina xp̄i poſtqͣꝫ ſecuta ē fides apo ſtolorū. ideo ſequit̉ ſymbolum. Quare aūt epiſtole nō fiūt d̓ libris moyſi: qͥa in illis ꝓmittūtur tēporalia. in epl̓is ꝟo pauli eternalia. Et hac rōne lectiōes de libris moyſi termināt̉ in grauem accentū. Sed lectiōes epl̓aꝝ in acutū: quia ſurſum tendūt. Gra duale ẜm Inno. dr̄ a grādibꝰ in qͥbus cantabat̉. ⁊ ſignificat conuerſionem fideliū penitentium. Et interponit̉ verſus ad deſignandū ꝙ nullus verā pnīam fa cit niſi plene cōuerſus ſit ad deum. Et obmittit̉ graduale in feſtis paſcalibus ⁊ loco eius dicit̉: Hec dies: Quia illi dies ſtatum eccleſie fururū felicē inſinuant. ſcꝫ ſtatum poſt reſurrectionem: vbi nō erit pena ſed gaudiū. Al leluia vox leticie ſignificat gaudium penitentiū: quod habent ex ꝓmiſſo premio. Et canit̉ etiaꝫ in aduentū. quia licet ſancti patres habuerūt ſpem de incarna tionē xp̄i. Tn̄ qͥa certi d̓ hͦ erant. ideo exultabat. Sꝫ in ſeptuageſima obmi tit̉. qͥa tūc caſus pͥmi hominis deflet̉. loco cuius cani tur tractus cū ꝓlixitate ⁊ aſperitate vocis: ſignificās ꝓlixitatem miſerie pn̄tis incolatus. Et hoc Symachus papa inſtituit ſic̄ ⁊ collectas. Addit̉ etiā qn̄qꝫ ꝓſa poſt alleluia: ſcꝫ que eſt vox exul tatiōis: ad ſignandū gaudium corporꝭ ⁊ anīe. Et eſt inſtituta a Nicolao papa. Prius em̄ cantabat̉ neuma quoddā longum poſt alleluia: loco cuius Nicola us papa in feſtiuitatibꝰ p̄cipuis proſam catare inſtituit. Siguificat etiā diutina ꝓtractio notarū ipſius alleluia gaudiū celeſtē patrie: qͦd eſt abſqꝫ fine. ⁊ fit ſine voce ſignificatiua: qͥa tale gaudi um nulla lingua exprimere pōt ⁊c̄. Euāgeliū quod legit̉ in ſiniſtra ꝑte altarꝭ deſignat: ꝙ ꝑ ip̄m peccatores ſunt vocati. Et dicit̉ verſus aquilonē ad euitationeꝫ maloꝝ: ⁊ imitationē bonoꝝ. ma li em̄ per aquilonē ſignificant̉. Nā ꝑ aquilonē diabolꝰ frequēter deſignat̉: cōtra quē eſt euan geliū. Et dr̄ in loco alto: ſcꝫ ī pul pito. qͦd nō ſit in epiſtola: qͥa altus locus dat̉ ſeruantibꝰ euāge liū: qͥa celū. Et ꝓpt̓ hoc etiā terminat̉ in altū. Premittit̉ aūt an te euangeliū dominꝰ vobiſcū: ſa lutatio populi. per qd̓ diſponit populū ad audienduꝫ deuote. Et chorus rn̄det: ⁊ cū ſpū tuo: id eſt ſicut tecū eſt deus ad dicendū verbū dei: ita nobiſcū ſit.