De ſententiadenunciationē ꝑ iura ſuꝑius dicta. Eo tn̄ modo qͦ dictū ē ſupraIdē dicendū eſt ſi fama publica eſt. vel audio a fidedignis aliquē excōicatū: ẜm Raymunduꝫteneor eū vitare. Et vt meliusiſta recolligas ponunt̉ qͥnqꝫ regule de hoc. Quaꝝ pͥma talis ē.Excōicato ꝑticipas in crimīe incurrit eandē ſnīam excōicatōis:vt de ſen. exc. ſi ꝯcubine. ⁊. c. nuper. Quod intellige ſic ſi dat cōſiliū: auxiliū vl̓ fauorē ſine qͥbusille nō feciſſet. Scd̓a regl̓a: participās excōicato nō in crimine īꝯtemptū tn̄ clauiū: incurrit mortale pctm̄. Tertia regula: particiꝑans excōmunicato in diuinis:ſcꝫ admittēdo eū ad diuina veleccleſiaſtica ſacramēta vel ad ſepulturā peccat mortalit̉. Et licꝫprima vice non ſit irregularꝭ: vtde ſen. exis qui. lib. vi. tamen ingreſſus eccl̓ie eſt ei interdictꝰ. vnde ingerens ſe ſecūdo ad diuīafit irregularis. de ſentē. exis qui.lib. vi. Et ſi ſic decedit non debꝫin cemiterio ſepeliri: vt dr̄ ibidēimmo vt in vltimo caſu ſepeliēsexcōmunicatū in caſu non ꝯceſſo excōicatus eſt: vt de ſepultur.eos qui. in clem̄. Quarta regulaParticipās excōicato in ꝯtemptum ſuperioꝝ peccat mortaliter. xi. q. iij. nemo. Quinta regula: participans excommunicato bibendo: comedēdo: loquendo ſemel tm̄: vl̓ ex caſu neceſſario: nōtamen in cōtemptum peccat venialiter: ſꝫ patet. quia veniale fitmortale dū placet: ⁊ frequentiadelicti facit ꝯtemptū. vt d̓t Auguſti. de fide xp̄iana. Tūc em̄ dr̄quis ex ꝯtemptu facere qn̄ voluntas eius ordinat̉ ad obuiandū legi. Sciendū tn̄ circa p̄miſſa: ꝙ in omībus caſibus p̄terqͣꝫin primo: talis participās p̄t abſolui a ꝓprio ſacerdote. Sed inpͥmo caſu quādo cōicat in crimine: nō poteſt abſolui ab alio niſiab illo qͥ excōmunicauit pͥncipalem. Tamē ſi ille ꝯmunicās cōmode non p̄t accedere illū excōmunicatorē: pōt abſolui a ꝓprioſacerdote. vt dr̄ in ca. nuper. deſnīa ex. In articl̓o tamen mortꝭpoteſt ab om̄i excōicatione maiori per ſimplicē ſacͣdotem abſolui: ſeruata tamē forma de q̄ habes ſupra circa ſacramentū penitentie. Preterea ſciendū q̄qͥnqꝫ ꝑſone excuſant̉ a pctō participatōnis cū excōicato. Primoſi quis cauſa vtilitatꝭ participatvt ſi loquitur de his que ſunt d̓ſalute excōmunicati. vel ad ſalutem propriā. ſi aliū nō habet vtloquat̉ pro debitis que teneturſibi excoicatꝰ. Scd̓o excuſat̉ vtor participās viro excōicato. vl̓ecōuerſo. tn̄ qͣꝫtū ad redditionēdebiti n̄ excuſat̉. qͥa nō tenet̉ viroexcōicato reddere debituꝫ. ille tn̄excōicatꝰ tenet̉ vxori petēti reddere. xi. q. iij. quoniā multos. inglo. ſuꝑ ꝟbo vxores. finali. Tertio excuſant̉ ſerui: ancille filij ru