De ſententia denunciationē iura ſuꝑius di­cta. Eo tn̄ modo dictū ē ſupra Idē dicendū eſt ſi fama publi­ca eſt. vel audio a fidedignis ali quē excōicatū: ẜm Raymunduꝫ teneor vitare. Et vt melius iſta recolligas ponunt̉ qͥnqꝫ re­gule de hoc. Quaꝝ pͥma talis ē. Excōicato ꝑticipas in crimīe in­currit eandē ſnīam excōicatōis: vt de ſen. exc. ſi ꝯcubine.. c. nu­per. Quod intellige ſic ſi dat ſiliū: auxiliū vl̓ fauorē ſine qͥbus ille feciſſet. Scd̓a regl̓a: par­ticipās excōicato in crimine ī ꝯtemptū tn̄ clauiū: incurrit mor tale pctm̄. Tertia regula: partici ꝑans excōmunicato in diuinis: ſcꝫ admittēdo ad diuina vel eccleſiaſtica ſacramēta vel ad ſe­pulturā peccat mortalit̉. Et licꝫ prima vice non ſit irregularꝭ: vt de ſen. exis qui. lib. vi. tamen in­greſſus eccl̓ie eſt ei interdictꝰ. vn de ingerens ſe ſecūdo ad diuīa fit irregularis. de ſentē. exis qui. lib. vi. Et ſi ſic decedit non debꝫ in cemiterio ſepeliri: vt dr̄ ibidē­immo vt in vltimo caſu ſepeliēs excōmunicatū in caſu non ꝯceſ­ſo excōicatus eſt: vt de ſepultur. eos qui. in clem̄. Quarta regula Participās excōicato in ꝯtem­ptum ſuperioꝝ peccat mortali­ter. xi. q. iij. nemo. Quinta regu­la: participans excommunicato bi bendo: comedēdo: loquendo ſe mel tm̄: vl̓ ex caſu neceſſario: tamen in cōtemptum peccat ve nialiter: ſꝫ patet. quia veniale fit mortale placet: frequentia delicti facit ꝯtemptū. vt d̓t Au guſti. de fide xp̄iana. Tūc em̄ dr̄ quis ex ꝯtemptu facere qn̄ vo­luntas eius ordinat̉ ad obuian legi. Sciendū tn̄ circa p̄miſ­ſa: in omībus caſibus p̄terqͣꝫ in primo: talis participās p̄t ab­ſolui a ꝓprio ſacerdote. Sed in pͥmo caſu quādo cōicat in crimi ne: poteſt abſolui ab alio niſi ab illo excōmunicauit pͥncipa lem. Tamē ſi ille ꝯmunicās cō­mode non p̄t accedere illū excō­municatorē: pōt abſolui a ꝓprio ſacerdote. vt dr̄ in ca. nuper. de ſnīa ex. In articl̓o tamen mortꝭ poteſt ab om̄i excōicatione ma­iori per ſimplicē ſacͣdotem abſol ui: ſeruata tamē forma de ha bes ſupra circa ſacramentū pe­nitentie. Preterea ſciendū qͥnqꝫ ꝑſone excuſant̉ a pctō par ticipatōnis excōicato. Primo ſi quis cauſa vtilitatꝭ participat vt ſi loquitur de his que ſunt ſalute excōmunicati. vel ad ſalu tem propriā. ſi aliū habet vt loquat̉ pro debitis que tenetur ſibi excoicatꝰ. Scd̓o excuſat̉ vt or participās viro excōicato. vl̓ ecōuerſo. tn̄ qͣꝫtū ad redditionē debiti excuſat̉. qͥa tenet̉ viro excōicato reddere debituꝫ. ille tn̄ excōicatꝰ tenet̉ vxori petēti red dere. xi. q. iij. quoniā multos. in glo. ſuꝑ ꝟbo vxores. finali. Ter tio excuſant̉ ſerui: ancille filij ru­