Seite
Mendicantes. ad naturā ſuam. ff. de pac. l. Sumus. ⁊ voluntas remunerat̉ ⁊ non opus. et vo luntas facit opus remūerabile. de pe. di. i. c. Volūtas. et ſola voluntatis forma nouerat opus. ff. de furtꝭ. qui iniurie. circa pͥn. xxxiij. q. v. ti. i. ⁊. c. Corpus. īmo voluntas ſpectāda eſt et nō exitus. ff. de homi. In lege. ⁊. l. Diuus. Nōne hec eſſet mutatio dextere excelſi. Psͣ. lxxvi. ꝙ de fructibꝰ tuis aliud qͣꝫ elemoſynas facere p̄ſumeres: niſi bn̄ficiū ſit fundatū ſuꝑ vſurꝭ: vt inferius dicā. et iō Greg. in collecta. Deus cuiꝰ mīe ⁊c̄. ⁊ infra. quaꝝ vtimur elemoſinis. quā te iubet le­gere ꝓ defunctis: elemoſynariū te on̄dit. Uere non eſt differentia inter te ⁊ me: niſi ꝙ tibi portātur ſaccos ī domū: ego ꝟo curro cū ſacco ꝑ ciuitatē. Uere citha ra cū pſalterio male ꝯcordat. de cler̄. ꝯiu. diuerſis fallacijs. et fruſtra auxiliū le­gis inuocat qͥ cōmittit in legē. de vſur. qꝛ fruſtra. Sed qd̓ qͥs nō diligit: d̓ facili contēnit. ij. q. iij. Pn̄s. Ecce menſurabiles poſuiſti dies meos ⁊ ſub̓ia mea tāqͣꝫ nihilū an̄ te. psͣ. xxxviij. Uade gͦ ⁊ de cetero noli peccare ne deteriꝰ tibi ꝯtingat Ioh̓.viij. quia ſi mendicādo delinq̄rem: tūc nos par facinꝰ coinqͥnaret: ⁊ eqͣlis ſiml̓ vtroſqꝫ pena comitaret̉. xv. q. iij. Sane. Ideoqꝫ dic̄ Proſꝑ. Bene loqui et male viuere: nihil eſt aliud qͣꝫ ſe ſua voce dānare. Idcirco ꝯſidera legē imꝑialē que dicit. Humanitatis nr̄e eſt ꝓſpicere egenis: ⁊ dare operā vt pauꝑibꝰ de qͦ­rum nūero ego ſum) alimēta non deficiant. vt. C. de ſacroſanc. ec. l. priuilegia. Et ideo dixit propheta. Btūs qui intelligit ſuꝑ egenū ⁊ pauperē: in die mala li­berabit eum dominꝰ. Et inſuꝑ dixit Chriſtus. In quācunqꝫ ciuitatē intraueri tis aūt caſtellū: interrogate in eo quis dignꝰ ſit. id eſt bonus hoſpes ⁊ ibi mane te donec exeatꝭ. In quamcūqꝫ domū intra ueritꝭ dicite: pax huic domui: ⁊ come dite de his que apponūtur vobis. ⁊ quicunqꝫ nō recepit vos ⁊ nō audierit ſer­mones vr̄os. exeuntes de domo foris ⁊ de ciuitate ⁊ excutite puluerē de pedibꝰ veſtris. Math. x. Et ideo deſine ab ira ⁊ derelinque furorem. noli emulari ne maligneris. psͣ. xxxvi. quia tu ex ſola cupiditate procedis que omniū malorum eſt radix. xi. diſ. Bonorū. ⁊ continuo generat nouas lites: vt in ꝓhemio Decre. Unde dicit̉. Figulus odit figulū: ꝓpter cōmune lucrum. Nam videt̉ inter vos canonicos eccleſiarū collegiatarū ꝙ qͣnto int̓ pauciores diuidunt̉ ꝓuentꝰ p̄ben darū: tanto maiores fieri pn̄t ſinguloꝝ ꝑticipātiū portiones. de ꝯſti. Cum. M. de ꝯceſſ. p̄hē. li. vi. c. vlti. et ita elemoſyna q̄ mihi denegaret̉ tibi accreſceret: ⁊ lo­cupletari velles cū iniuria mea. ꝯtra regl̓aꝫ iurꝭ li. vi. ecce oīa dicta tua rōne ca­rent. iō extirpanda ſunt. lxviij. di. Corripi. Dicta aūt mea ſunt nat̉alis rō. et iō legē faciūt. ff. de bo. dam. Cū ratio. et ideo expecta dn̄m ⁊ cuſtodi viā eiꝰ: ⁊ exal­tabit te vt hereditate capias terrā. ⁊ cū perierint pctōres videbis. Psͣ. xxxvi. Felix. Reſponde ſtulto iuxta ſtulticiā ſuam ne ſibi ſapiens videatur. Pro uerb̓. xxvi. et ꝙ nō plura ſapiat qͣꝫ oporteat. de renū. c. i. li. vi. Quia ſciui ꝙ durus es tu ⁊ neruus ferreus ceruix tua: ⁊ frons tua enea. Eſa. xlviij. et quia nō ad omnia. ſed aliquibꝰ p̄termiſſis ad aliqua reſpondiſti: et ꝑ conſeq̄ns conceſſiſti. vt in. c. Nonne. de preſump̄. Nihilominus tamē dico: quia pͥncipia reſponſiōis tue pretendūt in effectū te non eſſe beghardum ſed anachoritā ſeq̄n do Heliam ꝓph̓am. Regem nō habendo vt locuſta. de cuius contrario manife­ſte liquet: qͣre hec eneruare nō compellor. Sed ſi ſaltem poſſes allegare incon neniens pro ſolutione ad excuſandū excuſationes in peccatis. vt pſal. cxl. et de conſue. Quanto. xvi. q. i. Predicator. de exceſ. prela. Inter dilectos. que excuſa tio nulla eſt. vt infra patebit. gl̓iari in malicia nō poſtponeres. Sꝫ qꝛ reſpōdes ꝙ crimine grauatus alium corrigere vl̓ docere non poſſit. Attende o begharde