bant. Nemo in Italia ſexingentis ab hinc annis. tā frequēti auditorio litteras docuit: nec id mirū? Nam in te reſplendet Plinianus dicendi nitor:& illa mirabilis Tulliana opulentia: Tunihil aliud es(ut Symmachi verbis vtar) qͣꝫ ex om̄i bonaꝝ artiū ingenio collecta ꝑfectio. Nec quiſqͣꝫ id tēporis ita nitet/ utcōparatus tibi/ nō ſordeat. Vidi tua in Apuleium cōmentariahabent in ſe altā eruditionē: illa nudiuſtertius cuidā viro celebri in patrocinijs& fori operis. ꝓ munere obtuli: quo accepto/ magis inquit lætor: mi Thoma: qͣꝫ ſi aurum Smaragdos/aut quid his præcioſius donaſſes: Nam hoclibro fauore magnum mihi cōciliabo/ apud quendā qui in curia Cæſaris primieſt noīs: hoc dicto/ mox paginas euoluere cœpit/ modo hæcmodo illa legens/& forte fortuna in eum locū incidit/ ubi diſerto ac eleganti ſtilo/ ea cōplexus es: quę noſtris temporibuscōtigerunt: vbi tu collectis non tam vetuſtis qͣꝫ recentioribusexemplis/ fortunā exoculatā/& ipſa leuitate leuiorē comprobas. Ecce dum illa admirabundus legit/ venit eo ubi tu ita ſcribis. Vix Galli fines hoſtiles inuaſerat/ vix machinas oppugnatorias parauerāt: cū repente maximus ducum dux: auditotantū belli nomine/ exanimatus fortunæ opinor impedientēꝓcellam metuens: habenas reꝝ ſubito reliquit/& ad īperatorem Germanoꝝ Maximilianū/ auro argentoqꝫ omni aſportato: tranſfugit. Hæc ille dū caperata frōte legiſſet: miror inquitꝙ Beroaldus qui om̄es omniū doctrinaꝝ libros/& pōtificeas& Cæſareas leges vidit/ adhuc ignorat/ aut certe ſe ignorareſimulat Maximilianum non Germanorum/ ſed RomanoꝝImperatorem nuncupare ab eruditis. An pudet facere Beroaldum/ quod non pudet pontificem maximū/ ac omnes totius Chriſtiani reipub. principes ac reges/ a quibus ſemꝑ Romanoꝝ/ nō autē Germanoꝝ imperator vocat̉: quod ego audiens fui nō nihil perturbatus/ ꝙ videbā meum chariſſimū p̄ceptorē/ nullo clipeo a me defendi poſſe: præſertim apud eūvirū/ qui magnæ apud nos eſſet auctoritatis. Attamen dolorem vultu ſimulans/ exclamaui id Horatianū. Atqꝫ opere inlongo phas eſt obrepere ſomnū. Quo audito ille mitigatuseſt/ nā credebat te id inuidia quadā/ in ipſum cæſarē clementiſſimū ſcripſiſſe. Hæc mi p̄ceptor ꝓ eo amore qͦ te ꝓſequor
