tibi ſignificare ſtatui. Tu mihi quæſo p̄ epiſtolam ſignifices: qͣratione ductus/ talia feciſti. epiſtolæ tuæ exemplū illi qui te arguit(nā ita ſum pollicitus) mittā. Si reſcripſeris gratū ſentiesdiſcipulum. Præterea te rogo/ ut hæc mea ſcripta qualiacūqꝫſunt boni cōſulas. Bartolum& baldum quotidie in manibustero: quoꝝ illiteraratiſſima ſcripta/ ſi quis diutius legerit/ etiāſi ſit eloquēs/ infantiſſimus in dicendo efficiat̉ oportet. Ceterū in iſtis politioribus litteris hoc exiguū qd̓ ſcio tibi acceptūrefero. Vale: Bononiæ. Anno chriſti. M. D. Idibus FebruarijRESPONSIO PHLLIPPI BEROALDIPhilippus Beroaldus Bononienſis: Thomæ Vuolphio luniori. S. P. D.Epiſtolam tuā obuijs: ut aiunt manibus: excepi/ vtpote elegantiæ amoris officij refertiſſimā. Quod me/& mea in cœlūfers/ bene facis. Decet em̄ bonū diſcipulum præconio bonitatis extollere doctorem: ne ſub pœnitendo magiſtro militaſſe videat̉. Qd̓ amicus tuus ſtomachari viſus eſt. Propterea ꝙimperatorem dixi Germanoꝝ nō Romanoꝝ: nihil eſt quodob id ſtomachetur/ cū ego in ſcribendo ſecutus ſum rem nōverba. Immo ut noris apertius mentē meā. ego cenſeo honorificentius eſſe imperatorē Germanoꝝ dici/ qͣꝫ Romanoꝝ: cūhoc ſeculo nobilitas Romana decoxerit fece& quiſquilijs ſuperſtitibus: Germania vero ſit viris/ opibus magnitudine florentiſſima. Preterea vocare regem Romanoꝝ eum/ qui Germanis imperet/ credidi cōuenire ambitioſis/ nō ſimplicibusſcriptoribus. Habeo perſuaſiſſimum/ ſacratiſſimum Maximilianum non minus libenter audire/ ut dicatur& ſit imperatorGermanorum qͣꝫ rex Romanorum. cum alteꝝ nomē re ipſafulciatur/ alterum titulo tenus blandiatur. Deniqꝫ ſi ita mauult amicus tuus/ meus/ noſter per imprudentiam incuriamꝙ id dixi cum id horæ qua illa condebā mens hiſtorica magisnegocia qͣꝫ verba perpenderet/ lapſus itaqꝫ verbo ſum/ ſed eoverbo/ quod haud dubie ſit ignoſcibile. Ego quod ad me pertinet imperatorē maxime veneror: immo ut tu quoqꝫ optimenoſti/ nullus eſt hac tempeſtate inter celebriores profeſſores/
