Secundus Liber circo figmentū agnoſcis. Ingrediat̉ corā te malū eoꝝ: vt exuar ⁊ tu vincaſ cū vincaris talia nō curare. Deuinde mia eos ab omnibꝰ fraudibꝰ ſuis: ne fructū de me capiant: ſicut ⁊ me vindemiaſti qn̄ ⁊ tua mihi dona furore cōmotꝰ ſubtraxiſti: ⁊ in pn̄tiarū gaudiū ꝑfecte vite ꝓpter omēs iniqͥtates meas abſtuliſti: vt ⁊ mihi de merore rurſus gaudia ⁊ illis de ſua in reuoca bili crudelitate ſupplicia excreſcant. Et hec ſunt ſigna ꝓpt̓ q̄ oīa ſignoꝝ fa cta ſunt miracula. Un̄ dauid in pſalmo. Dediſti metuentibꝰ te ſignificati ones vt fugiant a facie arcus. Quas qͥ noluerint p̄cauere deueniant ad ea q̄ cōſonant̉ ſcpͥture ſancte p̄monſtrāt Hinc quoqꝫ ⁊ ſapīa ad extremū ocu lū intendens. innoua ſigna inqͥt. īmu ta mirabilia. glorifica manū ⁊ brachi um dextrū. excita furorē ⁊ effunde irā extolle aduerſariū: ⁊ afflige inimicuꝫ feſtina tempꝰ ⁊ memēto finis. Ergo rogati innouare ſigna q̄ cottidie fiūt vt cōuertat̉ iuſticia in iudiciū ne ſem per affligant̉ ſctī ſꝫ vnuſqͥſqꝫ recipiat ꝓut geſſit. Acſi dicat. Quia vſqꝫ ad p̄ ſens facta ſunt: vt effugerent: nūc im muta mirabilia iuxta qd̓ ſignificata ſunt vt ꝑueniant. ⁊ iō in fine vſqꝫ hui lamēti ꝑ Thau litterā ſigna p̄monuit: ⁊ verſibꝰ lachrimabilit̓ q̄ futura ſt̓ ꝓphetando cūcta ꝯpleuit. Propterea ⁊ nos finito alphabeto pͥmo ꝓut po tuimꝰ finē libri demꝰ: ⁊ oro ſuppliciter oīm votis cūctoꝝqꝫ lamentꝭ abluar ī viſceribꝰ ieſu xp̄i: qꝛ mihimet nō ſuffi cio quatinꝰ qͥ cū om̄ibꝰ ⁊ p̄ om̄ibꝰ im manit̉ deliqͥ: etiā in om̄ibꝰ clementer ⁊ cū om̄ibꝰ ad veniā merear exaudiri Finit in lamentatiōi nibꝰ Paſcaſij Ratberti monachorū omniū peripſima votoꝝ liber pͥmus fletibꝰ explicandꝰ: Seni Adelmāno operep̄cio conſecratus. Nter nos ex parte vt dictū: virorū ē chariſſime in dandis accipiendiſqꝫ muneribꝰ: p̄cipue ea eſtimanda ſunt officia ſi liquido cōſtiterit nihil a me aliud qd̓ tibi cōgruentiꝰ afferrē iuxta qd̓ potui explicitū nec a te vnqͣꝫ quod chariꝰ beniuolentia cōplecteret̉ acceptū: ꝓfecto cōſeneſcentibꝰ nobis hoc longe tuū ſemꝑ conſtat fuiſſe officiū orationibꝰ incūbere. inſiſtere lamentis: ⁊ vel noſtra vl̓ aliena facinora de flere. Hinc eſt ꝙ explicito in lamenta tionibꝰ pͥmo litterarū alphabeto ad ſecundū manū porrigimꝰ vt habeas ampliꝰ qͥd defleas charitate cōpunctus ſi nō eſt ī me ex quo gaudeas ma lis amaricatus. Incipit in lamentationibus Paſcaſij Ratberti monachorū omniū Peripſima votorū Liber ſecundus Fletibꝰ explicandꝰ Se ni Adelmanno operep̄cio conſecrat Eddidi er go in prioribus ſingulis ſaphici metri clauſu lis trenoꝝ verſuum ſingulas cū interp̄tatio nibꝰ ſuis litteras. forte non vt idē ꝓpheta ꝑfectius intellexit cur ſic eas in diderit: ſed iuxta ingenioli mei ſenſuꝫ ſaltim lecte ex hoc vt agnoſceret ꝙ ni hil in eiſdem litteris vacat a myſterio. Et ẜ vellent capaciores qui quie
