xxx. Ecundo cū dr̄ Et reſplenduit ⁊cͣ. exprimit̉ mirabilis gl̓ia tranſfigurationis xp̄i q̄ admirabilis fuit et gl̓ioſa ꝓpter tria. p̓o in corꝑis claritate Vn̄ dicit: et reſplen duit facies eius ſic̄ ſol. Quia ẜm Remi. Nihil eſt in corꝑibꝰ lucidiꝰ ideo claritas corꝑis xp̄i d̓ eſſe ſic̄ ſol. cū tn̄ ip̄e ſit ſole lucidior vt d̓ Eccle. 23. Rrōnabiliter at̄ ꝯparat̉ claritas corꝑis xp̄i claritati ſol̓ Primo qͥdem qꝛ ſic̄ in ſole eſt fons luminis corꝑalis. ita in xp̄o eſt lumē ſpūale. Scd̓o qꝛ a claritate corꝑis xp̄i gl̓ificati fulgebūt iuſti ſic̄ ſol in cōſpectu dei quēadmod̓ cetera ſidera ſuſcipiunt a ſole ſplē dorē 3o qꝛ ſic̄ lux ſolis ē viuificatiua. ita claritas corꝑis xp̄i gl̓ioſa beatoꝝ corꝑa viuificabit. Conſidera qͣnta fuerit diſcipuloꝝ ꝯſolatio. cū viderent eū tanta claritate fulgere. naꝫ vt dicit ſct̄us effrem duos ſoles oculi diſcipuloꝝ videbant in monte. vnū in firmam̄to totū md̓m illumīanteꝫ et alteꝝ qui ſolū videbat̉ in facie xp̄i. Et at tentede ꝙ claritas ſolis obfuſcat oculos et viſuꝫ impedit. ita ꝙ nō poſſumꝰ ſolis rotā vide̓. ſꝫ claritas corꝑis xp̄i ⁊ ſi maior erat ⁊ luti dior claritate ſolis. n̄ tn̄ obfuſcabat. ſꝫ miro mō delectabat aſpectū G Dein̄ on̄dit candorē veſtiū: veſtimenta at̄ eius facta ſūt alba ſic̄ nix. Sed qꝛ forte diceret aliqͥs ꝙ poſſent fieri pāni candidi tāqͣꝫ nix aliqͥ artificio. ideo expreſſius ait Marc. ꝙ iſta veſtimenta fuer̄t candidā velud nix qͣlia fullo non pōt ſuꝑ terrā candida facere veꝝ qꝛ nat̉a ſuperat artē in diuerſitate coloꝝ. et in finite qͣſi ſūt co loꝝ differencie natural̓r ad qͣs nulla tinctura artificialis poſſet at tingere. vt on̄deret Lu. ꝙ etiā naturā deficiebat a candore veſtimē toꝝ xp̄i. dixit ꝙ factus eſt veſtitus eius albus refulgens nimis. hic gͦ deficit ars et natura. ex quo habet̉ ꝙ illa claritatis gl̓ia beatoꝝ eſt ſupͣ oēm artis induſtriā ⁊ nat̉e virtuteꝫ. Nō ꝙ iſta veſtimētoꝝ refulgentia emanabat ex claritate corꝑis xp̄i. qd̓ n̄ tm̄ in facie ſꝫ to tum lucidū erat Vn̄ dic̄ Effreꝫ. In veſtimentis xp̄i oſtenſū eſt ꝙ ex toto corꝑe ſuo emanabat gloria eius. ⁊ d̓ tota carne refulſit lumē eius. ⁊ de ipſo toto fulſerunt radij H Scd̓o iſta tranſfiguratio admirabilis fuit et gl̓ioſa ex ꝓphetaꝝ pn̄cialitate. Vn̄ ſequit̉ ecce qͣſi dīnitꝰ apparuer̄t illis ſcꝫ apl̓is: moyſes ⁊ helias: dn̄o vꝫ eximij pr̄es veteris teſtam̄ti. qͦꝝ primus ſcꝫ moyſes iā antiqͥtꝰ mor tuus erat ⁊ aīa ipſiꝰ manebat in linibo. alt̓ v̓o heli. adhuc viuit in ꝑadiſo deliciaꝝ: cū eo loq̄ꝫtes: Luc. diē ꝙ loq̄bant̉ exceſſuꝫ eius qͣꝫ ꝯpleturus erat in irl̓m. ẜm Cirillum loqͥbant̉ de miſterio paſſiōis ⁊ mortis in cruce. Dic̄ Ori. ſuꝑ li. nu̓oꝝ. 12. ꝙ moyſes tnͣſformatus dn̄o ī monte petens ut pleītudo gentiū ītroiſſet oīs iſrl̓ ſaluꝰ fieret nec loq̄bant̉ de tali materia tāqͣꝫ indicātes xp̄o ea q̄ neſciebat ſꝫ ut dic̄ Effrē eū adorabāt ⁊ gr̄as reddebāt de aduentu in carnē. ⁊ qꝛ ſacr̄m paſſiōis qd̓ ipſo p̄dixerāt videbant ꝙ in ꝓxīo erat ꝯplend̓ ꝯpaciebant̉ nihilomīꝰ xp̄o ꝙ ſit gl̓ioſa facies debebat ꝯſpui ſic tra di inuidioſe iudicari īiuſte. flagellari crudel̓r ⁊ ignobil̓r crucifigiNō etiā ꝙ gaudiū magnū fct̄m eſt ꝓphetis ⁊ apl̓is in ipſa aſcēſio
