cur non ſollicitus fatigaris vt ipſampaſtas bonis operibꝰ et induas virtutibꝰ ne appareat ꝯfuſio nuditatis eiꝰHomo triſtis queris ſemper implereventrem Cur non paſcis animā eſurientem De vaſe ſtercoꝝ ſemper curasDe ymagine dei cur nō curas. Paſcisſterilem et que non parit/ animā autēeſurientem non ſacias bonis. Ve tibierit. quia anima tua propter famemin te deficit Ve tibi eſt et ve tibi eritquia reddis que ſunt ceſaris ceſari etnon reddis que ſunt dei deo Et ideomaledictꝰ es a deo et ꝯfūderis ab eoVide miſer hō quia totū eſt vanitastotū ſtulticia totū dem̄cia quicquidcogitas quicquid facis in hoc mūdop̄ter id ſolum qd̓ in deū; et p̄ter deūet in honorē dei facis Quicquid ſinedeo facis totū eſt malicia et vanitasquia nichil eſt bonum ſummo bonoEt magna miſeria eſt hominis cū illonon eſſe ſine quo nō poteſt bene eſſe
