Hante A wil mag ſich erhebē zuͦ got) ⁊ exercere deuotionē orando vl̓ alias.i. alio modo. ⁊ ſic habitꝰ ē diſpoſitio vel gr̄a ī aīa latēs. nullꝰ eī ſꝑ actū ē deuotꝰ.i. ī exercitio deuotōis ⁊ ele uatiōis mentis. Sed habitu multi ſunt. ⁊ qn̄ volūt pro tꝑe ⁊ loco. ⁊c̄. reducere poſſunt talē habitū in actū. Itē ha bitu credūt qͥ nō ſciūt oīa. q̄ tn̄ cū eis ꝓponūt̉. tūc credūt ⁊ fide aſſentiūt ꝓpoſitꝭ ſibi tales credūt oīa credēda etiam q̄ ignorāt credūt. dico in habitu(in einer muglichkeit in einer furbereytūg/ in vel durch ein gnadrich geſchicklich keit durch die ir ſele bereitiſt vn̄ mugick zuͦ glauben) Itē habitus fidei facit inclinationē in hoīe ad repellēduꝫ cōtraria fidei(die gewōlich haltūg ges glaubēs macht. ⁊cͣ. .i. der krafft zu wurcken) ſicut em̄ facere meliꝰ eſt qͣꝫ nō fa cere. ita potētia faciēdi melior eſt qͣꝫ impotētia faciēdi. Itē habitꝰ eſt melior qͣꝫ pͥuatio(daß weſen der wircklickeit iſt beſſer dā beraubung der wurcklichkeit. hoc eſt facere eſt melius qͣꝫ nō facere. Itē habitu ⁊ corde hūilitatē ſeruare. in vſſerlichē wādel vl̓ kleydūg. ⁊cͣ. Itē hītu nō ordinās ī deū creaturas(noch vel in gewonlich wurkūg) Itē habi bitu(durch gewonheit vel gewonlichkeit/ noch gewonheit. intēdere aliquē finē. ſic ꝙ iā actu nō cogitat de tali fi ne. ſꝫ ſi cogitaret actualiter faceret. Prudētia eſt habitus actiuꝰ cū rōe(wurcklichkeit mit der vernunfft. Habitus tꝑantie(tuglich gewōlichkeit. Diſciplina d̓t. ſis diſpoſitus in oī habitu.i. in oībꝰ rebꝰ q̄ ꝑtinent ad eū(die eim zu ſteen) ⁊ q̄ debet hr̄e inſcorꝑe ⁊ in aīa. Chriſtꝰ habitu redemit oēs ſua paſſione.i. potētia(macht halb) ita ꝙ ex ꝑte ip̄ius ⁊ qͣntum in ip̄o fuit nullus damnabit̉. ita q̄ xp̄i paſſio hītuſufficiēs eſt redimere oēs homines ⁊ ſaluare. ſed ꝙ non actu redimit nec ſaluat oēs. ideo eſt. qꝛ mali reſiſtūt ⁊ ex ſua culpa ⁊ indiſpoſitōe nō ſunt ꝑceptiui gr̄e Itē habitꝰ ꝑticipiū(iſt gehaltē) vt habitus eſt vt hō. ⁊c̓. iſt gehalten worden vor ein menſchen Habitualis gr̄a(zierlichkeit der ſele. gewonlich neygūg die einen tribt zun wercken. Habitual̓ intētio oronis(gewonlich vffmerckūg/ ita ꝙ qͥs