ſermonē miſcens ait ad eū. Oſculte ac mētis ꝑdite cuiꝰ rei gr̄a mutaſti honorē in cōtumeliā et ſplendētem gl̓iaꝫ in hūc ignoīoſum ac vilem aſpectum. Primus in regnomeo et mee archiſtratigos potencie ludumpuerorū temetip̄m conſtituiſti nō ſolū nr̄oamicicie atꝫ fiducie oblitꝰ ſed et cōtra ip̄aminſurrexiſti naturā et neqꝫ ꝓpriorū filiorūmiſertus diuicias et omīeꝫ vite gl̓iaꝫ pronichilo reputaſti et tantā inhonoratōeꝫ inclite p̄poſuiſti gl̓ie. Vt quid hoc feciſti. Etquid hinc lucraberis q̄ oībus dijs videlicetet hoībus illū qui dicitur iheſus p̄tuliſti durāqꝫ etiā iſtā et ſuꝑſticioſam cōuerſacionemdelectacionibꝰ atꝫ iocunditatibꝰ dulciſſimevite huiꝰ. Hec audiēs ille homo dei hylariter ſimul ac plane reſpondit. Si racionēa me audire vis o rex inimicos tuos de medio p̄torij tui eice et tūc reſpondebo tibi dequibuſcūqꝫ int̓rogare volueris. illis nanqꝫpn̄tibꝰ nullꝰ a me tibi ẜmo reddetur. Preter racionem vero torque occide fac ꝙ vismichi mūdꝰ crucifixus eſt. et ego mūdo aitdoctor meꝰ. Rege aūt dicente. Et quiſūt inimici iſti quos d̓ medio pellere me iubes. Ait vir ſanctꝰ ira et cōcupīa hec em̄ abinicio quidē cooꝑatoria nature ab auctoreinducta ſūt. et nūc ſil̓iter habēt ea que nōſcd̓m carnē conu̓ſantur. ſed ſecundū ſpiritū