ſermonē miſcens ait ad. Oſculte ac mē­tis ꝑdite cuiꝰ rei gr̄a mutaſti honorē in cō­tumeliā et ſplendētem gl̓iaꝫ in hūc ignoīo­ſum ac vilem aſpectum. Primus in regno meo et mee archiſtratigos potencie ludum puerorū temetip̄m conſtituiſti ſolū nr̄o amicicie atꝫ fiducie oblitꝰ ſed et cōtra ip̄am inſurrexiſti naturā et neqꝫ ꝓpriorū filiorū miſertus diuicias et omīeꝫ vite gl̓iaꝫ pro­nichilo reputaſti et tantā inhonoratōeꝫ in­clite p̄poſuiſti gl̓ie. Vt quid hoc feciſti. Et quid hinc lucraberis oībus dijs videlicet et hoībus illū qui dicitur iheſus p̄tuliſti du­rāqꝫ etiā iſtā et ſuꝑſticioſam cōuerſacionem delectacionibꝰ atꝫ iocunditatibꝰ dulciſſime vite huiꝰ. Hec audiēs ille homo dei hyla­riter ſimul ac plane reſpondit. Si racionē a me audire vis o rex inimicos tuos de me­dio p̄torij tui eice et tūc reſpondebo tibi de quibuſcūqꝫ int̓rogare volueris. illis nanqꝫ pn̄tibꝰ nullꝰ a me tibi ẜmo reddetur. Pre ter racionem vero torque occide fac vis michi mūdꝰ crucifixus eſt. et ego mūdo ait doctor meꝰ. Rege aūt dicente. Et qui ſūt inimici iſti quos medio pellere me iu bes. Ait vir ſanctꝰ ira et cōcupīa hec em̄ ab inicio quidē cooꝑatoria nature ab auctore inducta ſūt. et nūc ſil̓iter habēt ea que ſcd̓m carnē conu̓ſantur. ſed ſecundū ſpiritū