dignitate animi cōſtancia magnitudinē atꝫ fortitudīe et oībꝰ alijs qͥbꝰ pulchritudo corporis et fortitudo ſignificari poteſt ab alijs omībꝰ differrebat ut audiuit īpium illud p̄ceptū valefaciēs vane huic gl̓ie de­orſum trahenti atꝫ delicijs temꝑalibꝰ mona­chorū p̄poſitis ſeip̄m cōmiſcuit monciū de­ſerta petens ibiqꝫ ieiunijs et vigilijs ac di­uinorū eloqͥorū meditationi intentꝰ ſenſus ſuos vigilanter emūdabat et aīaꝫ ab omī liberans paſſibili affectu inpaſſibilitatis lu­mine illuſtrabat. Rex aūt hūc valde dili­gebat et in honore maximo habebat. Qui poſtꝙͣ audiuit de eo talia doluit quidē aīo qm̄ amicū ꝑdiderat contra monachos vero amplius exarſit in iram. Miſit itaqꝫ vbiqꝫ ad eiꝰ inquiſitionē et omēꝫ lapidū ac mon­ciū cōcaua et ſpelūcas ut inueniretur ꝑqui ri fecit. Pꝰ aliquātū vero temꝑis hij qui ad inquiſicionē illiꝰ directi fuerāt ut ſenſe­rūt in deſertis habitatōeꝫ habere ꝑſcru­tantes inuenerūt eum. Quē cōprehenden­tes regis tribunali exhibuerūt. Vidēs aūt rex ſic in pauꝑe et aſpe̓rimo veſtitu illum videlicet qui ſplendidis aliqn̄ veſtimētis in­duebatur et multis affluebat delicijs nunc vero maceratū dura anachoreſeos cōuerſa­cione et hermitice vite patenter oꝑtū veſtita tis triſticia ſil̓ et ira replebatur et ex ābobꝰ