dulcedinē nō poterit eorū que non ſūt addiſcere naturā. Ignorās aūt qūo iſta deſpiciet. Exiſtenciā quidē vocauit ſermo et̓naet nō mutabilia non exiſtencia vero pn̄temvitā et delicias atꝫ fallacē ꝓſpiritatē quibꝰrex male heu cor tuū addictū eſt. Ego etiāhijs aliqn̄ detinebar ſꝫ verbi v̓tus exſuꝑāsaīm meū indeſinēter incitat mentem meā adid ꝙ melius eſt eligendū. Lex vero peccatireſiſtens legi mentis mee et quaſi quibuſdāfe̓reis cōpedibꝰ vinciēs me affectu pn̄ciumcaptiuū tenebat. Qn̄ aūt cōplacuit bonitati ac benignitati ſaluatoris noſtri dei vt liberaret me de ſeua illa captiuitate cōfortauitmentē meam vt cōuinceret legem peccati etapparuit oculos meos vt diſcernerꝫ bonūa malo. Tūc iam conſideraui et vidi et ecceoīa pn̄cia vanitas eſt et afflictio ſpūs ſicutet ſalomon ſapiētiſſimꝰ dicit in ſuis ẜmonibus. Tūc ſublatū eſt de corde meo velamēpeccati et q̄ excorporali craſſitudine ſuperpoſita erat aīe mee nigredo tetra diſſipata ēet cognoui ad ꝙ factꝰ ſum et qꝛ oꝑtet mead auctorē meū aſcendere ꝑ ip̄iꝰ oꝑationēmūdatorū. Vnde omīa derelinques ſecutꝰſum eū et gr̄as ago eī per iheſū xp̄m dn̄mnr̄m qui eruit me de latu miſerie et de lutofecis. de poteſtate ſeuiſſimi ext̉minatorisprincipis tenebrarū ſeculi huiꝰ et oſtendit
