michi viā cōpendioſam et facilem ꝑ quā potero in hac fictili atꝫ fragili corꝑe angelicāducere conu̓ſationē. Quā apprehendere cupiens ſtrictā et arduā adamaui ꝑgere viamcondēnando pn̄cium vanitatē et inſtabilemīpetum iſtorū ac reflexum. Et neſcio aliꝙaliud bonū vocare p̄ter illud ꝙ vere bonūeſt a quo miẜrime tu o rex abruptus es etdiſiūctꝰ. Vnde te deſeruimꝰ et a tuo conſorcio nos ſeꝑauimꝰ eo ꝙ in certam et euidentē te p̄cipitaſti ꝑdicionē et ad equale deducere nos vrges ꝑiculum. Nam ꝙͣ diumūdanā exercuimꝰ miliciā nichil eorū q̄ decebat nos p̄termiſimꝰ ſicut et ip̄e nob̓ teſtimoniū ꝑhibes nec inercie alicuiꝰ aut negligencie aliqn̄ crimē incurrimꝰ. Qui veroet ip̄m oīm bonorū pͥncipale bonū a nob̓amputare cōtendis.i. pietatē et deū deſerereꝙ dāpnis oībus eſt p̄ferendū et ꝓpter hochonores et munera nob̓ reꝓmittis. Qūoboni noticiā te habere vllā recte dicere poſſim cum ex equo ꝓrſus cōparas ip̄a adinuicem pietatē dico in deū et amiticiā hūanamet gl̓iaꝫ velud aqͣ defluentē. Quo ergo tibi in hac cōmunicare poſſumꝰ et nō magisecontrario amicitiā et honorē et affectū filiorū et ſi quid aliud erat negabimꝰ. Videmꝰ em̄ o reꝫ ingratū te eſſe deo. qui et ip̄mtibi eſſe et reſpirare p̄buit qͥ eſt xp̄c iheſus