michi viā cōpendioſam et facilem quā po tero in hac fictili atꝫ fragili corꝑe angelicā ducere conu̓ſationē. Quā apprehendere cu piens ſtrictā et arduā adamaui ꝑgere viam condēnando pn̄cium vanitatē et inſtabilem īpetum iſtorū ac reflexum. Et neſcio aliꝙ aliud bonū vocare p̄ter illud vere bonū eſt a quo miẜrime tu o rex abruptus es et diſiūctꝰ. Vnde te deſeruimꝰ et a tuo con­ſorcio nos ſeꝑauimꝰ eo in certam et eui­dentē te p̄cipitaſti ꝑdicionē et ad equale de­ducere nos vrges ꝑiculum. Nam ꝙͣ diu mūdanā exercuimꝰ miliciā nichil eorū de cebat nos p̄termiſimꝰ ſicut et ip̄e nob̓ teſti­moniū ꝑhibes nec inercie alicuiꝰ aut negli­gencie aliqn̄ crimē incurrimꝰ. Qui vero et ip̄m oīm bonorū pͥncipale bonū a nob̓ amputare cōtendis.i. pietatē et deū deſerere dāpnis oībus eſt p̄ferendū et ꝓpter hoc honores et munera nob̓ reꝓmittis. Qūo boni noticiā te habere vllā recte dicere poſ­ſim cum ex equo ꝓrſus cōparas ip̄a adinui cem pietatē dico in deū et amiticiā hūanam et gl̓iaꝫ velud aqͣ defluentē. Quo ergo ti­bi in hac cōmunicare poſſumꝰ et magis econtrario amicitiā et honorē et affectū fili orū et ſi quid aliud erat negabimꝰ. Vide mꝰ em̄ o reꝫ ingratū te eſſe deo. qui et ip̄m tibi eſſe et reſpirare p̄buit eſt xp̄c iheſus