ab hac iam deieciſti et aīarum ꝑiculo tradi diſti. Scito igitur quia ego credā tibi nec acqͥeſcā aut cōmunicabo in huiuſmōi contra deū īpietate neqꝫ meū benefactorem et ſaluatorem negabo etiā ſi me beſtijs de­uorādum ꝓicias vel gladio aut igni tͣdas nūc tue ē poteſtatis. em̄ mortē timeo nec amo preſencia multā eorū cognoſcens infirmitatē et vanitatē. Quid em̄ in ip̄is vtile eſt vel ſufficiens vl̓ ſtabile. Nec hoc ſolū ſed et in ip̄o ſuo eſſe grandis eſt in eis miſeria et multa tͥſticia multaqꝫ ſine int̓miſ ſione ſollicitudīs cura. leticie ip̄orum et delectacioni oīs copulatur dolor et triſti­cia. Diuicie ip̄orū ſunt penuria et ſublimi tas eorū vltima deiectio. Et quis eorū ma la enu̓abit. Que tamē modicā verba mi chi meꝰ theologꝰ inſinuat dicēs. Mūdus totꝰ in maligno poſitꝰ eſt. Et nolite dili­gere mundum neqꝫ ea que in mundo ſunt Quoniā om̄e in mūdo eſt cōcupīa car­nis eſt et cōcupīa oculorū et ſuperbia vite Et mūdus tranſit et cōcupīa eiꝰ. Qui aūt facit volūtatem dei manet ineternū. Hanc ego volūtatem deī bonam exqͥrens dimiſi omīa et adheſi illis habētibꝰ deſideriū et eū­dem q̄rentibꝰ deū. in quibꝰ non eſt cōtencio aut inuidia triſticia vel ſollicitudo ſed om̄s equalem agūt curſū vt ad eternas ꝑueīant