Paulus Nihil audeo loqui eoꝝ que me non efficiunt̉ Chriſtus reputans verecundiam predicare vel docere neglexit facere Sequitur diffinitio predicationis. de predicatio verba­lis vel vocalis. de qua hic loquitur Eſt manife­ſta et publica inſtructio fidei et moꝝ hominum informationē deſeruiēs ex rationū ſemita autoritatū fō­te procedēs Erit igit̉ predicatio manifeſta qm̄ ſi eſſꝫ occul­ta ſuſpitioſa eēt et videret̉ recludē heretica dogmata Erit enim publica. quia non vni ſed pluribꝰ preponēda ē. Si em̄ tm̄. vni p̄poneret̉ eſſet proprie predicatio ſed doctri na Per hoc em̄ dicit̉ p̄dicatio eſt inſtructio fidei. mo­rum Inſinuant̉ due ꝑtes theologie quibꝰ in p̄dicatiōe ē vtendū.ſ. rationalis que diuinā ſcīam ꝓſequit̉ Et mora­lis que moꝝ informationē pollicet̉. Predicatio em̄ nūc in diuinis inſtruit nūc in moribꝰ Quod figurat̉ angelos deſcendentes aſcendentes in ſcala quos vidit iacob An geli nanqꝫ tales miſtice ſūt doctores qui tunc aſcendūt qn̄ celeſtia predicant. tūc v̓o deſcendūt qn̄ mortalia ſe con­formāt Cauſa v̓o efficies ſermonis ē duplex.ſ. principa lis et inſtrumentalis Principalis cauſa vniuſcuiuſqꝫ ſer­monis eſt deꝰ glorioſus Ideo fit oratio ad deū vt lingua p̄dicantis moueat̉ tanꝙͣ ab agente ſic p̄dicator hꝫ ſe tā­ꝙͣ cauſa inſtrumentalis. Item ars p̄dicandi eſt ſciētia docens de aliquo aliquid dicere Subiectum artis illius ē verbum dei Subiectū aūt ſermonis eſt intentio predican tis ⁊cͣ. Predicatoris geſta ſic fieri poſſunt Si ſermo fit de aliqua autoritate biblie vel ſanctorum tunc valide pre dicandū eſt vt valenter exeat de ore predicant. et in cor re ſide at audiētis Un̄ aliqn̄ conādū eſt vt p̄dicator loquat̉ i