metu vel ſuſpicione agere quod liberet Verum ne nunc quidē late re nos potuit. quod quidā ex iudi cibus tēptauerint ꝑmouere rurſū ꝓuiciales noſtros et velut ex nr̄a eos auctoritate turbare ſcilicꝫ et pigiores erga religionē quā dili gunt redderentur Capitulū xiiij gitur vt poſterium oīs metus vel ſambiguitas auferatur. huius edic ti noſtri lege ſanctimus. vt cunc­tis innoteſcat. licere his qui xp̄ia­nam ſectam religionemqꝫ veneran tur hac noſtre indulgencie largita te vt vnuſqͥſqꝫ quēadmodū vult et pro ut ammo libet. religioni huc ſolempnitatiqꝫ deſeruiat ſꝫ et oratōnum domus id eſt dominica ſua vt inſtaurent ꝓuolūtate ꝑmit­timus. Sane quo in omnibus mulacior habeatur hec noſtra lar­gicio etiā illud ac lege ſanctimus vt ſi que domus agri vel quelibet p̄dia ex xp̄ianorū bonis ante hac pentum nr̄orū p̄ceptis ad ficiuis fuerat ſociata ſi qua etiam ab aliqͦ conpetita ſunt vel ſi qua diſtracta aut dono in aliquē collata. hec oīa in antiquū ius xp̄ianorū p̄cipimꝰ reuocari. dn̄iſqꝫ ꝓprijs vniuerſa reſtitui vt et ī hos omnes pietatis noſtre beneficiū capiant. Talibus maximinus nunc demū vtitur le­gibꝰ qui an anum ītegrū ereis aduerſum nos talibus tāꝙͣ ineter­num manſuras ſanxerat penas. in quibus nos velut impios vrbi bus et agris exules ac tocius per ne terre ꝑfugos effici iuſſerat. Ve rum ne nunc quidā erat eius inte gra et ex corde conuerſio. ſed uelut p̄ciū quoddā huiuſcemodi legēs offerebat deo. Et qm̄ deorū ſuorū ſpes eum prius in bello deceperat hec tāꝙͣ mutatis patrocinijs bel lum temptabat adoriri. ignorans vaniſſimus quod ab hominibus nequam ad prauū inceptū neqꝫ of­ficis neqꝫ premis poteſt redi­deus Capitulū xv gitur omnibꝰ cōpis inſtruxiſſꝫ exercitū bellūqꝫ parauiſſet miuſtū doloribus internorū viſcerum cor reptus vehementer ex agittari cepit ita vt ne ſtratis quidem recubare poſſet. ſed exiliens ē cubili ſuo ſe­pe pronus elideretur interram. deinde homo edax et vino ſemꝑ repleretur. nunc ne ſūmis quidem laboris deguſtandū reciꝑe cibum aut ddoretenus vinū ſumeret. Ita carnibꝰ iedia et ariditate cōſūptis hoc ſolum ꝓficit infelix qḋ in vlti­mis vite poſitus iuſtā eſſe vindic­tam dei et ſcelerū ſe penas inerentē ꝓfitetur expendere. Ad vltimū tn̄ morbo prius luminibꝰ amiſſis et tunc magis quid aduerſum xp̄m inpietatis admiſerit videns viuēdi finem fecit. Sed defūcto eo qui eri ga xp̄ianos nunc in audita crude­litate nunc ſimulata venia agebat aꝑta indulgencia legittimorū ṗn­cipū et abſqꝫ vlla ſuſpicione ec­cleſiarum ſtatus multo etiā clarior quā priꝰ fuerat reꝑari cepit. Ver­bum vero dei et doctrina dei longe glorioſiſꝰ et liberiꝰ ꝓpagabatur.