bo fidei īmucis plenitudo vltima atrocitatis et crudelitatis ſue fiebat ita vt puderet eos aſpectus ip̄e pu blicus nec eleuare oculos in homi­ facie auderēt. Etem pͥmꝰ ip̄e maximinꝰ imꝑialibꝰ edictis tiran­nus et impiꝰ ac deo atqꝫ hominibꝰ inuiſus fuiſſet ꝓnunctiatꝰ tabule qꝫ eius picte vl̓ imagines eree alie deici ac p̄cipitari iuberētur. alie v̓o atris fucare coloribus oblitterati tāta ſubito rerum facta conuerſio eſt. vt eius qui dudū aduerſū xp̄ia nos pene eternitate cenſebat nūc etiā nomē vt reuelleretur memo ria hominū. aut ob ꝓbrio ac de decore ſeruaretur. Iudices quoqͦ­eius quos ille in tirānicis domina­tōnibus miniſtros ſcelerū habuē­erat legittimi principes velut īpie­tatis et crudelitatis eius ſatellites ī terfici iubent. In quibus maximꝰ flagitiorū eius ſignifer pencedius fuit ſecundo ab eo et tercio cōſul ꝓfectꝰ ē ac p̄fecture tenuit culmē. Sꝫ et quincianꝰ ſimilit̓ pͥmis apd̓ eum honoribus functus. ī egipti ꝑtibꝰ aduerſū xp̄ianorū ſanguinē maudita ſeuicia et crudelitate gͣſſa tꝰ eſt. ſꝫ et al plurimi quos max min inpietas fomenta conceꝑat In quibꝰ et tootemꝰ vlcorē tandem ꝓphanorū actuū eſſe coꝑit deū. conſecrati apd̓ antiochia ſimulach ri gr̄a etiā ꝑſidalibꝰ a maximino faſtibꝰ fuerat honoratꝰ. Sꝫ lici mꝰ veniſſet antiochia. et magice artis ſtudioſus ad penam iuſſiſſet inquiri ſacerdotes illi atqꝫ aruſpi­ces nouelli ſil̓ari horū vl̓ ſoc vel etiā mgr̄i dep̄hendūt. Cumqꝫ ab his inquireretur pacto vel re­ſponſa redderet ſimulachrū vel ꝓ­digia quedam facere videretur. diſ ſimulare pͥmo poſtea tn̄ arciꝰ inter rogati tociꝰ ludi cōpoſitā et cōpa­gnatam machinā pandūt et arte teotecni fatentur cuncta facta Capitulū xvi. gitur p̓mo omniū ip̄m tāte decep tonis auctorē teotecū dende ce­teros magice artis miniſtros qͦs il le ſacerdotes noueli demonis atqꝫ aruſpices collocarat. dignos eterū ciatos ſupplicis duci. quibꝰ addū tur etiā fili maximi qͥs ille ia im py ſocios aſſūpſerāt. Sꝫet ꝓpinqͦs eiꝰ ſe ob huiuſcemodi neceſſitu­dine moleſtiſſimos erga ciues et ꝓuinciales exhibuerant ꝑbꝰ ſuꝑ plicis afficit. Stulti et vecordes audierint cōmonitōꝫ diuinarū litterarū dicentē. Nolite confide̓ ī ṗncipibꝰ neqꝫ in filis hoīnū qͥbꝰ ē ſalꝰ Exibit ſpūs eorū et reu̓te tur interrā ſuā ī illa die ꝑibūt om̄s cogitatōnes eorū. Nos aūt quibꝰ ſpes et ſalꝰ in omīpotente deo con ſiſtit et ī rege omniū xp̄o ſaluatore nr̄o ac redemptorē aīarū nr̄arū et correptōꝫ libent ab ip̄o ſuſcipimꝰ et pace veniaqꝫ ab ip̄o ſil̓r expec­tamꝰ. Igitur poſtea ꝙͣ repete deo atqꝫ hominibꝰ īuiſū ſcd̓m ſupra expoſuimꝰ inter vt īpiorū hominū genꝰ ita vt merito ī his cōpletū vi deretur qd̓ p̄dixerat ſpūs ſanctꝰ Vi di īpiū exaltatū et reuelatū ſic̄ ce­dros libam et trāſiui et ecce erat et q̄ſiui et īueni. Omī nube deterſa letꝰ dies et ſolito clarior illuxerat terris atqꝫ eccleſijs criſti