Seite
XVI cōtētioſus: nemo ꝑmittit̉ opinari. Iā em̄ gētes ita eccleſiā repleuerūt: mundiqꝫ ⁊ īmundi: do­nec certū ꝑueniat̉ ad finē: ita eiꝰ vnitatis qͣdaꝫ cōpagine cōtinēt̉: vt ex hͦ vno māifeſtiſſimo ēt de ceteris q̄ obſcuriꝰ aliquāto dicta ſūt: ⁊ diffi­cilius agnoſci queūt: dubitari fas nō ſit. Que cū ita ſint: ſic nec inaniter iſta eſſe cōſcpͥta puta re quiſqͣꝫ vel durus audebit: nec nihil ſignifica re cū geſta ſint: nec ſola dicta eſſe ſignificatiua nō facta: nec aliena eſſe ab eccleſia ſignificāda ꝓbabilit̓ dici p̄t: ſꝫ magꝭ credēdū ē et ſapient̓ eē mēorie lr̄iſqꝫ mādata ⁊ geſta eē ⁊ ſignificare ali qͥd: ⁊ ip̄m aliqͥd ad p̄figurādā eccleſiā ꝑtine̓. Iā vſqꝫ ad hūc articulū ꝑductus liber iſte claudē­dus ē: vt ambaꝝ ciuitatuꝫ curſus terrene ſcꝫ et ẜm hoīem viuentis: ⁊ celeſtis ẜm deū poſt dilu uium: et deīceps in rebꝰ ꝯſeq̄ntibꝰ requiratur. Explicitus eſt liber qͥntuſdecimus. Incipiūt capitula libri decimiſexti. j An poſt diluuiū a noe vſqꝫ ad abraā aliq̄ familie ẜm deū viuentiū reꝑiantur. ij Quid ī filijs noe ꝓphetice fuerit p̄figura iij De generibus triū filioꝝ noe(tum iiij De diuerſitate linguaꝝ principioqꝫ babi lonis. v De deſcenſiōe dn̄i ad confundendaꝫ lin guam edificantium turrim vj Qualis intelligenda ſit locutio qua de angelis loquitur: vij An om̄e beſtiaꝝ genꝰ etiā remotiſſime a t̓ris inſule ex eo nūero acceperunt: qͥ in arca diluuij inundatione ſeruatꝰ ē. viij. An ex ꝓpagine adā vel filioꝝ nōe q̄dam genera hoīm mōſtruoſa ꝓdierint. ix An īferiorē ꝑtē t̓re q̄ nr̄e hītatiōi ꝯtraria eſt antipodas hr̄e credendum ſit. x De gn̄atione ſem: in cuiꝰ ꝓgenie tendēs ad abraā ciuitatꝭ dei ordo dirigitur. xi Ꝙ ea pͥmitus lingua in vſu hoīm fuerit que poſtea hebrea ab heber nomine nūcupata eſt: ⁊ in cuiꝰ familia reman­ſit cū diuerſitas eēt facta linguarum. xij De articulo tꝑis in abraā: a qͣ ſancte ſuc­ceſſionis nouus ordo contexitur. xiij Que rō feciſſe videatur: vt in trāſmigra tione thare qua chaldeos deſerēs in meſopotamiā tranſiuit: nulla filij eiꝰ nachor facta ſit mentio xiiij De annis thare qui in charra vite temp impleuit xv De tempore promiſſionis abrae: qua ẜm preceptū dei exiuit de charra. xvj De ordine ⁊ qualitate promiſſionū dei q̄ ad abraam facte ſunt. xvij De tribus excellentioribꝰ gentiū regnis quoꝝ: id eſt aſſyrioꝝ iam abraam ſub limius eminebat. xviij De iterato alloquio dei ad abraā qͦ ei ⁊ ſe mini eiꝰ chanaan terra promittitur. xix De ſare pudicitia in egypto ꝑ dn̄m cuſto­dita: quā abraam non vxorem ſuam eſſe dixerat: ſꝫ ſororem xx De ſeceſſiōe loth ⁊ abrae: que illis ſalua caritate complacuit. xxj De tertia ꝓmiſſiōe d̓i qͣ t̓rā chanaā abrae ⁊ ſemini eiꝰ in ꝑpetuūpollicetur. xxij Deſuꝑatis ab abraā hoſtibus ſodomoꝝ quando lothde captiuitate eripuit: ⁊ a melchiſedech ſacerdote bn̄dictꝰ eſt xxiij De verbo dn̄i ad abraam: quo ei ꝓmittit̉ ẜm multitudinē ſtellarū multiplican­da poſteritas: qd̓ credens iuſtificatꝰ ē adhuc in prepucio conſtitutus. xxiiij De ſignificatione ſacrificij qd̓ abraam of ferre p̄ceptus eſt: cuꝫ popoſciſſet: vt de his que crederet doceretur. xxv De agar ancilla ſare quā eadē ſara abrae voluit eſſe concubinam. xxvj De teſtificatione ad abraam: qͣ eidē ſeni ⁊ ſterili ſara filiū ſpopondit: pr̄emqꝫ cū gentiū ſtatuit ⁊ ꝓmiſſi fides ſacr̄o circūciſionis obſignatur. xxvij De maſculo qui ſi octauo die n̄ fuerit cir­cūciſus perit aīa eius: quia teſtamen tum dei diſſipauit. xxviij De cōmutatione noīmabre ⁊ ſarai qͥ cū ob vnius ſterilitatē ob vtriuſqꝫ aūt ſe nectutē generare nō poſſent munus fecunditatis adepti ſunt. xxix De tribus viris vl̓ angelis: in quibus ad quercū mambre apparuiſſe abrae do­minus manifeſtatur. xxx De lotha ſodomis liberato: atqꝫ eiſdem celeſti igne conſumptis ⁊ de abime­lech cuius concupiſcentia caſtitati ſa re nocere non potuit. xxxj De ilaac ẜm ꝓmiſſionē nato: cuius nomē ex riſu vtriuſqꝫ parentis ē inditum. xxxij De obedientia ⁊ fide abrae: qua per ob­lationem immolandi filij ꝓbatus eſt: ⁊ de morte ſare. xxxiij De rebecca nepte nachor: quaꝫ iſaac ac­cepit vxorem. xxxiiij Quid intelligendū ſit in eo ꝙ abraam poſt mortē ſare accepit vxorē ceturā. F 2