Liber randūqꝫ ꝯuertit: acute ſibi argumētari vidēt̉ aduerſus corpoꝝ reſurrectionē ⁊ dice̓: qd̓ ī ter tiod̓ republica libro a cicerōe cōmēoratū ē. nā cū herculē ⁊ romulū ex hoībꝰ deos eē factos aſ ſeueraret: qͦꝝ nō corꝑa inqͥt ſūt ī celū elata: neqꝫ eī natura pateret̉ vt id qd̓ eēt d̓ t̓ra niſi ī t̓ra j. Coꝝ. 3. maneret. Hec ē magna rō ſapiētiū: qͦꝝ dn̄s nouit cogitatōes: qm̄ vane ſūt. Si eī anīe tm̄mō eēmꝰ.i. ſine vllo corꝑe ſpūs ⁊ ī celo hītātes t̓re na aīalia neſciremꝰ: nobiſqꝫ futuꝝ eſſe diceret̉ vt t̓renis corꝑibꝰ aīandis qͦdā vinculo mirabi li necteremur: nōne multofortiꝰ argumētaremur id credere recuſantes: ⁊ diceremꝰ naturā nō pati vt res īcorꝑea ligamēto corꝑeo vinceret̉? Et tn̄ plena ē t̓ra vegetātibꝰ aīs qͥbꝰ hͨ mē bra t̓rena miro mō ſūt cōnexa ⁊ īplicita. Cur gͦ eodē volēte d̓o qͥ fec̄ hͦ aīal n̄ poterit t̓renū corpus ī celeſte corpꝰ attolli: ſi animꝰ oīa hͨ t̓rena trāſcēdens ꝑ hͦ etiā celeſti corꝑe p̄ſtabilior t̓reno corꝑi potuit alligari An t̓rena ꝑticula tā ex igna potuit aliqͥd celeſti corꝑe melius apud ſe tenere: vt ſenſum hr̄et ⁊ vitā: ⁊ eā ſentientē at qͣꝫ viuētē dedignabit̉ celū ſuſciꝑe: aut ſuſceptā nō poterit ſuſtīere cū de re ſentiat ⁊ viuat iſta meliore: qͣꝫ ē corpꝰ oē celeſte? Sꝫ iō nūc n̄ ſit qͥa nōdū ē tꝑs qͦ id fieri voluit. Quid hͦ qd̓ ꝓuidētiadei multo mirabiliꝰ: qͣꝫ illud qd̓ ab iſtis n̄ cre dit̉ fec̄? Cur eī nō vehemētiꝰ admirāt̉ īcorꝑeos aīos: celeſti corꝑe potiores t̓renis alligari corporibꝰ qͣꝫ corꝑa licet t̓rena ſedibꝰ qͣꝫuis celeſtibus tn̄ corꝑeis ſb̓limari: niſi qꝛ h̓ videre ꝯſueui mus: ⁊ hͦ ſumꝰ: illud ꝟo nōdū ſumꝰ: nec aliquā do adhuc vidimꝰ? Nā ꝓfecto ſobria rōne ꝯſul ta mirabilioris eē dīni oꝑis reꝑit̉ incorꝑalibus corꝑalia qͦdāmō attexere: quālibet diu̓ſa: qꝛ illa celeſtia: iſta t̓reſtria tn̄ corꝑa ⁊ corꝑa copula Ed h̓ īcredibile fuerit(ri. Ca. V aliqn̄. Ecce iā credidit mūdus ſb̓latū t̓renū xp̄i corpꝰ ī celū: reſurrectionem carnis ⁊ aſcēſionē ī ſuꝑnas ſedes: pauciſſimis remanētibꝰ atqꝫ ſtupētibꝰ: vel doctis vel indo ctis iā crediderūt docti ⁊ indocti. Si rē credibilē credider̄t: videāt qͣꝫ ſint ſtolidi qͥ n̄ credūt Si āt res īcredibilis credita ē: etiā hͦ vtiqꝫ īcre dibile ē: ſic creditū eē qd̓ īcredibile eſt. Hec igi duo īcredibilia: reſurrectionē.ſ. nr̄i corꝑis in e ternū: ⁊ rē tā īcredibilē mūdū eē credituꝝ: idē deꝰ anteqͣꝫ vel vnū hoꝝ fieret ambo futura eē p̄dixit. Unū duoꝝ īcredibiliū iā factū eē videmus: vt qd̓ erat īcredibile crederet mūdꝰ: cur id qd̓ reliquū ē deſꝑat̉: vt etiā hͦ vēiat qd̓ īcredi bile credidit mūdus: ſic̄ iā venit: qd̓ ſimilit̓ īcre dibile fuit vt rē tā īcredibilē crederet mūdꝰ qn̄ qͥdē hͦ vtrūqꝫ īcredibile: qͦꝝ videmꝰ vnū: alteꝝ credimꝰ ī eiſdē lr̄is p̄dictū ſit: ꝑ qͣs credidit mū dus? Et ip̄e modꝰ qͦ mūdꝰ credidit ſi ꝯſideret̉: īcredibilior īuenit̉. Iueruditoſ liberalibꝰ diſci plinis ⁊ oīno qͣꝫtū ad iſtoꝝ doctrīas attinet īpo litos: non ꝑitos grāmatica: nō armatos dialectica: nō rethorica īflatos: piſcatores xp̄s cum retibꝰ fidei ad mare huiꝰ ſcl̓i pauciſſimos miſit atqꝫ ita ex oī genere tā multos piſces: ⁊ tanto Mat 4. mirabiliores: qͣꝫto rariores etiā ip̄os ph̓os cepit. Duobꝰ illis īcredibilibꝰ ſi placet: īmo quia placere dꝫ addamꝰ hͦ tertiū. Iā gͦ tria ſūt īcredibilia: q̄ tn̄ fcā ſūt. Incredibile ē eī xp̄m reſurrexiſſe ī carne ⁊ ī celū aſcēdiſſe cū carne Incre dibile ē mūdū rē tā īcredibilē credidiſſe. Incre dibile ē: hoīes ignobiles: īfirmos: pauciſſimos iꝑitos: rē tā īcredibilē: tā efficacit̓ mūdo: ⁊ in il lo etiā doctis ꝑſuadere potuiſſe. hoꝝ triū īcre dibiliū pͥmū nolūt iſti cū qͥbꝰ agimꝰ crede̓: ſecū dū cogūt̉ ⁊ cernere qd̓ nō īueniūt vn̄ ſit ſcm̄: ſi nō credūt tertiū. Reſurrectio certe xp̄i ⁊ in ce lū cū carne in qͣ reſurrexit aſcēſio: toto iā md̓o p̄dicat̉ ⁊ credit̉: ſi credibilis nō ē vn̄ toto t̓rarū orbe iā credita ē? Sꝫ multi nobiles: ſublimes: docti: etiā ſe vidiſſe dixer̄t: ⁊ qd̓ vider̄t diffama re curar̄t: eis mūdū credidiſſe n̄ mirū ē: ſꝫ iſtos adhuc credere nolle ꝑdurū ē. Siāt vt verū eſt paucis: obſcuris: minīs: indoctis: eā ſe vidiſſe dicētibꝰ ⁊ ſcribētibꝰ credidit mūdus: cur pauci obſtinatiſſimi qͥ remāſer̄t ip̄i md̓o iā credēti ad huc vſqꝫ nō credūt? Qui ꝓpt̓ ea nūero exiguo ignobiliū: īfirmoꝝ: īꝑitoꝝ hoīm credidit: qꝛ in Luce. j. tā ꝯtēptibilibꝰ teſtibꝰ multo mirabiliꝰ dīnitas ſeip̄a ꝑſuaſit. Eloqͥa nāqꝫ ꝑſuadētiū q̄ dicebāt: mira fuer̄t ſcā: n̄ ꝟba. Qui eī xp̄m ī carne reſur rexiſſe: ⁊ cū illa ī celū aſcēdiſſe n̄ viderāt: id ſe vidiſſe narrātibꝰ n̄ loquētibꝰ tm̄: ſꝫ etiā mirifica faciētibꝰ ſigna credebāt. Hoīes qͥppe qͦs vnius Actuū.2. vel vt multū duaꝝ līguaꝝ fuiſſe nouerāt: repē te līguis oīm gētiū loq̄ntes mirabilit̓ audiebāt Claudū ab vberibꝰ mr̄is ad eoꝝ ꝟbū ī xp̄i noīe Ibidē..3. poſt. xl. ānos incolumē ꝯſtitiſſe. Sudaria d̓ cor Ibidē. j9 poribꝰ eoꝝ ablata ſanādis ꝓfuiſſe languētibꝰ: in via qͣ fuerunt tranſituri poſitos in ordīe īnu Ibidē. j. merabiles morbis varijs laborātes: vt ābulātiū ſuꝑ eos vmbra trāſiret ꝯtinuo ſalutē ſolere reciꝑe: ⁊ alia multa ſtupēda ī xp̄i noīe ꝑeos fa cta ſūt ſigna: poſtrēo etiā mortuos reſurrexiſſe cernebant. Que ſi vt legunt̉ geſta eſſe con cedunt: ecce tot incredibilia tribus illis incre dibilibus addimꝰ. Et vt credat̉ vnū incredibi le: qd̓ de carnis reſurrectiōe atqꝫ in celū aſcēſione dicit̉: multoꝝ incredibiliū teſtimonia tāta congerimꝰ: ⁊ nondū ad credendū abhorrē da duritia incredulos flectimꝰ. Si vero ꝑ apoſtolos xp̄i vt eis crederet̉ reſurrectioneꝫ: arqꝫ aſcenſionē p̄dicantibus xp̄i etiam iſta miracu 