Seite
XXII ſumtui: Corde ſuo ergo ſe dixit hoc vidiſſe ꝓ pheta: adiuto qͥdē mirabiliter nullo dubitāte di Coꝝ. 15 uinitus. Sed qͣꝫto ampliꝰ tunc oēs munere iſto abundabunt: cum de erit oīa in oībus? Habe bunt tn̄ etiā illi oculi corꝑei officiū ſuū: ⁊ in lo­coſuo erūt: vteturqꝫ ille ſpūs ꝑ ſpiritale corpꝰ. Neqꝫ em̄ ⁊ ille ꝓpheta: qꝛ non eis indiguit vt videret abſentē: nō eis vſus eſt ad videnda p̄­ſentia q̄ tn̄ ſpū videre poſſet etiā ſi illos claude ret: ſicut vidit abſentia: vbi cū eis ipſe nō erat Abſit gͦ vt dicamꝰ illos ſctōs ī illa vita deū clau ſis oculis nō viſuros: quē ſpū ſꝑ videbūt. Sꝫ vtrū videbūt ⁊ ꝑ oculos corꝑis cum eos aꝑtos habebūt: inde queſtio ē. Si em̄ tm̄ potuerūt in corꝑe ſpiritali eo mō: vtiqꝫ etiā ipſi oculi ſpirita les: qͣꝫtū poſſunt iſti quales nūc habemꝰ: ꝓcul­dubio ꝑ eos deus videri non poterit: longe ita qꝫ alterius erūt potentie ſi ꝑ eos videbit̉ incor porea illa natura q̄ nō ꝯtinet̉ loco: ſed vbiqꝫ to ta eſt Nō em̄ qꝛ dicimꝰ deū ⁊ in celo eſſe ⁊ in ter ra: ipſe qͥppe ait ꝑ ꝓphetā. Celū ⁊ terrā ego im­hiere. 3. plebo: aliā ꝑtem dicturi ſumꝰ cum in celo habe re. ⁊ in terra aliā: ſed totꝰ in celo eſt: totus ī ter­ra: non alternis tꝑibꝰ: ſed vtrūqꝫ ſimul: qd̓ nul­la natura corꝑalis pōt. Uis itaqꝫ prepollentior oculoꝝ erit illoꝝ non vt acutiꝰ videant qͣꝫ quidē ꝑhibent̉ videre ſerpentes vel aquile. Ꝙtali­bet em̄ acrimonia cernendi eadē qͦꝫ aīalia nihil aliud pn̄t videre qͣꝫ corꝑa: ſed vt videāt ⁊ incor ꝑalia. Et fortaſſe iſta virtꝰ magna cernēdi da­ta fuerit ad horā: etiā in iſto mortali corꝑe ocu­Iob 42. lis ſctī viri iob: qn̄ ait ad deū. In obaudito au­ris obaudiebā te pͥus: nunc aut oculus meꝰ vi­dette: ꝓpterea deſpexi memetip̄m ⁊ diſtabui ⁊ exiſtimaui me terrā ⁊ cinerē. Ꝙͣuis h̓ nihil pro hibebat oculū cordis ītelligi. de qͥbus oculisſ ait Ephe. j. apl̓s. Illumīatos oculos haberi cordis vr̄i. Ip ſis aūt videri deū cum videbit̉: xp̄ianꝰ ambigit nemo qͥ fideliter accipit qd̓ ait deꝰ ille magiſter Mat. 5. Btī mundo cord̓: qm̄ ipſi deū videbūt. Sꝫ vtꝝ etiā corꝑalibꝰ oculis ibi videat̉: h̓ miſta queſtio Luce. 3. ne verſamus Illud em̄ qd̓ ſcriptū eſt. Et vide­bit oīs caro ſalutare dei: ſine vlliꝰ nodo difficul­tatis ſic intelligi pōt: ac ſi dictū fuerit: ⁊ videbit oīs hō xp̄m dei: qͥ vtiqꝫ in corꝑe viſus eſt ⁊ ī cor pore videbitur: qn̄ viuos ⁊ mortuos iudicabit Qd̓ aūt ip̄e ſit ſalutare dei. multa ſunt ⁊ alia te ſtimonia ſcripturaꝝ. Sed euidentiꝰ venerādi illiꝰ ſenis ſymeonis ꝟba declarant. Qui cū in­Luce. 2 fantē xp̄m accepiſſet in manus ſuas. Nūc inqͥt dimittis ſeruū tuū dn̄e: ẜm verbū tuū in pace: qm̄ viderūt oculi mei ſalutare tuū. Illud etiaꝫ qd̓ ait ſupra me moratus Iob. ſicut in exempla Iob..19. ribꝰ que in hebreo ſūt inuenit̉ Et in carne mea videbo deum: reſurrectionem qͥdem carnis ſi ne dubio ꝓphetauit: non tn̄ dixit ꝑ carnē meaꝫ Qd̓ quidē ſi dixiſſet: poſſet deꝰ xp̄s intelligi: qui ꝑ carnē in carne videbit̉. Nunc ꝟo pōt ⁊ ſic acci pi. In carne mea videbo deū ſaluatorē meum ac ſi dixiſſet. In carne mea ero cū videbo deuꝫ Et illud qd̓ ait apl̓s. Facie ad faciē: non cogit j. Coꝝ. 13. vt deū ꝑ hanc faciē corꝑalē: vbi ſunt oculi cor­porales nos viſuros eſſe credamꝰ: quē ſpū ſine intermiſſione videbimꝰ. Niſi em̄ eſſet etiam in terioris hoīs facies: nō diceret idē apl̓s. Nos āt 2. Coꝝ. 3. reuelata facie gloriaꝫ dn̄i ſpeculātes: in eandē imaginē trāſformamur de gl̓ia in gloriā: tanqͣꝫ ad dn̄i ſpm̄. Nec aliter intelligimꝰ qd̓ in pſalmo canit̉. Accedite ad eū ⁊ illuminamini: ⁊ facies Psͣ. 33. veſtre nō erūbeſcent. Fide qͥppe accedit̉ ad de um: quā cordis cōſtat eſſe non corꝑis. Sed qͥa ſpiritale corpꝰ neſcimꝰ: qͣꝫtos habebit acceſſus de re quippe inexꝑta loquimur. vbi aliqͣ que ali ter intelligi nequeant diuinarum ſcripturarū nō occurrit: ſed ſuccurrit auctoritas: neceſſe ē vt ꝯtingat in nobis qd̓ legit̉ in libro ſapīe. Co­Sap̄. 9 gitatōes mortaliū timide. ⁊ incerte ꝓuidētie noſtre. Ratiocinatio quippe illa ph̓oꝝ qua diſ­putāt ita mētis aſpectu intelligibilia videri: et ſenſu corꝑis ſenſibilia.i. corꝑalia: vt nec intelli­gibilia ꝑ corpꝰ: nec corꝑalia ꝑ ſeip̄am mēs vale at intueri. ſed poſſet nobis eē certiſſima: ꝓfe­cto certū eēt ꝑ oculos corꝑis etiā ſpiritales nul lo mō poſſe videri deū. Sed iſtā ratiocinationē ⁊ vera rō ⁊ ꝓphetica irridet auctoritas. Quis em̄ ſit ita auerſus a vero. vt dicere audeat deū corꝑalia iſta neſcire: Nunqͥd ergo corpꝰ habet ꝑ cuius oculos ea poſcit addiſcere. Deinde qͦd de ꝓpheta heliſeo paulo ante diximꝰ: nonne ſa Reo5 tis indicat etiā ſpū non ꝑ corpus corꝑalia poſſe cerni? Qn̄ em̄ ſeruꝰ ille munera accepit: vtiqꝫ corꝑaliter geſtū eſt: qd̓ tn̄ ꝓpheta non ꝑ corpꝰ ſed ꝑ ſpm̄ vidit. Sicut gͦ ꝯſtat videri corꝑa ſpū: quid ſitanta erit potentia ſpiritalis corꝑis: vt corꝑe videat̉ ⁊ ſpūs; Spūs em̄ eſt deus. Dein­Ioh̓.5. de vitā quidē ſuam qua nūc viuit in corꝑe: ⁊ hͨ terrena membra vegetat facitqꝫ viuentia inte riori ſenſuquiſqꝫ non ꝑ corporeos oculos no­uit: aliorum vero vitas cuꝫ ſint inuiſibiles per corpus videt. Nam vn̄ viuentia diſcernimus a non viuentibus corꝑa niſi corꝑa ſimul vitaſqꝫ videamus: quas niſi per corpus videre nō poſ ſumus? Uitas aūt ſine corꝑibus: corꝑeis ocul̓ non videmus. Ꝙobrem fieri pōt: valdeqꝫ cre dibile eſt ſic nos eſſe viſuros mundana tūc cor pora celi noui ⁊ terre noue: vt deum vbiqꝫ pre­ſentem: ⁊ vniuerſa etiam corꝑalia gubernantē ꝑ corꝑa que geſtabimus ⁊ que conſpiciemus: T