![]()
Malachi Ste. ē molochia ⁊ ē chibeꝫ.i. cubeꝫ Malachi. g. malua vt Pau. capitu. de ſatiriaſi ⁊ arabs dicit molochia. Malagma. g. Cor. malagma atqꝫ ēplaſtra paſtilliqꝫ quos trociſcos greci vocāt cū plurima eadeꝫ heant. differūt tn̄ eo ꝙ malagma maxīe ex odoribus eorūqꝫ ēt ſurculis. emplaſtra paſtilliqꝫ magis ex ꝗbuſdam metallis fiunt. deinde malagma ta cōtuſa abunde moleſcūt. nam ſuper integram cutem initiūtur. ea vero ex quibus emplaſtra paſtilliqꝫ fiunt laborioſe cōtūduntur ne ledant vulnera cū imponūtur. inter emplaſtrū aūt ⁊ paſtillū hoc intereſt ꝙ emplaſtrū liquati aliquid accipit. ī paſtillo tm̄ arida medicamēta aliquo humore iūgūtur ⁊cͣ. malagma exponit̉ in li. de doc. gre. em plaſtrum mollitiuū. Malegma poliarchion Alexander capitu. de cerotis ⁊ epythimatibus ad duritiam ſtomachi et eſt dictu plurium pͥncipatuū ⁊cͣ. Malagma Dya. mellilothos Caſſius ſe. in antidotario. Malandrum Pli. eſt herba naſcens in ſegete ac pratis flore albo odorata ⁊cͣ. Malaciſe grece mollire inde malactica ⁊ malaxare. Malaciſagria malua agreſtis Malaxare grece mollire mollificare. Paulus ca pitu. de porris ⁊ lapidatione iūcturarum. Malaxare. g. tractare Malfacthon lipothōia defectus ſincopis. Malomeli quod ⁊ cidonomel dicitur. Dyaſcori. ſic conficitur. cidonia incide in melle ita vt bene cooperantur ⁊ dimitte anno vno ⁊ cetera. Stepha. malomeli nuba ⁊ cetera. neſcio ſi velit eſſe iuiuba. Malua Plini. malue ſatiue ⁊ ſilueſtris duo ſunt genera amplitudine foliorum diſcernuntur maiorem greci malopen vocant in ſatiuis. alteram a molliendo ventrem malachem vocante ſilue ſtribus cuius grande ſolium ⁊ radices albe altea vocatur ab excellentia effectus ⁊cͣ. Maluauiſcus a multis altea dr̄ ⁊ Mac. agrefleꝫ maluam vocant. Malum terre ciclaminus caſſamus panis porcinus ciclamus apud Dyaſcori. ſed kilainos grecum. malum terre vero ẜm Plini. vocatur ariſtologia rotunda. Malus aſſiria Pli. quā alij vocant medicam folium ē miconis intercurrentibꝰ ſpinis pomū ip̄m alias nō mādetur odore precelit folioꝝ quoqꝫ ꝙ tranſit in veſtes vna cōditus arcet aīalium noxta arbor ip̄a omnibus horis pomifera alijs cadentibus alijs matureſcentibus alijs ſubnaſcentibꝰ ⁊ cetera. Mana vt ait Aui. ē ros cadens ſuꝑ lapides ⁊ plā tas ⁊ hꝫ plures ſpēs ⁊ denoīatum ē terniabin et xiracoſt ⁊ zuccarum. haoxor ē de ſpēbus eius. et vt ait Aui. māna diuerſificat̉ ẜm diuerſitatē rerum ſuper quas cadit r̄cipiēs ab eis diuerſas vitutes. apud nos in duas diuidit̉ ſpēs. vna quarū ē granuloſa nō coniunctis granulis. alia cōgloba ta q̄ magis vr̄ artificio ſophiſtica ex zuccaro cocto ⁊ folijs ſene quoꝝ fruſtula īmixta vident̉ aporēqꝫ ſene on̄dit māna ẜm veritatem ē neutri ge neris indeclinabile. Māna thuris ſepe in libris antiquis inuenit̉ ⁊ manis vt. g. ⁊ ē apd̓ Aui. minutum thuris. ⁊ apd̓ al os auctores arabes ē puluis p̄iꝰ thuris. ē.n. medi cina cōuenientior vbi plus deſiccare oꝫ ip̄o thure eo ꝙ bꝫ in ſe admixtum ex cortice ipſi arboris ē ſiccior vt ait Gal. ij. de ingenio ſanitatis infra pͥncipium ꝑticule. Pli. miccas a thure cōcuſſe eliſas mana vocamus Stehpa. māna cōdari.i. thuris. Madragora Dya. alij antiminon aut bulbo qnō aūt circeon dixerūt. eius duo ſūt gn̄a. vna feīa et altera maſculus. ſemina ēt triclitia appellatur ni gra folia lactucis ſil̓ia ſed minora hn̄s odoris grauiſſimi ēt quaſi brumoſi q̄ folia ſpanſa ſunt ſuper terrā ⁊ in medio mala naſcunt̉ ſil̓ia vue viridi in quibus ſemē ē ſil̓e apio radices duas aūt tres maiores hn̄s ſibi inuicem coherentes deforis nigras ⁊ intus albas cū coreo croſſo aſta carens. maſculus que multi ātemenon dixerūt folia hꝫ alba et maiora ⁊ lata ⁊ leuia ſicut bete. mala eius duplicia naſcūtur colore croceo odore ſuaui cū grauedine que paſtores māducāt ⁊ ſtatim ſōpnum capiūt. radix ē illi ſil̓is ſupradicte ſed alba. huic aſta non ē corium radicis eius exucatur tunſum ⁊ expreſſum ⁊ ſole ſiccatum reponit̉ ī vaſe fictili exucatur ⁊ mala eius ⁊ non citius exiccatur corium radicis eius inciſum ⁊ lino inſertum plurimi ſeruant ⁊cͣ. Pli. mādragora alij circeion vocant. duo eius genera cādidus qui ⁊ maſculus. niger ꝙ femīa exiſtimatur āguſtioribꝰ folijs ꝙͣ lactuce hiſutis ⁊ caulibus radicibus binis terniſue folijs al bis intus carnoſis teneriſqꝫ pene cubitalibus ferunt mala auellanarum nucum magnitudine et his ſemen ceu piroꝝ albuꝫ ſed alij arſem. alij mo rion. alij ypoplomū vocāt. huius folia alba. alterius latiora vt lapati ſatiue. cauent ⁊ foſſuri contrarium ventum. ſuccus ſit e malis ⁊ e cauſe deci ſo cacumine ⁊ radice ⁊cͣ. vt Dy. ⁊ Ste. mandra goras iubenum luſaba. Aui. vero ioborohaba. ſed ī latino labroth ſcribit̉ corrupte. ſꝫ ⁊ Dy. alid̓ ca. ſic mādragora q̄ morion dr̄ naſcit̉ locis vmbro ſis ⁊ ī ſpelūcis folia hꝫ ſil̓ia ſupradicte. aſta eſt ei duobus palmis albū colore ſubtꝰ ad radicem hn̄s radix eius mollis ē ⁊ alba longa duobꝰ palmis in groſſitudine digiti maioris ⁊cͣ. Maniam. g. nos inſaniam dicere poſſus Caſſ. fe. ca. de cauſone. Manicon apd̓ Dya. vocat̉. iiij. ſpēs ſtrīgni dicta eo ꝙ maniam inferat infra in ſtri. 