Seite
De conſue. lia ex p̄ſcriptione ſeu ꝯſuetudine ꝓ hͦ capitulum cām d̓ p̄ſcriptionibus. et. c. maſſana ⁊. c. ſacroſancta de elect. Et noͣ ꝙ ſicut ex p̄ſcriptione laicus nō pōt acquirere ius ſpūale ita nec ex ꝯſuetudine. et dico ꝙ etiam non ſufficeret tꝑs de cuius initio nō ē memoria vt notan­ter voluit Io. an. in. c. ij. de pre. li. vi. optime facit. ca. quanto. s. eo. poſſet tn̄ attēptari ꝙ in eis in quibꝰ pa­pa pōt facere laicos capaces ꝙ tunc poſſit induci ꝯſue tudo non dico p̄ſcriptio vt laici poſſent attēptare ſpūa lia ſi papa ſciuit ꝯſuetudinē induci et nō ꝯtradixit ar. optimū. in. l. de quibus p̄al. niſi dicas ꝯſuetudinē tol­li vel impediri propter irrationabilitatem et fortius hoc vltimū verius nam rō eſt quaſi cā formalis ipſius ꝯſuetudinis. forma aūt dat eſſe rei vt in. c. qꝛ ꝓpter. d̓ elect. Sexto requiritur ꝙ ꝯſuetudo ſit obtēta in cō tradictorio iuditio allegat glo. l. cū de ꝯſuetudine. ff. de legi. et. c. abbate de. ꝟbo. ſig. i. ꝙ ꝑte ꝯtradicente ſemel ſaltim fuit iudicatum ꝯſuetudinē eſſe et lꝫ aliqui hoc tenuerūt. tn̄ ꝯmunius opi. canoniſtarū et legiſtaꝝ eſt in oppoſitū vt iſtud neceſſarium nō requirat̉ ꝓbat̉ rōne ꝯſuetudo inducitur ex moribus et vſibꝰ hoīm vt ī d. l. de quibus. et in. d. c. ꝯſuetudo et inſti. de iure natu rali. ī.§. ex nō ſcripto. ergo nō requirit̉ neceſſario actꝰ iudiciarius. Item ſi dictū glo. eſſet verum nunqͣꝫ poſſet ita introduci ꝯſuetudo qꝛ oꝑtet ꝙ habeat iniciū et ſic nunqͣꝫ poteſt introduci pro conſuetudine ex quo nunqͣꝫ obtenta in iuditio. fatentur tamē doc. vtriuſqꝫ iu ris. ꝙ ex actu iudiciario introducit̉ ꝯſuetudo puta quia iudex iudicauit contra. l. populo ſciente et nō ꝯtradicē te vnde actus iudicialis ſufficit ad ꝓbandū ꝯſuetudinē non vt actus iudiciarius ſꝫ qꝛ ꝑ illum actum detegit̉ ꝯſenſus populi et ſic ꝓcedunt iura allegata in glo. Septimo requiritur ſcd̓m glo. ꝙ homines ſint vſi ꝯſuetudine varijs vicibus aīo introducendi ꝯſuetudinē Hic cadit alius articulus ꝙ vices ſeu actus requirunt̉ ad inducendā ꝯſuetudinē multe ſunt opiniones in hͦ canoniſtaꝝ et legiſtarum ſꝫ cōis opi. eſt ꝙ requiruntur tot actus et ita notorij vt veriſimiliter tranſiuerint ī no titiā populi nam vt ſepe dixi nō actus ſed tacitus cō­ſenſus populi inducit ꝯſuetudinē. vnde vbicunqꝫ ex cō iecturis habet̉ tacitus conſenſus populi tunc nō curat̉ de magna frequentia actuū. Dubitat̉ tn̄ nunqͥd vnic actus notorius introducat ꝯſuetudinē. Quidam dixe runt ꝙ ſic Bar. ꝯtra in. d. l. de quibus qꝛ ꝯſuetudo in troducitur ex frequentia mor. ſed ceſſat frequentia vbi eſt vnicus actus. Item eſt contra ſubſtantiam et ſigni ficationem vocabuli nā ꝯſuetudo eſt quaſi cōis aſſue­factio. Item ex vnico actu quātumcūqꝫ notorio nō poteſt elici conſenſus populi quia forte ꝑ errorē vl̓ cā vitandi ſcandali populus prima vice non contradixit et hoc mihi placet Diſtingue tamen ꝙ aut ille vnicus actus habet cauſam ſucceſſiuam et ſufficit ſi habuit continuationem ꝑ tempus. jͣ. qd̓ inducit̉ conſuetudo tex. all̓. ſimilem in. c. cū de beneficio de p̄ben. li. vi. naꝫ ſi beneficium ſeculare confertur regulari et poſſidetur ꝑ regularem tꝑe hīli ad ꝯſuetudinem inducendā effici tur illud beneficium regulare licꝫ vnica collatio inter­uenerit et ita econtra ſi regulare ꝯfertur ſeculari et illa collatio hꝫ actum ſucceſſiuū.ſ. poſſeſſionem cōtinuatā per regularem. Et idem dic ſi edificaretur pōs ī pub­lico et haberet cām ꝑmanentem. Octauo requirit̉ ſcd̓m glo. ꝙ maior ꝑs populi vtatur illa conſuetudīe quia ſicut maior pars populi non pōt facere legem ita nec inducere conſuetudinem intelligo glo. de maiori ꝑ te populi habente conſenſum habilē ad introducendā l. ſeu conſuetudinem. nam mulieres infantes furioſi n̄ computantur in numero quia iſti non poſſunt legeꝫ cō dere vt in. l. i. ff. de legi. Item intelligo glo. de con ſuetudine que diſtinguit totum populum ſed ſi tracta remus de conſuetudine introducenda in aliquo colle gio ſufficit maior ꝑs iſtius collegij. Hoc tn̄ ego limita rem nam maior ꝑs non ſufficit ad introducendam.i. quia oportet ſaltim ꝙ ſint due partes vniuerſitatis vt in. l. nulli. et. l. plaue. ff. qd̓ cuiuſqꝫ vniuerſi. ſed maior ꝑs iſtarum duaꝝ ꝑtium non ſufficit ad diſponendum vt in. l. quod maior. ff. ad muni. et in. c. i. de his q̄ fiūt a ma. parte ca. Et ideo dicerem ꝙ ſaltim due partes illius vniuerſitatis ſeu collegij debent eſſe ſcientes ꝙ illa conſuetudo introdicitur et ꝑ hoc eſt expedita pri­ma pars glo. Sed quero circa iſtam partem d̓ qōe cotidiana. nunquid vnicus actus interueniens cōtra conſuetudinē interrūpat ip̄am cōſuetudinē Cōclude ꝙ aut cōſuetudo nō erat adhuc cōpleta et ꝑfecta et inter rumpitur cōſuetudo ita ꝙ nō ē opus de nouo inciꝑe quia ꝑ hoc non apparet de tacito cōſenſu populi ꝙ ve­lit inducere conſuetudinem cū fuerit actum contrarium ar. in. l. vbi repugnantia. ff. de re. iu. et. c. ſolicitudinem d̓ appel. in fi. Sꝫ ſi cōſuetudo erat cōpleta ⁊ ꝑfecta tūc vnicꝰ actꝰ in ꝯtrariū nō tollit ꝯſuetudinē. Sꝫ oꝑtet ꝙ tollat̉ eo tꝑe ⁊ mō quibꝰ fuit inducta qꝛ iam lex eſt. ⁊ ideo dꝫ tolli tanqͣꝫ lex. credo tn̄ indifferenter ſufficere tꝑs. x. annoꝝ. ⁊ ſic ītellige gl. ī. l. tꝑalis in.§. i. ff. d̓ re. iu. Et Io. an. hic circa ſcd̓am ꝑtem glo. inſtat ī reddē­da rōe diuerſitatꝭ inter p̄ſcriptionē et ꝯſuetudinē ⁊ ē no tabilis qō et magni effectꝰ ⁊ gl. in hac qōe nihil ꝑfe­cte dicit. Sꝫ tu pꝰ doc. dic ꝙ p̓ncipal̓ et fundamental̓ differētia ē qꝛ ex p̄ſcriptōe acꝗrit̉ ius pͥuato ſiue illud ius trahat̉ ex publico ſiue ex pͥuato. Cōſuetudīe ꝟo nō acꝗrit̉ ius alicui pͥuato. ſꝫ ī publico vn̄cūqꝫ cauſet̉ etiā ſi ius trahat ex priuato vt in. l. venditor.§. ſi ꝯſtat. ff. cōia p̄di. vbi patet ꝙ pōt introduci ꝯſuetudo ꝙ quiſ­qꝫ poſſit dato pretio fundere lapides ex fundo alicuiꝰ