hereditate locupletē quā adipiſſet quilibet diligentiūſimus homo petijt reſtōnem fuit ſibi denegata. qꝛ nōꝓbauit leſionem. demum bona hereditaria ꝓ maiori ꝑte caſmare perierūt petit eccleſia ſe reſtitui ex hac cauſanouiter orta. Dico ꝙ nō hebet dari reſtō. qꝛ temporeadite hereditatis nō fuit leſa nec debet ꝯſiderari id qd̓ſuꝑuenit qꝛ iſta accidentia fecerūt eſſe grauamē nō aūtdeclarāt grauamē fuiſſe per p̓us. et de hͦ vltimo eſt caſus ī. l. verū. in.§. ſi locupleti. ff. de mīo. Aut cauſa nouiter orta nō inducit grauamē de nouo. ſed grauamenerat ꝑ pͥus et tunc ꝓcedit opi. pͥma vt audiat̉ etiā ex tali cā. exemplū qm̄ eccīa fuit damnificata ex dolo. ꝓcuratoris. nam lꝫ ꝓcurator efficit̉ poſtea nō ſoluendo nihilominus non orit̉ nunc grauamē ſꝫ ꝑ prius eccīa fuerat grauata. Ultra glo. ſcias ꝙ Io. an. ꝯmentauitiſtum tex. et multa dicit more cōmentantium ẜ aſſumēdo vtiliora quero que fuit rō decidendi in iſto tex. naꝫꝯſidera duo ad iſtum tex. pͥmo in eo ꝙ dicit ꝙ reſtō ſemel denegata non debet ꝯcedi niſi ex noua cauſa. Secundo ꝙ eccleſia que ſuccubuit in cā reſtōnis nō debꝫaudiri petens reſtōnem p̄terqͣꝫ ad appellatōꝫ omiſſamet ſic īnuit excipiendo vnum caſum tm̄ ꝙ eccīa nō pōtpetere reſtōnem ꝯtra ſnīam denegatōnis ⁊ ꝑ ꝯſequēsꝯiūgendo iſta duo ſimul īnuit tex. ꝙ dengata ſemel reſtitutōne eccleſia. non audit̉ ſiue petat reſtōnem contraleſionem ſine petat ꝯtra ſnīam denegatōnis. Hoſti. dicit ꝙ rō decidendi fuit vt eſſet litium finis nam ſi audiretur ſecundo eodem modo debet audiri tercio ⁊ in infinitum Io. an. ſpālius rn̄det dicit em̄ ꝙ non debꝫ dari reſtō ꝯtra pͥmam leſionem quia ſententia denegatōnis eſſet deluſoria. nec debet dari ꝯtra ſententiā denegatōnis qꝛ indirecte iudex īnueret et daret̉ facultatempetendi reſtōnem que iam fuerat denegata per p̓maꝫſententiam. vnde ſicut ꝯtra quadrienniuꝫ prefixum adpetendam reſtōnem non auditur eccleſia volēs peterereſtōnem vt in. c. i. eo. ti. li. vi. Eodem modo non debꝫdari reſtō ꝯtra ſnīam denegatōnis nam alias eſſet ꝓceſſus in infinitū. nam ſi iterum denegaretur iteꝝ poſſet peti reſtō quod non eſt dicendū ſed ſi ad appellandum reſtituit̉ ꝑ hanc reſtōnem nō tollitur ſententia denegatōnis. ẜ per appellatōnem ſtat prima ſententia inſuſpenſo vt in. c. venientes. de iureiurā. Si aūt reſtitueretur ꝯtra ſententiā tolleret̉ in totū pͥma ſententia. Itēqn̄ reſtituitur ad appellandū oportꝫ ꝙ eccleſia appelletinfra decendiū et ꝙ ꝓſequatur appl̓oneꝫ infra terminūuris. Itē iſta appellatio reputabitur ſibi ꝓ pͥma vt etiānoͣ. in. d. l. fi. C. ſi ſepius in inte. reſti. poſt. que oīa ceſſarent ſi reſtitueretur ꝯtra ſententiam denegatōnis vnd̓pinguius ſue currit̉ hͦ ſcd̓o caſu qͣꝫ in pͥori. et licꝫ he ratōnes decidendi ſint bone in ſe mihi tn̄ multum placꝫrō quā poſui. s. in p̓n. Quis aūt. indulgebit hanc reſtitatōneꝫ ad appellandū. ⁊ hec queſtio eſt generalis vbicunqꝫ eccleſia vel minor petit ſe reſtitui ad appellandūIo. an. ꝯcludit ꝙ iudex a quo. non aūt iudex ad queꝫquia exquo non fuit appellatū cā nō eſt ad eū deuoluta et ideo non p̄t dare hanc reſtōnem. ſꝫ iudex a quo hͦfaciet vel alius ꝯpetens ſecus appellaſſet et nō potuiſſet ꝓſequi quia tunc iudex ad quem reſtituet. qꝛ leſioLingit in ſuo auditorio. ⁊ hͦ caſu p̄t intelligi ẜm eū. l. p̄ſes. C. de app. Aduerte qꝛ fuit hec opi. Ia. de ar. licet Io. an. nō alleget vt recitat bar. in. d. l. p̄ſes. ſꝫ ipſebar. tenꝫ ibi ꝯtrarium dicēs ꝙ etiā iudex ſuꝑior poteſthanc reſtōnem ꝯcedere ꝑ p̄alle. l. i. ſꝫ tu ꝯcordando dicꝙ aut eſt talis ſuꝑior qͥ p̄t adiri ſine remedio appellatōnis et ꝓcedit opi. bar. aut eſt talis ſuꝑior qui nō p̄tadiri ſine appellatōne vt archiep̄us reſpectu ſubditorūep̄i et ꝓcedit opi. ꝯtra. qꝛ exquo non fuit appellatū nōhabet iuriſdictōꝫ in reſtituendo ad appellandū. ad hocc. venerabilibꝰ in prin. de ſen. ex. li. vi. et hec ē veritas.De alienatione mutandi iudicū cauſa facta. RuCōtinuat̉ hec ca ad p̄cedentē hoc ordīe. Supraviſum eſt de beneficio ſeu remedio reſtōnis ꝑ qd̓ ꝓuidetur leſis tam minoribus qͣꝫ eccleſijs ⁊ maioribus excā. Nūc ꝯpetenti ordine annectit aliud remediū ꝑ qd̓ꝓuidetur illis in quoꝝ p̄iudicio eſt facta rei alienatio cāiudicij futuri mutandi.X quorūdam.Is inqueꝫ facta ē alienatio rei cauſa mutandi indicij ꝯuenitur per reſcriptum impetratum ꝯtra alienantem et eſt caſus ſingularis vt. jͣ. dicetur. Prīapars narrat factum. cōtra quod ſecunda prouidet ibi.nos igitur Nota primo duos modos per quos fitalienatio cauſa mutandi iudicij. Primus eſt quandodirecte ꝯueniendus tranſtulit rē de qua erat cōtentioin alium. Secundus modus quando fraudulenter receſſit. de poſſeſſione rei vt alius puta amicus ingrederetur quamqͣꝫ em̄ iſte aꝑte et directe non tranſtulerit rēin alium tamē in effectu exquo fraudulenter hͦ fecit. videtur tranſtuliſſe vnde habebit locum edictuꝫ de alienatōne reuandi iudicij ar. hic. Ex quo puto ꝙ ſic̄ cōtra directe alienantē cauſa mutādi iudicij p̄t agi ad intereſſe ⁊ ad omnē incōmoditatem ꝓuenientē cauſa illius tranſſationis. vt in. l. i. et in. l. iij. ff. eo. ita poteritagi ꝯtra iſtum qui non directe alienauit. ſed indirecterecedendo a poſſeſſione vt amicus illam intraret etpoſſideret nomine proprio. Nam iſte hanc fraudem
