Seite
De offi. iudi. dele. De officio et poteſtate iudi cis de legati Ru­Supra viſum eſt in p̄cedentibus rubricis d̓ his qͥ vices alienas gerūt in diuinis officijs ⁊ ī iuriſdictōne volūtaria. merito reſtat videre de his qͥ vices alienas gerūt in iudicijs ⁊ ī iuriſdictione ꝯtentioſa vt ſunt dele gati. Sꝫ q̄ro ꝓ declaratione totius tituli ꝗs dicat̉ delegatus. So. multipliciter diffinit̉. Quidam dicūt vt goſ. ꝙ delegatus ē is cui a papa vel alio ordinario ſeu principis delegato cauſa decidenda ⁊ cognoſcēda ꝯmittitur Uel ſcd̓m hoſti. delegatꝰ ē cui cōmittitur cā decidenda ſeu exequenda vices alterius rep̄ſentans ꝓprium ī iuriſdictione nihil hn̄s vt. jͣ. e. c. ſane. ij. ⁊ in l. i. ff. de of. eius cui mā. eſt iuriſdi. Uel ſcd̓m ſpe. e. ti. ī pͥn. delegatꝰ ē qͥ ex cōmiſſione alteriꝰ alicuiꝰ cauſe iu­dicialem cognitionē ꝯſequitur. ⁊ quelibet diffinitio to lerari p̄t. Ultimo hic querit̉ qꝛ in rubro fit mētio de officio ⁊ ptāte iudicis delegati. que differentia eſt inter officiū ⁊ ptātem Sol̓. dic ꝙ ſepe iſta ponūt̉ equi uoce. ⁊ vide qd̓ noͣ. glo. ſuꝑ rubrica. ff. de iuriſ. om. iu di. tn̄ quo ad materiaꝫ nr̄am dicit Io. an. ꝙ officiū re ſpicit id qd̓ delegat̉. ptās vero cōcernit id qd̓ p̄t ꝑ de legatione delegatꝰ exercere. nam ſepe querimꝰ ꝗd po­ſit facere delegatus ex delegatōe ſibi facta. Abbas Via queſitū. Caſus. de legatꝰ pa­de ptātem habet non ſolū ī ꝑtes ſed etiam in alios ꝗ ſuam iuriſdi­ctionem impediūt. Cōis diuiſio. ſecūda ibi ſic tibi. Noͣ ibi pre cipimꝰ iuſticiaꝫ exhiberi ꝓ generali ꝯcluſione reſcripti et hodie cōiter apponit̉ hec clauſula in fine libelli et eſt valde vtilis. nam pōt ꝯp̄hendere omnē actionē. vnde ſemꝑ conſulendū eſt actori vt in fine libelli dicat ⁊ cir ca p̄dicta peto mihi iuſticiam exhiberi. de quo in. c. ij .jͣ. de ordi. cogni. vbi plene dico. Nō ſecūdo ibi mi nis aut terroribus. ꝙ differentia ē inter minas ⁊ terro res. nam mine ꝯſiſtunt in verbis. terrores in atrocitate facti. ſepe tn̄ capiūtur ꝓmiſcue. Et noͣ ex hͦ ⁊ ex tex. ꝙ mine ⁊ terrores potentum inducunt iuſtū metū. Dic tn̄ aduertendum fore ad qualitates ꝑſonaꝝ minantiū vel terrentiū. nā ſi ſolent ſeuire poſt minas inducūt iu ſtum metum al̓ mine nō excuſarēt. Ad hͦ qd̓ le. et noͣ. maxīe ꝑ bar. in. l. ad inuidiā. ⁊. l. metū. C. qd̓ me. cā. ⁊ vide ꝑ Inn. in. c. cām matrimonij. jͣ. e. qd̓ ē notanduꝫ Cū q̄rit̉ nūꝗd mine vel terrores mariti vel p̄lati in ducāt iuſtū metū ī vxore vel ſubdito. dꝫ em̄ diſtingui mō p̄dicto. ⁊ ſic dꝫ limitari qd̓ le. ⁊ noͣ. in. l. i.§. q̄ ho­norāde. ff. qͣ re. actio nō da. Noͣ tercio ꝙ ꝯſentien­tes ad delictū regulariter dn̄t puniri ſicut ip̄i faciētes. de quo dic pleniꝰ vt. jͣ. dicet̉ cū gl. Itē nō ibi ſcrip ture teſtimonio. ꝙ ſacra ſcriptura p̄t allegari in deciſio nibus cauſaꝝ ⁊ ī modo puniēdi facit. c. certificari. jͣ. d̓ ſepul. cū ſi. qd̓ ītellige niſi ſcriptura cōtradicat canoni bꝰ. qꝛ ī deciſionibꝰ cauſaꝝ potiꝰ ſtandū ē canonibꝰ qͣꝫ dictis ſanctoꝝ. xx. di. ī pͥn. ⁊. c. ſe. ⁊ ibi ꝑ glo. Ulti mo noͣ ꝙ iudex delegatꝰ p̄t iuriſdictōnem ſuā exercere nō ſolū ꝯtra ꝑtes ſꝫ etiā ꝯtra quoſcūqꝫ ſuā iuriſdictōeꝫ turbātes. et de hͦ. jͣ. pleniꝰ In glo. i. ibi iactura cau­ſe affici dn̄t. aduerte p̄t em̄ illud dictū glo. dupliciter ī telligi. Primo vt iſti qͥ inducūt iſtos turbātes debeāt affici ⁊ puniri in ꝑditione cauſe. ⁊ iſte ītellectꝰ nō mul­tū placet. qm̄ iura allegata in glo. loquunt̉ qn̄ qͥs ad uocat patrociniū potentū in alienatōnis actu vt quia reꝰ alienat rem ī potentiores. Scd̓o p̄t glo. intelligi vt adducat illa iura ī ſimili. ⁊ vt quēadmodū ibi puniūt̉ illi ꝗ aduocant auxiliū potentioꝝ ita ⁊ iſti ꝗ inducunt potētes vt faciāt ſilere actorē. equiꝑant̉ tn̄ ī genere nō in quātitate pene. ⁊ iſte ītellectꝰ ē melior. In glo. ij. noͣ bn̄ iſtā glo. vſqꝫ ad fi. qꝛ quotidie allegat̉ dū queri tur nūquid ꝯſentiens dꝫ puniri tanqͣꝫ faciens. ⁊ ponit gl. quatuor membra. Primū ē quando ꝗs ꝯſentit negligēdo. Pone exemplū ſcd̓ꝫ doct. Scio ꝙ vis de linquere et poſſum te ſubtrahere a peccato ẜ ꝓpter ne gligētiā omitto. Uel pone aliud exemplū. qꝛ poſſum obuiare delicto. puta qꝛ video ꝙ aliꝗs vult te offende re et poſſum obuiare ⁊ non obuio. Nam ſcd̓m glo. ſi negligēter ago debeo puniri mitiꝰ qͣꝫ ip̄e faciēs Ad uerte qꝛ ī hͦ ſunt opi. De iure ciuili vid̓r ꝙ regulariter non teneat̉ ꝗs obuiare delicto niſi delinquens ſibi ſit ſubiectꝰ. vt ſeruꝰ filiꝰ vel ſubditꝰ. vel niſi delictū ſit cō­mittendū in ꝑſonā illiꝰ cui ego ſum ſubiectus. ita vid̓r velle glo. in. l. culpa caret. ff. d̓ regu. in. ⁊ bar. in. l. vtꝝ ff. de pari. nā filiꝰ tenet̉ ſi nō reuelat patri ꝙ alius velit eū offendere vt in. l. ij. ff. eo. Et idē dic ī alijs ſubditis vt noͣ. in iuribꝰ p̄alle. ⁊ plene ꝑ Dy. in regl̓a nō ē ſine culpa. de re. iu. li. vi. Tex. tn̄ multū ſtringit ī ꝯtrarium inſti. de publi. iudi.§. alia. vbi punit̉ ꝯſciꝰ lꝫ eſſꝫ extra neus. ⁊ quāqͣꝫ bar. nitat̉ reſpondere in. d. l. vtꝝ. tn̄ ipſe met dubitat d̓ ſua reſpōſione. Sꝫ de iure canonico cō­muniter tenet̉ dictū glo. ⁊ facit. c. ſicut dignū. in.§. illi aūt. de homi. vbi d̓r ꝙ nō caret ſcrupulo ſocietatis oc culte qͥ manifeſto facinori deſinit obuiare ⁊. xxiij. q. iij. quaſi per totum. An autem incurrat excōicatōem qui pōt iuuare clericū ne verberetur ⁊ verberat̉. dic vt noͣ. in. c. quanto. de ſen. ex. Illud tamē veꝝ ꝙ etiā de iure ciuili quis poteſt iuuare alium ne offendatur ⁊ capere malefactorem. l. ſi quis in ſeruitute. ff. de furt̉. ⁊ qd̓ ibi nota. et in. l. nullus. C. de iude. ⁊ Inno. in. c. vt fame. et. c. ſi vero. de ſen. ex. Secundum membꝝ glo. eſt quando quis conſentit p̄bendo conſilium Glo. tenet ꝙ debet puniri ſed non tanqͣꝫ faciens. Hoſtien̄. aliter