Transkription / 2 [275

De lit. conteſ. pe. vbi dicitur penā īpetrantis ius iniquū habere locum etiam in actionibus queſitis poſtqͣꝫ incidit ī edi ctum vnde tenetur ſeruare illud ius iniquū etiā reſpectu alioꝝ ut.§. pena. ea. l. So. dicunt docto. ꝙ remotio appellationis non extenditur ad alias ꝑſonas niſi in caſu huius. c. nam remotio appellationis non eſt ius iniquū īmo vtitur equitate ut lites citius dirimāt̉ et ſic reſpicit actorem et reum. ceſſat ergo pena illius delicti preterea ut certis cauſis de ſtilo curie etiā ꝑte non petente apponitur hec clauſula et hoc teneas. nā intentus apponentis hanc clauſulā eſt ut iuſtitia ſuum effectum ꝯſequatur. ut dicit tex. in. c. ſcd̓o requiris. jͣ. de appel. ergo non eſt ius iniquū. p̄terea videmus ꝙ quātūcumqꝫ remoueatur appellatio. pōt tn̄ appellari ex cā legittima et ut iudex ſaltem ex officio ſuo appellationem recipiat ut noͣ. in. c. paſtoralis. jͣ. de appel. ⁊ licet glo. iſta in fi. ⁊ glo. i. dicat ꝙ hodie nihil oꝑatur clauſula appellatione remota. Tu dic melius ut noͣ. in. d. decre. paſtoralis et. c. ut debitus. eo. ti. nā ſi ſuꝑ flueret ad quid poneretur hic ut quid em̄ mēbranas occuparet. xix. di. ſi romanorum. Ultimo q̄ro nū quid coram delegato poſſit fieri reconuentio de actio ne orta poſt impetrationem reſcripti. Damaſus ī que ſtionibus ſuis ut refert Io. an. in. c. diſpendia. de reſcrip li. vi. tandē tenuit ꝙ non ar. in. l. nam et ſeruꝰ.§. ſi viuo. ff. de nego. geſ. vbi dicitur ꝙ ſi quis geſſit ne gotia alicuius eo mortuo non tenetur noua inchoare ſed antiqua ꝑficere ad idē. c. fi. de reſcrip. vbi patet ꝙ reſcriptum non extenditur ad futuras lites in cā ꝯuen tionis. Idem ergo in cā recōuentionis. fatetur tn̄ ꝙ ſi nulla ꝯpetebat actio exquo non fuit repulſus ſed po ſtea incipiat cōpetere fertur ꝓ reo ſententia. ꝑ. l. ſi rem alienam. ff. de pig. acti. facit. c. abbateſane. d̓ re iudi. li. vi. et quod noͣ. Io. an. ī. d. c. fi. Io. an. in d. c. diſpēdia. dicit hoc dictū dama. hr̄e equitatē ut vniformis ſit virtus reſcripti in actore et reo et ut tanto minus ꝑ reſcriptum p̄iudicetur ordinarie ptāti fatetur tn̄ ꝙ de cre. vltima de reſcrip. ſolū loquitur in impetrante ⁊ d̓ hoc per eum in addi. ſpe. in. ti. de reſcrip. pn̄ta. ad fi. vbi idem dicit et idem videtur voluiſſe ibi ſpe. ẜm eū vbi dicit reconuentione. hanc eandē ſententiā ſequit̉ Io. de lig. sͣ. c. xxi. quia reconuentio fit aucͣte reſcrip ti quod non extendit ad futuras lites. Hoſti. s. c. ꝓxi. et latius in ſumma. eo. ti.§. qualiter. ꝟ. quid ſi ius te net oppoſitum. mouetur quia recōuentioni locus ē qn̄ cunqꝫ ante li. ꝯteſt. ut dixi. s. c. xxi. nec in hoc iura diſtinguūt an actio ſit orta an̄ vel poſtea nec vires reſcri pti inſpiciuntur quantū ad reconuētionē ſed tm̄ equitas ut. s. c. ꝓxi. et in. d. l. cum papinianus. et. iij. q. viij. cuius in agendo. Item ī recōuentione delegatus videtur ordinarius cum hoc hēat a lege vt. ff. d̓ iurdi. o. iudi. et quia. vnde reſcriptū hoc caſu plus prodeſt reo quā ſi ipſemet impetraſſet et eū ſequit̉ do. ant. ī. c. precedēti. quia iur̄dictio in hoc eſſet ꝑ hoīem ꝓrogabilis. ergo et per legem ſicut ſentit Bar. in ſil̓i in aucͣ. et conſequenter.§. p̄ſertim. Item iur̄dictio in cā recō uentionis imprimitur ab actu recōuentōis nō a die re ſcripti impetrati. ſufficit ergo ꝙ actio habuit ortū ẜm tempus reconuentionis licet non habuit ẜm tēpꝰ dati reſcripti ſeu impetrati. quicquid ſenſerit glo. in. l. oīm ff. de procu. hanc opi. ſequitur etiā do. anto. s. c. xxi. et eā puto veriorē. In reo enī nō pōt dubitari d̓ fraude cū ip̄e non impetrauerit reſcriptum et ſic non fuit ſi bi imputandum. Item exquo. l. tollit facultatem reo adeūdi alios iudices durante pͥmo iuditio videt̉ indi ſtincte ſibi dediſſe iudicē apud quē ꝯuenit̉. vnde. c. di ſpendia.§. reus quoqꝫ. loquitur indiſtincte ſatis enī eſt ꝙ tēpore quo vult eum reconuenire dicit eū ſibi obnoxium ⁊ ſi diceremus cōtrarium oporteret dicere ꝙ poſſet reconueniri actor corā alio iudice qꝛ. l. tūc aufert alios cum dat ſibi iſtū apud quem cōueīt̉ ut dixi in. c. precedenti ſed melius eſt dicere ꝙ corā eodē poſ ſit quam ꝙ apud alium trahat actorem. De li. cōteſtatione. Quia poſt libelli oblationē et mutuā petitionem ſequi debet litis conteſtatio. Ideo poſt rubricas precedentes ſubicit iſtā. De materia habetur. iij. q. iij. of feratur. et repetitur in vi. Et quid ſit litis ꝯteſtatio dicam. jͣ. c. xxi. poſt glo. ij. vbi diffinitur. Abbas. Lim inter. Caſus Nō per poſitiones et re ſponſiones ſed per petitionē iure ꝓpoſitam et reſponſionē ſecutam ſit litis ꝯteſtatio qͣ obmiſſa nullus eſt proceſſus. h. d. Et pri mo ponit proceſſum iudicū et ipſorum relationē. ſecū do ip̄m ꝓceſſum decernit irritum et dicit quare. ſcd̓a ibi procuratoribus. Nota primo ꝙ perſona eccleſiaſtica poteſt agere pro iniuria ſibi illata de quo dic vt in. c. grauis. de reſti. ſpo. et melius in. c. olim. jͣ. de iniurijs. et ꝙ capitulum pōt excōicari nam ut patet ī antiqua ut recitat hic Io. an. capitulū arrogauerat ī lurias ep̄o et ep̄s ꝓpter has iniurias excōmunicauit capitulū hodie vero excoīcantur ſinguli ⁊ non vniuer ſitas. de quo dic ut legi. et noͣ. in. c. romana.§. in vni uerſitatem. de ſen. ex. li. vi. Nota ſcd̓o ex hoc ⁊ ex tex. ꝙ cum agitur de iniuria illata vel de ſententijs cē ſure debet fieri litis conteſtatio alias nullus eſt proceſſus. Nota tertio et tene menti ꝙ ꝑ inſpectionē actorum probatur ſolēnitatem iudicialem nō interueniſſe exquo ergo debet inde confici ſcriptura et nō ap parent ſcripta preſumitur non interueniſſe non enim preſumit̉ ꝓ ꝓceſſu iudicis niſi quatenus cōſtat de legitimis documētis ut ī. c. quoniā ꝯtra. jͣ. d̓ ꝓba. ⁊ dic