De iudi. Voniam. Hic principium voluminis exi ſtit in prohemio et preludijs aliter inſtare non cenſui attamen quia ſuꝑ hoc ſecūdo libro aliorum iuris ca nonici difficilli­mo ac magis vti li quem de pre­ſenti in hac ampliſſima et ornatiſſima Senarum vr­be ordinarie lego labente anno dn̄i. M. cccc. xxi. ini­cium ſcribēdi ſumpſi fluxis decem annis quibus iugi ter in hoc volumīe decretaliū publice legēdo elabora­ui. nefas exiſtimaui illotis vt ita dixerim manibus in terpretationis materiam attingere maxime quia cu­iuſqꝫ rei potiſſima ꝑs principium eſt iuxta ſententiaꝫ iuriſconſulti. l. i. ff. de or. iurͣ. et mihi quodāmodo iure meo ſcientiam vendicare et non illi ſcientie et totiꝰ bo nitatis artifici tribuere. ipſius em̄ ſapientia et fortitu­do ſunt ip̄e mutat temꝑa et etates. regna tranſfert at­qꝫ conſtituit. ipſe reuelat ꝓfunda et abſcondita. et no uit in tenebris conſtituta et lux eo eſt. Daniel̓. ij. c. nullius em̄ aſſertōnis imbecillitas ſacra valet enume rare miſteria niſi ſuꝑno fuerit erudita magiſterio. teſtā te ſapientie fonte ſalomone dn̄s dat ſapientiam et ex ore eius ſapientia et prudentia. nam qui ſine ſaluato­re ſalutem vult habere et ſine vera ſapientia exiſtimat prudentem ſe fieri poſſe non ſanus ſed eger eſt non ſa piens ſed ſtultus in egritudine aſſidua elaborabit ī cecitate noxia ſtultus et demens permanebit. xxvi. q. ij. qui ſine ſaluatore. Hinc Ambroſius ſuper epiſtola ad collocenẜ. et tranſumptiue in.§. ſed ecōtra. xxxvij. omīs ratō ſuꝑne ſcientie vel terrene creature in eo eſt qui caput eſt eaꝝ et auctor. ut qui hunc nouerit ni­hil vltra querat quia hic eſt ꝑfecta virtus et ſapientia quicquid alibi queritur hic ꝑfecte inuenitur. nam qui xp̄m nouit theſaurum ſapiētie et ſcientie inuenit. quia id nouit qd̓ vtile eſt. his annectitur ꝯgrue qd̓ belliſſi me hiero. inquit. xvi. q. i. reuertimini ſi quis doctus eruditus ī lege domini poteſt et alios erudire non de­bet ſue aſſignare prudentie ingenioqꝫ qd̓ poſſidet ſed gr̄as agat primū deo qui cuncta largitur. deinde do­ctoribus eius ac miniſtris per quos adeo eruditus ē ſi em̄ gr̄as non egerit et ſcientiam ſibi vendicauerit in penuriam maledicetur. ſi eruditus intelligens lar gitorem deum et agens his gratiam quos adeo eru ditus eſt humiliauerit ſe et in honorem dei cibos intu lerit. hoc eſt ſapientie alimenta ppl̓o miniſtrauerit ſtatī aperientur ſuꝑ eo catharacte celi et effundetur pluuia ſpūalis ſuper eum et mandabit nubibus ſuis vt plu­ant ſuper eum imbrem roris ſui et habundantia re­rum omnium perfruetur. Quapropter ego Nicolaus de tudiſco cathaniē. ſiculus inter doct. mīmus ip̄ius ſcīe capitis et auctoris ꝓlixe et pie mentaliter ac voca liter vero compendioſe preſidiū inuoco vna cum boe. cio inquiens. O qui perpetua mūdum rōe gubernas Terraꝝqꝫ celi ſator qui tꝑus ab euo. Ire iubes ſta