Seite
De dilationibus. actioni iam intentate ſed nūc agitur noua actiōe ⁊ ſic nō obſtat ꝑemptio inſtantie. Ad ſcd̓m qn̄ ſnīa iā fuit lata cōcludit hic do. an. ꝙ qn̄ petitū vel exceptū fuerit ut ꝓderet̉ ẜm iſtā penā ⁊ iudex hͦ nō obſtāte ſen tētiauerit ẜm iuſticiā cāe nō dꝫ amplius audiri in alia inſtantia qꝛ hoc videt̉ eſſe reprobatū ar. ff. de ꝯpen. qd̓ in diē ordinant̉ enī h̓ actio ⁊ exceptio ad eundē fi ne. ⁊ ſic variat̉ iudiciū de plenario ad plenarium ⁊ ſic obſtabit̉ prīa ſnīa facit qd̓ noͣ. bar. in. l. qui rome.§. duo fratres. ff. de ꝟ. obli. ſꝫ vbi nō fuiſſet appoſitū in prīo iudicio ſi venit ꝑ viā exceptionis nō audit̉ qꝛ an̄ debuit opponere ẜm eū ſi ꝑ viam actōis auditur quia nunc agit contra ſnīam ex altera cā. Uidete circa pri mū mēbrū quādo fuit petitum vel exceptum d̓ pena ⁊ iudex ꝯtrariū iudicauit ut nō poſſit poſtea agi ſcd̓m do. anto. pōt dubitari nunqͥd ꝓcedat hoc dictuꝫ ſiue iudex expreſſe reprobauit exceptionē ſeu petitionem an etiā qn̄ ſimpliciter iudicauit ꝯtrariū nā. l. qd̓ ī diē all̓. ꝑ do. an. facit potiꝰ ꝯtrariū nam loquit̉ qn̄ iudex exp̄ſſe reprobauit cōpēſationē vt tūc nō poſſit āpliꝰ agi ſecus ſi de ea oppoſita rōem nō habuit qꝛ tūc ſal ua manet facultas ꝯpenſandi etiā poſt ſnīam vt ibi le git̉ ⁊ noͣ. ſꝫ ego quo ad caſum huius. c. idē puto ſe ex preſſe nō reprobauit. ſatis enī ē ꝙ de ea in ſnīa rōeꝫ nō habuit. videt̉ enī reprobaſſe ⁊ imputet̉ nō appellā ti ſicut ꝓducto inſtrumēto iudicat cōtra illud ut in. c. ſuborta de re iudi. ⁊ ibi ē bona gl. ⁊ qd̓ noͣ. in. c. cū io hannes. de fi. inſtru. ī gl. fi. ſimile etiā in qōne falſitatꝭ nā ⁊ poſt ſnīam pōt agi vt in. c. licet. de ꝓba. ⁊ in. c. cū venerabilis de excep. tn̄ ſi in prīa inſtantia fuit ex ceptum de falſitate ⁊ contrarium fuit iudicatuꝫ nō po­teſt amplius agi niſi appelletur ut in. l. i. ⁊. ij. C. ſi ex fal. inſtru. ⁊ nō glo. d. c. licet. Et rō diuerſitatis inter exceptione ꝯpenſationis ⁊ alias predictas ſeu caluꝫ noſtrum ē quia exceptio compenſationis de directo obſtat executioni ⁊ non ſnīe. vnde ſi iudex de ea oppo ſita mentionem non fecerit non videt̉ ꝓpter hͦ repro­biſſe ſed potius reſeruaſſe ad tempus executionis ſe cus vbi exceptio de directo obſtet ꝯdēnationi qꝛ tūc iudex etiam nō habendo de ea rōem videt̉ reprobat ſe qꝛ fecit actum prorſus contrarium. ut noͣ. in p̄alle. c. ſuborta. ad idem. c. ex parte. iij. ⁊ qd̓ ibi noͣ. de ap pel. Concludo ergo circa primū mēbꝝ ꝙ ſi in prima inſtantia fuit petitum vel exceptum de pena ⁊ iudex ꝯtrarium iudicauerit.ſ. ẜm iuſticiam cāe ſiue expreſſe reprobauerit exceptionem ſiue tacite nō pōt ampli agi vel excipi niſi fuerit appellatum. Quo ad ſecūdū mebrum dum dicit do. an. ꝙ ſi non fuit oppoſitum in primo iudicio non auditur per viam exceptiōis non puto hoc ſimpl̓r veꝝ. vnde dicerē ꝙ aut nemo agit et tunc in dubio nō pōt excipi. ⁊cͣ. Aut agitur actor for te ꝓ executione ſnīe qͣꝫ habuit ⁊ tunc ſatis poterit ex­cipi hoc modo dico ꝙ tu non es audiendus quia de­bes cadere a cauſa quia noluiſti iurare. ⁊ ſic peto per iudicem te condemnandum cum ꝺe ꝺelicto notorie­qͣꝫ conſtat in actis ad hoc quod plene dixi in. c. ſi dili genti. de fo. compe. ⁊ quod nota. in. c. paſtoralis. de cauſa poſ. ⁊ proprieta. in glo. pe. ⁊ per Frede. conſi. xliij. Quo ad tertium dum dicit ꝙ per viā actōis debet audiri ſi non fuit actum vel exceptum primo iu dicio. Aduerte quia aut fuit ſententia executioni mandata ⁊ nō video quomodo poſſit reus agere ad iſtam penam cum non poſſit cadere ab actione cum ſublata ſit per ſolutionem. nam ſolutione eius qd̓ de betur omnis obligatio tollitur. Inſti. qͥ. mo. tol. ob. in prin. vnde perinde eſt habendum ac ſi ſpecies pe­tita eſſet perempta. ut. l. quod te. ff. ſi cer. peta. Aut n̄ eſt executa ſententia ⁊ tunc ſi ſententia eſt lata in fauo rem actoris qui debebat perdere cauſam mihi obla tam in penam ſatis puto dictum ſuum procedere. Si vero fuit lata ꝓ reo. qui debebat haberi pro cōfeſſo ⁊ poteſt dubitari nunquid poſt abſolutionem poſſit agere actor ut habeatur pro confeſſo ⁊ ſic condēnet̉ ad hoc. quia tex. in dicta. l. i.§. quod ſi actor dicit ꝙ debet condemnari ſecunduꝫ ꝙ ſtatus cauſe ſuggeſſit ſed certe ſtatus cauſe nunc non patitur. Item reꝰ ha betur pro confeſſo propter preſumptionem que erat contra illum qui noluit iurare ſed ceſſat nunc preſum ptio illa ex quo conſtat de veritate. nam veritate ma­nifeſta cedit opinio veritati. viij. di. c. veritate. ſꝫ hoc non obſtante forte poſſet dici contrariuꝫ quia exquo reus noluit iurare preſumptio eſt de calūnia ⁊ ꝑ ip̄iuſ calūniam fuit abſolutus ⁊ ad. l. ij. dic ut. s. dixi expo nendo quando ex alijs prius actis. conſtaret ꝙ non veniebat condēnandus etiam ſi habetur pro ꝯfeſſo. Ultimo ſcias ꝙ Inno. format queſtioneꝫ hic an procurator vel alius adminiſtrator debeat iurare de veritate dicenda vide hic per eum quia non facit mul tum ad propoſitum huius ti. ⁊ ſatis in hoc. c. ſcrip­tum eſt. de dilationibus Cōtinuat̉ hec ca ad p̄cedētē hͦ ordīe qꝛ iudicio ce pto ſolēt litigātes inducias petere qn̄qꝫ ad poſitiōes qn̄qꝫ ad ꝓbatōes faciēdas iō. ⁊cͣ. de maͣ hꝰ ti. habet̉ iij. q. ij. ⁊. vij. q. ij. ꝑ totū Et notādū ẜm goſ. ꝙ lꝫ hec ca ſit gnaͣlis tn̄ decretales huius ti. loquuntur de dilationibꝰ que dantur ante litem conteſtatam tā tum. ⁊ ſic nota ꝙ rubrum quandoqꝫ eſt generaliꝰ ni­gro. nam dilatio in genere cōprehendit nedum dilati onem in genere que datur ante. lit. conteſtationē ſed etiā poſt. iij. q. iij. ſpaciū. ⁊ jͣ. de proba. lꝫ cum ſimili­bus ⁊ hic in nigro tractat̉ tm̄ de dilationibꝰ q̄ dātur ante litis ꝯteſtationem. ſi ecōtra nigrum quādoqꝫ eſt