de ordine cognitionum.Quia lite ꝯteſtata p̄ſtito iuramento calūnie ⁊ datis dilatōibus ab hoīe et a iure. ſolēt rei ſuas qōnesꝓponere. de quibus quo ordine ſit cognoſcēdū. poſſet merito dubitari Ideo poſt rubricas p̄cedentes.ponit iſtam. de materia habetur. ij. q. ij. ⁊. iij. q. i.Opp. ⁊ videt̉ ꝙ illa ca ſit ſuꝑflua. qꝛ quō ordine de pl̓ibus qōnibus cognoſcat̉ tractat̉.s. in ti. demū. pe. ergo ⁊c̄. qd̓ eſt ꝯtra id qd̓ pollicitꝰ fuit. sͣ. inꝓhemio huius libri. ⁊ ſuꝑflua ſunt reſecāda ut in. c.ij. de proba. ⁊. lxviij. di. cor ep̄i. So. Io. cal. ⁊ beneꝙ ca de mu. pe. principal̓r tractat an reꝰ poſſit reconuenire actorē ⁊ coram quo iudice ⁊ an̄ qd̓ ſeruat̉in vna cā ſit ſeruandum in alia. ſi quid aūt de ordinecognitionū ibi d̓r illud eſt incidenter ẜ h̓ tractat̉ principaliter quo ordine de ip̄is cognoſcat̉. Itē hic nonſolū tractat̉ de ordine ꝯuētionis. ſed de ordine ꝯgnitionū quarūqꝫ plurimū qōnum ſaltē a diuerſis ꝓpoſitaꝝ. ſeu reus ꝓponat ꝑ modū actionis ſiue exceptionis. ut patet in nigro. et de his non tractat illa rubrica. ⁊ ſic vna non eſt ſuperflua per aliam. licet habeāt aliqualē ꝓximitatem inter ſe. ſed poteſt ⁊ aliteropponi contra rubrum. ſed hoc ſufficit.Ntelleximus. Caſus. Iudex an̄ſententiam de peremptoria cognoſcit exceptione ſufficit tamen ꝙ in principali pronūciet. Communis diuiſioſecunda ibi inquiſitionem. uel ſpecialius ſumma ſic.Contra mulierem vendicantē aliquem in maritū admittitur exceptio conſanguinitatis que prius diſcutienda eſt qͣꝫ ſuper matrimonio pronuncietur. ⁊ ſufficit ſuꝑ ip̄o pnͥcipali pronūciare. h. d. Nota pͥmoꝙ libera ꝑſona p̄t vendicari. adiecta tn̄ cā. ut qꝛ eſtmeus maritus. alias aūt libera ꝑſona vendicari nōpoteſt ut. l. i. ff. de rei ven. ⁊ vidē qd̓ noͣ. in. c. ex ꝑte.de reſt. ſpo. ꝑ Inn. et alios. vn̄ expone tex. ibi in viꝝ.i. in maritū. Et d̓r vir a virtute animi. mulier vero amollicie ut in.§. ſed illud ambroſij. xxxij. q. vij. Noͣſcd̓o ꝙ lꝫ mulieri agēti poſſeſſorio ad reſtōem ꝯiugiſn̄ admittat̉ exceptio ꝯſanguinitatis ſeu alia ꝯcernēsdefectū ꝓprietatis ut ī. c. ex ꝯqōne. d̓ reſt. ſpo. ſecꝰ ſiagit̉ petitorio. h̓ em̄ n̄ petebat̉ reſtō ꝯiugis ẜ petebat̉adiudicari. ut ſatis colligit̉ ex tex. Nō tercio ī eo ꝙh̓ vir excipit pꝰ teſtes ꝓductos ex ꝑte mulieris actricis. ꝙ reus nō artat̉ ad ꝑemptoria ꝓponendā antefundatā intentionē actoris. an̄ aūt hoc poſſit poſt didicita teſtificata: ul̓ an̄ productionē teſtiū. jͣ. ſubijciāplene Noͣ quarto ꝙ exceptio ꝑemptoria elidit.i.ꝑimit peticionem ſeu actione actoris. Ideo dicimꝰꝙ exceptio eſt actionis excluſio. ut. l. i. ff. de excep. etin. c. ij. jͣ. e. ⁊. c. a nobis. de excep. Anteqͣꝫ attingāmateriam huius decre. q̄ro de rōne decidendi. Hicem̄ ſunt duo dicta. primū ꝙ pͥmo dꝫ diſcuti negociūpnͥcipale. ſcd̓m ꝙ diſcuſſa exceptione ſatis ē ꝓnunciari ſuꝑ ip̄o pnͥcipali. So. ꝯclude poſt calde. hic rationem pͥmi dicti eſſe. qꝛ fundata intentione actorisvenit reus condemnādus. niſi aliter ſe defendat. dꝫem̄ iudex iudicare ẜm merita cauſe q̄ pandunt̉ ex alſertione ꝑtium ut. l. fi. C. ſi ꝑ vim alio mō. et. c. tū exlr̄is. de in inte. reſt. vn̄ ut appareat an reus ſit abſoluendus ⁊ nō condēnandus; dꝫ prius diſcuti ſua exceptio Ratio aūt ſcd̓i dicti ē. qꝛ omne ſuꝑfluū reſecūdum ē ab arte. lxviij. di. corep̄i. ⁊. jͣ. de proba. c. ij. ſedpronūciato ſuꝑ pnͥcipali; apparet de effectu ad queꝑemptoria fuit propoſita. ex quo aliud nō obſtabatergo nō eſt neceſſe ſuꝑ exceptione ſpecifica pronuncare cū ſatis tacite ꝓnunciet̉. Et ꝑ hoc apparet inutiliset vana illa magna diſcuſſio. gl. ⁊ doc. an ſit pronunciandū ſuꝑ exceptione incidenti vel emergenti. cū ſaltem ſuꝑ eis tacite ſemꝑ pronūcietur. dic ut. jͣ. ſubijciāUenio ad gl. que ſolent iuuenibus multū difficiles reputari: ⁊ in veritate ē propter aliqua vocabulamagiſtralia. de ꝗbus ſtatim dicet̉. Et pro claro intellectu huius gl. diuido eam quo ad intellectū pnͥcipaliter in tres ꝑtes. p̓mo em̄ attingit qn̄ ſit ꝓponendaſeu diſcutienda exceptio ꝑemptoria. ſcd̓o an̄ ⁊ qn̄ ſipronunciādū ſuꝑ exceptōe incidenti uel emergēti. tecio que dicat̉ exceptio incidens uel emergēs Quad primū gl. multū breuiter dicit. ꝙ de ꝑemptoriſeu incidēti cognoſcēdū eſt tm̄ intentōe actoris fūdita. ar. hic. Nā pͥmo mulier actrix teſtes ſuos hͦ produxit ad fundandā intentōeꝫ ſuā. ⁊ poſtmodū vir excepit de cōſanguinitate: ⁊ ꝓbatōes obtulit Circahāc primā ꝑtem dic latiꝰ ⁊ clarius: cōcludēdo materiā hic ⁊ alibi tactā. ꝙ aūt loquit̉ de exceptōe dilatoria aut ꝑemptoria. primo caſu illa regulariter ꝓponenda et probāda eſt an̄ li. ꝯteſt. ⁊ ſi cā ē talis ī quanō requirit̉ cōteſtatio dꝫ proponi an̄ illum actū ꝗ ſolet fieri poſt litem conte. ut ī. c. īter monaſterium. dere iudi. ⁊ qd̓ ibi plene noͣ. vide bo. glo. in. c. l. de cle.li. vi. et ꝑ Inn. in. c. ij. de dila. fallit ī exceptōe excōcationis: ⁊ in dilatoria ſol̓onis. et de haꝝ natura divt noͣ. in. c. pe. et. c. paſtoralis. de excep. ⁊ in. l. exceptionē. C. de probatꝭ. hec vera niſi exceptio incipiatcōpetere poſt li. conte. ut in. c. inſinuāte de off. dele⁊ in. l. ij. C. de conſor. eiuſ. li. Uel niſi de nouo poueniret ad noticiā ꝑtis. ut dicit gl. noͣ. in. c. exceptionem. iij. q. vi. et aliquid de hͦ vltimo dicaꝫ. jͣ. in. c.Et adeo hec ſunt vera ꝙ ſi iudex vellet ſimul ꝓcedēre ſuꝑ dilatoria et ſuꝑ pnͥcipali uel ꝓceſſus erit nuluel ſaltē poterit appellari: propter cōtradictōem queſequit̉ exinde. de quo dic ut plene dixi ī. c. exhibita.de iudi. Si vero q̄rit̉ de ꝑemptoria ſeu īcidenti et etꝓprie materia noſtra Et ī hac ꝯclude ꝙ aūt quentur