Seite
De. confeſſis cū ibi noͣ Hec ſufficiunt quo ad pͥmū q̄ſitū ⁊ ꝓcedūt ſta ī ꝯfeſſionē exp̄ſſa Quid aūt ī tacita vt ī illa q̄ in ſurgit ex productione inſtrumēti vel que concurrit cū inſtrumento ꝓducto. dicut noͣ. ꝑ Inno. in. c. cū vene rabilis de excep. et in. c. cum olim. de cenſi. vbi tangā Uenio nunc ad ſcd̓m qualiter debeat ꝓbari error ad ꝯfeſſionē reuocandā in caſibus in ꝗbus ex errore reuocari p̄t Ia. de are. poſuit duas opi. ut hic recitat Io. an. pͥma ꝙ p̄ſumit̉ rē ſic eē vt ꝯfeſſus ē niſi ꝓbet̉ ꝯtrariū ẜ ꝓbato ꝯtrario eliſa eſt ꝯfeſſio. Et ſic ẜm iſtā opi. non eſt neceſſe aliter docere de errore ſed ſufficit phare rem aliter ſe habere ar. C. de erro. aduo. l. ij. ſi cut p̄ſumptio eliditur ꝑ probatōem cōtrarij de ꝓba. p̄poſuiſti. ⁊. c. licet. ſi autem aduerſarius de ſcīa repli caret audiret̉ ar. de euic. l. pe. Alia eſt opi. ꝙ reuocās debet iurare ſe ꝑ erroreꝫ ꝯfeſſum qd̓ fateri nō debuit ar. C. de his qui ad eccle. ꝯfug. l. i. ⁊. c. nulli. de elect. li. vi. plus placet Ia. illa pͥma opi. ⁊ ſic trāſit Io. an. hic. Sed aduerte qꝛ glo. iuris ciuilis reperiunt̉ cōtra rie. quedā em̄ tenēt ſufficere ꝓbare rem aliter ſe habe­re. quedam vero ſentiunt ut neceſſe ſit probare errorē de ꝗbus ꝑ Bar. in dicta. l. non fatet̉. vide Dy. ī regu la p̄ſumit̉ de re. iur. li. vi. Aduerte aūt vult incōtinenti qͥs reuocare ꝯfeſſionē ſuā ⁊ non eſt ncc̄e ꝓbare errorē vel rem aliter ſe habere. ſꝫ ſimpliciter pōt reuocari al­legando errorē ſimpliciter ſic̄ dicimus d̓ teſte. d̓ teſti. cogen. c. p̄terea in fi. vide ad hoc gl. noͣbilem in. c. cū impoſitōibꝰ. de iureiur. li. vi. et ī. c. apud. xxxiij. q. i. ⁊ d̓r incōtinēti reuocare ſi reuocat anqꝫ reducat̉ ī ſcript vt dicit glo. in. d. c. apud. Credo tn̄ hoc arbitrarium nam extra iudiciū non ſolet reduci in ſcriptis ⁊ in iu dicio qn̄qꝫ īmediate ſcribit̉ ⁊ duꝝ eſſet ꝙ non poſſet poſtmodū reuocare ſicut facit teſtis anteqͣꝫ exijt cō­ſpectū iudicis. ut. d. c. p̄terea. arbitrabit̉ ergo bonus iudex quantitatē interualli ẜm qualitatē facti ꝯfeſſati an ſit intricatum vel non ⁊ an de longinquo vel recen ti iuxta nota. in dicto. c. p̄terea. Idem dic in confeſſi one aduocati vt non ſit neceſſe probare errorē aliqua liter dūmodo reuocetur infra triduum. ut. l. iij. C. de erro. aduo. ⁊ nota. in. c. cum cauſa. jͣ. de appel. Si vero non reuocatur incontinenti ⁊ eſt ꝯfeſſio ꝓpria uel ſui procuratoris. tunc diſtingue poſt Bar. in. d. l. non fa tet̉. aut em̄ volo reuocare confeſſionem alterius ut no ſtri ꝓcuratoris. ⁊ tūc ſufficit ꝓbare rem aliter ſe habe­re ut p̄ſumat̉ error qꝛ in ꝓcuratore debet p̄ſumi error cū cōfiteatur ī facto alieno vt. l. certum.§. ⁊ an̄ ⁊ ip̄os et ibi glo. ff. eo. Aut volo reuocare errorē ꝓpriū. ⁊ tūc ſi fuit circa factū alienū ſufficit probarerem aliter ſe habere. quia in facto alieno preſumitur ignorantia in regula preſumitur. de re. iur. li. vi. ⁊. l. fi. ff. pro ſo­cio. hoc ego puto verum niſi eſſet tale factum de quo tenebatur indagare quia tunc debꝫ aliter ꝓbare igno rantiam ſeu errorem prout dicam in ſequentibus ad hoc habes bonum tex. in. c. īnotuit. de elec. ⁊. c. nulli eo. ti. li. vi. Si vero fuit ī facto ꝓprio ⁊ tunc aūt dicit ſe erraſſe extra iudiciū aut in iudicio primo caſu ſi ille qui dicit ſe erraſſe certat de damno vitando ⁊ aliꝰ de lucro captando ſufficit ꝓbare rem aliter ſe hr̄e qꝛ pre ſumit̉ ignorantia. pro hoc eſt bonus tex. in. l. ſed ⁊ ſi me putem. ff. de ꝯdi. inde. ⁊ glo. in. l. cuꝫ de indebito in prin. ff. de ꝓba. Exemplum ſolui indebitū tāqꝫ de bitum nūc repeto tanqͣꝫ indebitū an ſufficit probare cām cuius p̄textu ſolui eē falſam. quo ꝓlato p̄ſumitur ignorantia ⁊ error ſi ꝟo allegans errorē nō certat de damno vitando ſꝫ ē in pari cā cum alio. ⁊ tūc in facto ꝓprio nō p̄ſumit̉ error. ut. l. quanqͣꝫ. ff. ad velle. cuꝫ ſi. Et qd̓ noͣ. in. l. fi. ff. pro ſocio. niſi alleget̉ aliqͣ circū ſtantia ex qua p̄ſumit̉ error. ut. d. l. quanqͣꝫ. Et d̓ his circūſtantijs ſtatim ſubijciet̉. Scd̓o cāu qn̄ ſumus ī iudicio ⁊ tunc circa p̄paratoria. idem dicenduꝫ ꝙ ex tra iudiciū ut ſufficiat probare rem aliter ſe habere et tunc p̄ſumet̉ error in. l. de etate.§. qui iuſto cū gl. ſua de interro. acti. Circa deciſoria vero in facto proprio non p̄ſumit̉ error niſi probent̉ circūſtantie ex ꝗbus p̄­ſumat̉ error. ⁊ circūſtantie ſunt qn̄ ſuaſione aduerſarij fuit inductus ad ſic ꝯfitendū ut. l. fi. C. qn̄ actio d̓ pe. eſt anna. Item longinquitas tꝑis ut. l. ꝑegre. ff. d̓ ac qui. poſſ. uel ꝙ negociū ē implicatū vt noͣ. in. d. c. ab excōicato. ⁊. c. cū illoꝝ. Et vide Dy. in regula p̄ſumit̉ ignorātia de re. iur. li. vi. hec ꝓcedunt in ignorantia fa cti. qualiter autē ꝓbet̉ ignorantia iuris in caſibus in ꝗbus excuſat̉ de quibus. s. dixi dicit bar. in. d. l. non fatet̉. ſe neſcire tradere meliorē doctrinā quā illā quā tradidit iuris ꝯſultus in. l. ſi adulteriū cū inceſtu.§. i. ff. de adulte. ꝓbat̉ em̄ ex qͣlitate ꝑſonaruꝫ ⁊ facti. ut ſi homo groſſus deſponſauit publice ⁊ palam ꝯſangui neam ⁊ ſtatim cū fuit ſibi detecta ꝓhibitio receſſit ab ea. ſed aliter apparet de penitentia Et ꝑ hec habes ſa tis plene ⁊ clare materiam huius. c. Finitur prima pars Abbatis ſuꝑ ſcd̓m librum decretalium.