Seite
De teſti. cogen. ⁊ poſtmodū mittit notariū vel alium ad examinanduꝫ teſtes. iſte ſic miſſus poteſt dici nuntius. ſic appellat̉ qꝛ mittit̉ ad ip̄os teſtes. ⁊ qn̄qꝫ nullā hꝫ iuriſdictōeꝫ ſed nudum miniſteriū. iuxta noͣ. in cle. vna. de offi. de le. ⁊ videt̉ tex. in. c. ij. de iudi. li. vi. ⁊ ſic loquit̉ h̓ vt ptꝫ ibi quē ad hͦ miſerint ⁊cͣ. qn̄qꝫ ꝯmittit iudex ſimplici­ter receptōem teſtiū ⁊ tunc ille nō ꝓprie appellat̉ nun­cius ſꝫ iudex ſeu cognitor. vt in cle. iudices. de offi. de le. cū ibi noͣ. Oppo. vid̓r em̄ ꝙ nō erat opꝰ ſcribe­re ordinario vt ꝯpelleret teſtes ꝓducēdos coram dele gato pape. qꝛ ip̄emet hͦ facere poterat cū ſibi om̄ia vi deant̉ eſſe ꝯmiſſa ſine quibꝰ cā cōmode expediri non p̄t. de offi. dele. c. p̄terea. ⁊. c. prudētia. So. Uin. fate tur ꝙ delegatꝰ hͦ poſſet ⁊ cōiter doc. poſt eū. ẜ ſcriptū fuit ordinario. qꝛ forte plus timebat̉ ī loco. qd̓ placet ſimiliter cū mādatur ordinario vt exequat̉ ſnīaꝫ dele gati apoſtolici cū ⁊ ip̄e ꝑ ſe exequi non poſſet. d̓ offi. dele. in litteris. c. ſignificaſti. ⁊. c. querenti. Glo. i. querit qͣre teſtes ꝯpellūtur cū regulariter ꝗs nō ꝯpel latur de ſuo facere bn̄ficium. x. q. ij. p̄carie. Rn̄det ꝙ duplici ex capite. Primo ꝓpter bonū publicū ne ve­ritas occultetur ⁊ malus vt bonus extimet̉. facit licet glo. nō alleget. l. eum qͥ nocētem. ff. de iniur. ⁊. c. vt fa me. de ſen. ex. Scd̓o qꝛ tacere veritatem ē peccatum mortale. xi. q. iij. quiſquis. Contra hͦ opp. duplici ter. Uidet̉ em̄ pͥmo hͦ fore falſum.ſ. ꝙ tacere veritateꝫ ſit peccatū mortale. Nam xp̄s interrogatus a pylato ꝗd ē veritas. nō reſpondit. vt habet̉ ī euāgelio. glo. in d. c. quiſquis. dicit ꝙ pͥmum dictū ꝓcedit cuꝫ ꝓducit̉ in teſtē. alias bn̄ p̄t ⁊ dꝫ quis qn̄qꝫ tacere veritatē. vt ī c. pͥmum. ⁊. c. ne quis. xxij. q. ij. ⁊ vt habet̉ in ꝯtrario Si em̄ quis queritur ad mortē nō teneor rn̄dere. vt ī iuribus pal. ⁊ lꝫ do. an. hic inſtet ego breuiter dico pꝰ archidi. ⁊ beatum tho. vt noͣ. in.§. itē quod d̓r.xxij. q. ij. ꝙ in caſibꝰ in quibꝰ iudex p̄t d̓ iure interrogare nō rn̄dendo ſed negando vel zelando veritatē quis mor­taliter peccat qꝛ debꝫ quis obedire ſuo ſuꝑiori in ſpe ctantibus ad officium ſuū. de ma. ⁊ obe. c. ij. ⁊. c. qui reſiſtit. xi. q. iij. ſecus vbi īterrogat ī non ſpectantibus ad officium ſuum. Et ꝑ hͦ ſoluitur queſtio noͣbilis an peccet accuſatus ſi timēs ꝯdemnari negat veritatē. et ꝯcluſio ē ꝙ ſic ꝑ predictam rōnem. ita in ſimili conclu dit bar. in. l. relegati. ff. de īterdic. ⁊ rele. dicit em̄ ꝙ cō demnatꝰ iuridice ad mortem peccat fugiēdo carcerem ſecus dicit vbi carcer eſſet violentus ⁊ iniurioſus. ad hͦ qd̓ le. ⁊ noͣ. in cle. paſtoralis. in glo. in verbo ꝑ vio­lentā. Idē puto ſcꝫ ꝙ peccat mortaliter qn̄ quis pōt ꝓximo ꝓdeſſe ⁊ non vult negādo veritatem. ar. c. i. de fal. Nam quiſqꝫ tenet̉ diligere proximum ſicut ſeip̄m de pe. di. ij. ꝓximos. idē dic ſi ꝗs falſo deponit ꝯtra ſeip̄m. vt ē noͣbilis tex. in. c. ſi nō lꝫ. xxiij. q. v. per qd̓ argue ꝯtra iſtos qui timore tormentoꝝ ꝯfitentur ꝯtra ſe. Scd̓o op. ad idē. nā multi ſunt a iure ciuili pri uilegiati a ferendo teſtimonio. vt habetur. iiij. q. iij.§. item lege iulia iudicioꝝ. ⁊ noͣ. in. c. ſi qui teſtium. s. ti. ꝓx. qd̓ non eſſet ſi eſſet peccatū nō teſtificari. cū nulla lex vel priuilegiū ſeu princeps excuſare p̄t a peccato. vt in. c. fi. de p̄ſcrip. ⁊ in. c. iulianus. ⁊. c. ſi dn̄s. xi. q. .iij. imo nec p̄textu pietatis excuſatur ꝗs a peccato vt in. c. ſuꝑ eo. de vſu. Soluit noͣbiliter hoſti. ꝙ p̓uile giū p̄dictum non excuſat ex toto ſꝫ tunc ſolū cū alij te ſtes haberi pn̄t. vn̄ dicit ꝙ īter priuilegiatos ⁊ nō pri uilegiatos hec differētia notari p̄t. vt non priuilegiati cogantur etiā ſi ꝑ alios fides fieri poſſit exquo moni­ti teſtificari recuſant. pͥuilegiati vero non cogātur niſi vbi ꝑ alios veritas haberi non p̄t. quo cāu ꝓcedit qd̓ d̓r de peccato. Noͣ bn̄ hāc ſolutōem qꝛ ꝑ eam habes limitata iura que dicunt ſolū parentes ⁊ ſimiles non ꝯpelli. debent em̄ intelligi qn̄ ꝑ alios veritas haberi p̄t. Scd̓o noͣ ꝙ nō p̓uilegiati pn̄t ꝯpelli lꝫ veritas ali ter hr̄i poſſit. ⁊ de hͦ vide in glo. ſe. alias em̄ nullū eēt pͥuilegiū iſtoꝝ pͥuilegiatoꝝ. ꝯtra. c. ſtatuēdū in fi. ij. q vi. ⁊. c. quanqꝫ. xiiij. q. ij. vbi d̓r ꝙ clerici non debent ad teſtimoniū vocari niſi in alioꝝ defectum Glo. ij querit hic d̓r teſtes ꝯpellendos qn̄ gr̄a vel timore ſe ſubtrahunt. ⁊ idē in. c. ſuper eo. s. e. quomō ꝓbabitur ꝙ taliter ſe ſubtrahāt. Rn̄det noͣbiliter ꝙ eoipſo ꝙ re quiſiti nolūt ferre teſtimoniū p̄ſumitur contra eos niſi ꝯſtaret ꝙ per alios veritas haberi ⁊ ꝯprobari poſſet. Pondera em̄ bn̄ hanc glo. dicit em̄ duo. Primo ꝙ p̄ſumitur ꝯtra teſtem eoip̄o ꝙ teſtificari recuſat. Ideꝫ noͣ. glo. in. c. ſuꝑ eo. ⁊. c. ceteꝝ. ⁊. c. dilectoꝝ. jͣ. eo. Io. an. poſt Inn. ⁊ hoſti. dicit hͦ procedere ī ciuilibus in quibꝰ peccatū ē tacere veritatem. ⁊ hͦ veꝝ ſcd̓m eū niſi hanc p̄ſumptōem elidat alia. vtputa qꝛ religioſus eſt qui nō in damnum ꝓximi ẜꝫ obtentū religionis iurare renuit. ar. s. ti. i. nuꝑ. ⁊. jͣ. de iureiurā. ⁊ ſi xp̄s. in fi. vel ſubeſt alia ſimil̓ cā In criminalibꝰ vero ⁊ alijs ī qui­bus non ē peccatū veritatē zelare nō ē p̄ſumendū ẜm eū ꝙ is qui teſtificari rēnuit malicioſe ſe ſubtrahat et ideo nō ē cogēdus niſi manifeſte appareat de malicia .jͣ. eo. ꝑuenit. ij. Nō hͦ ⁊ videtur iudicio meo hoc vltimū probari. jͣ. e. ſuꝑ eo. in ꝟ. ꝯſtiterit. ⁊ dicā lati­in. c. dilectoꝝ. jͣ. eo. vbi expediam hāc maꝫ. ⁊ hͦ ꝓcedit vbi veritas aliter haberi p̄t. Si aūt aliter haberi non p̄t tunc dicit Io. an. poſt Inno. ꝑ dictam decre. ꝑue nit. ij. ꝙ in criminalibꝰ ⁊ in cauſis ī ꝗbus alias teſtes non coguntur nec cogentur etiam ſi ſe nō ſubtrahant gratia odio vel timore. Idē hoſti. nam ſcd̓m eum vi­demus ꝙ hoc caſu ꝯpellitur clericus. d. c. quanqͣꝫ qui alias eſt priuilegiatus vt non ꝯpellatur. d. c. ſtatuēdū in fi. Non ob. qd̓ prohibitum ſit iuramentum ſine qͦ teſtis non deponit quia hoc veꝝ niſi in caſibus quoꝝ iſte ē vnus ⁊ de his caſibus vide gl. in. c. nullus. jͣ. de in 2