Seite
De teſti. cogen. In ſcd̓a ſolutōne dicit hic ꝙ debet venire tali tꝑe cita tus ꝓ teſtimonio ferēdo ꝙ deponat ieiunus. xxij. q. v. honeſtū. ⁊ s. ti. xxi. c. i. vel ſcd̓m eū in pͥma ſolutōne ſatis ē ꝙ ea die iuret. nā ꝓ actu depoſitōis p̄t teſtis te neri ꝑ. xv. dies. vt. l. penul. C. de teſti. Cōcludo ergo ꝙ citatus ad certū diē ſine hora dꝫ ꝯparere tali hora q̄ expedire poſſit id ꝓpter qd̓ vocat̉. ⁊ in dubio ſatis ē vt veniat an̄ noctis tenebras. qꝛ totꝰ dies ſibi cedit. de quo in. d. c. ꝯſuluit. ⁊. c. cū nobis. Opp. tercio de. c. cū nō ab homīe. s. de iudi. vbi fit pͥmo depoſitō ⁊ poſtea excōicatio. ⁊ hic econtra. Sol̓. glo. ij. ꝙ iſtud ꝓcedit vbi ꝓceſſus fundat̉ ſuꝑ ꝯtumacia. naꝫ tūc inci pitur a mitiori pena ꝯtrarium ꝓcedit vbi fundat̉ ſuꝑ crimine. ⁊ dic vt ibi pleniꝰ noͣ. Glo. iij. colligit ꝙ ī vna citatōe pn̄t fieri plures citatōes. de hͦ legit̉ ⁊ no. in d. c. ꝯſtitutōem. ad qd̓. s. remiſi. Glo. fi. in prin. eſt facilis. poſtea formauit queſtione quotidiana. Iudex excōicauit teſtes niſi ꝯparerēt in termino p̄fixo. in ter mino teſtes fuerunt impediti. querit̉ nunꝗd ſint excō municati. Cōcludit ꝙ quo ad deū non ſunt excōicati tn̄ quo ad eccleſiā ſic. tn̄ doc. de impedimēto abſoluē tur ſine difficultate. idē tenet glo. in. c. vno. iiij. q. v. ſu per verbo occurrerit. ſpe. auteꝫ in ti. de citati.§. pe. ad fi. refert quoſdam tenere ꝯtrariū ſcꝫ ꝙ excōicatio nō te net. vn̄ ꝓnunciādū ē excōicationem nō tenere nec tene bit̉ ad expēſas. ⁊ cū illa opi. trāſit ibi ſpe. Hoſti. dicit ꝙ ſi papa tulit talē ſnīaꝫ omnino ligat. d̓ offi. dele. ex ꝑte. nec ē noſtꝝ rep̄hēdere. xi. q. iij. alioꝝ. Si inferior eā tulit aūt taliter citatꝰ detinet̉ impedim̄to incōmodi tatis. aut facti. pͥmo cāu ligatus ē tn̄ niſi in citatōe ex­p̄ſſa eſſet. talis cā ꝓpter quā dimittere debuerit ꝓpria negocia ſine difficultate debꝫ abſolui. alias ſatis fieri oportebit In ſcd̓o caſu nō indiget abſolutōne cū pre ceptum non obliget ad impoſſibile. ⁊ ſic ſnīa ē nulla. ſufficit ergo relaxatio. vt in. c. odoardus. de ſolu. poſ ſet etiā fieri abſolutio ad cautelā ẜm eum. Io. an. h̓ re mittit ad noͣ. ꝑ Inno. in. c. p. ⁊ g. de offi. dele. ⁊ dicit ꝙ hec queſtio vid̓r expedita. de ſen. ex. venerabilibus §. idē. li. vi. ⁊ ibi tex. innuit ꝙ iſte ſit ligatꝰ ſufficit em̄ p̄ſumpta ꝯtumacia. Sed aduerte qꝛ ille tex. loquitur qn̄ quis fuit excōmunicatus pro ꝯtumacia de p̄terito vt qꝛ iudex reputans aliquē ꝯtumacē illum excōicauit ſꝫ hic loquitur de excōicatione lata pro ꝯtumacia d̓ fu turo. vn̄ iudicis animꝰ vid̓r deeſſe. tn̄ vt dicit do. an. il le tex. loquitur indiſtincte. ⁊ ideo ſequitur ip̄e hic opi. Io. an. ⁊ dicit eaꝫ eſſe ꝯmunem. Nec ob. ſi dicat̉ hāc ſententiam ꝯtinere intolerabilem errorem. quia vt dic̄ Inno. in. d. c. p. ⁊ g. hic error non ē patens ex verbis ſententie licet ex mente ſit reducibilis ad errore talis autem error non inducit nullitateꝫ ſententie. vt ibi no ta. Ego ī hac queſtione ſoleo ſic diſtinguere. ꝙ aut ex tenore ſententie apparet ꝙ iudex omnino voluit liga re non comparentem in termino ſiue eſſet impeditus ſiue non. ⁊ talis ſententia non tenet tanquā continens errorē intolerabilem. de ſen. ex. per tuas. aut non con ſtat ex tenore ſententie. qꝛ iudex ſimpliciter excōmuni cauit non cōparentem in termino. ⁊ aut ex aliquibus verbis poteſt iudicis mens dep̄hendi vt qꝛ dixit ſi cō tempſeris vel ſi diſtuleris in termino comparere ⁊ nō erit excōicatus. qꝛ qui non poteſt non contemnit nec differt. vt noͣ. glo. in. c. quam ſit. de elec. li. vi. in verbo diſtulerit. Aut non p̄t deprehendi. ⁊ tunc non ē excō municatus quo ad deum exquo deliquit. de re iudi. c. .i. li. vi. Sed quia quo ad eccleſiam excōmunicatio in iuſta ligat maxime qn̄ ē apparenter iuſta poterit fieri abſolutio ſaltē ad cautelā. plus tn̄ in ſubtilitate placet opi. Hoſti. ⁊ Spe. vt dato ⁊ ꝓbato impedimēto facti nulla indigeat abſolutione. qꝛ nō vid̓r veriſimile ꝙ iu­dex voluerit eū ligare. ar. c. vt noſtꝝ prodeat. vt eccle­bene. ⁊ per hͦ puto idē dicēdum in ſnīa pape ⁊ fortius qꝛ ſententia hͦ caſu non infringitur ex defectu poteſta tis ẜꝫ potiꝰ volūtatis. que volūtas potiꝰ dꝫ preſumi ī papa tanqͣꝫ iuſtiori qͣꝫ in alio ar. xl. di. c. i. facit. c. ī cau ſis. de re iudi. ad.§. idem. allegatum per Io. an. pōt reſponderi ꝙ loquitur quando excōmunicatus allega bat impedimentum ſed non ꝓbat tunc a principio ab ſoluitur preſtita cautione vel ille volebat cōtendere de nullitate fac̄. c. cū olim d̓ re iudi. vbi ſnīa pape īterlocu toria decernit̉ nulla ſi ex circūſtātijs apparet eū fuiſſe circūuentum vel immemorem. Ni. abb. Vper eo Teſtis qui timore aduerſe ꝑtis ſe ſubtrahit teſtificari ꝯpellitur. adde etiā in criminali ẜm ꝯmunē ītellectū. ⁊ ſic aliꝗd addit ad. c. i. s. eo. ⁊. c. dilectoꝝ. jͣ. eo. In pͥma deciſa ꝯſultatio ī ſcd̓a rn̄ſio ibi. ꝯſultatōi. ī qua diſtinguit ⁊ ſcd̓m membꝝ ꝓſequit̉ ibi. veꝝ. cuiꝰ rn̄ſum moderatur ibi. niſi. ⁊ demum querētem inſtruit ibi. licet Noͣ primo ꝙ notoriū non indiget teſtibꝰ. hͦ intellige prout plene noͣ. in. c. veſtra. de coha. cle. et iij. c. ij. q. i. manifeſta. Noͣ ſecūdo ꝙ in facto no­torio nō diſtinguitur an neget ꝑs vel ꝯfiteat̉. Ex quo infero ꝙ negatio ꝑtis non inficit notorium nec reddit rem dubiā vt hͦ clare ꝓbatur lꝫ ſoleat ad hͦ allegari di ctum Inn. in. c. tua. de coha. cle. Noͣ tercio ꝙ ī fa cto non notorio ꝑ negatōem ꝑtis. res efficitur dubia vnde deuenire oportet ad inſtructōnem cauſe Noͣ bonam limitationem ad iura que dicunt ꝙ in crimina libus teſtes non compelluntur. non enim procedunt quando timore aduerſe partis ſe ſubtrahunt. nā tunc in odium partis compelluntur vt hic. ⁊ idem dic̄ In no. ſi aliter malicioſe per partem aduerſam a teſtimo­nio retrahantur. jͣ. c. prox. ⁊ idem ꝯmuniter doct. qd̓ placet eadem ratōne. ſecus dicit abbas ſi amore ꝑtis ſe ſubtrahant. nam iſta littera nullam mentōnem facit m 3