Seite
De fide inſtru. vero dicitur facere inſtrumentum. ⁊ idem in qualibet ſcriptura que fideꝫ facit vt predixi. ⁊ hec notabis pro ſtatutis. Ni. abb. Iſcripturam Breue eſt ⁊ ſummat̉ ſic ẜm ip̄ius mentē. Inſtrumēti exem plū nō ſolēniter ſumptū fidē nō facit abſqꝫ originali. Noͣ ꝙ ſcriptura faciēs fidē d̓r autētica. ſecꝰ ſi fidē nō facit vt. jͣ. c. xx. et hic Noͣ ſcd̓o ꝙ etiā p̓nceps nō p̄t dare fidē ex poſt facto ſcripture nō autētice in p̄iudiciū alteriꝰ ꝑtis. naꝫ vbi negatiua p̄cedit verbum p̄t denotat̉ neceſſitas. vt dicit glo. notabilis. ī regula pͥma de re. iu. li. vi. ⁊ hoc puto abſolute veꝝ in his in ꝗbus princeps non hꝫ li beram facultatem ar. in cle. paſtoralis. de re iudi. In alijs vero procedit dictū de ordinata ptāte. nō aūt de abſoluta. ar. in. c. ꝓpoſuit. de ꝯceſ. p̄ben. facit qd̓ noͣ. glo. in. c. ꝯſtitutus. de reſcrip. ⁊ per Inn. in. c. ij. d̓ cō fir. vti. vel inuti. Uenio nunc ad declaratōem ma­terie in qua ē aduertendū ꝙ hec littera hꝫ duas ꝑtes quo ad intellectū In p̓ma tractat̉ de ſcriptura auten tica. in ſcd̓a de exemplata ab autētica. pͥma glo. intrat pͥmam ꝑtem. ſcd̓a ſecundā. Quero igit̉ capiendo pͥmam ꝑtem que ſcriptura dicat̉ autētica. Glo. ponit exempla ⁊ aliter non declarat nec ex ea potes bene in ſtrui. Sed ponit Inn. aliꝗd h̓ ⁊ in. c. ſequenti nititur oſtendere differētiam īter publicam autēticam. ſꝫ iudi cio meo non bn̄ declarat ſꝫ multū intricat materiam. id̓o dc̄a ſua ī hͦ obmitto ⁊ breuit̉ dico ꝙ ſcripta publi ca ē illa q̄ ꝯfecta extitit a publica ꝑſona.ſ. a notario cū ſolēnitatibꝰ requiſitis. hͦ probatur. jͣ. c. ſe. iuncta gl. in verbo publica manu. Autētica vero d̓r que ꝑ ſe fideꝫ facit. ſiue ex appoſitōe ſigilli autentici ſiue alio modo ita ꝙ ad ſui validitatem nō requirit aliud adminiculū vn̄ p̄t dici aucͣ. qͣſi ex ſe auctoritatem habēs. hoc ſatis poteſt ꝓbari ꝑ. c. ſequens Ex hͦ infert̉ ꝙ om̄is ſcriptu ra publica ē autētica ſꝫ nō om̄is autētica ē publica. ha bent em̄ ſe vt ſuꝑius ⁊ inferius. Ex hoc etiā infero ꝙ ſcriptura priuata anteqͣꝫ ſit ꝯfeſſata vel ꝑ teſtes iuua­ta nō pōt dici autentica. ſed poſtea ſic. Itē infertur ꝙ ſcriptura ꝯfecta ꝑ aliquem officialem ſuꝑ pertinētibꝰ ad officium ſuum licet ſit autētica non tn̄ publica. qꝛ non eſt ꝯfecta a notario cum ſolennitatibus requiſitis hoc vltimum ſenſit Bar. in. l. quidaꝫ.§. nūmularios cum. l. ſequenti. ff. de eden. Idē dico d̓ ſcriptura q̄ re ponit̉ in archiuo publico. vt ſi nō habeat ſigna publi cata tibi mō p̄dicto dicat̉ autētica ſꝫ nō publica vt ſen tit idē bar. in aucͣ. ⁊ ſi ꝯtractus. C. de fi. inſtru. ⁊ gl. or dinaria in aucͣ. ad hed eo. ti. q̄libet gͦ ſcriptura q̄ ex ſe fidē nō facit an̄qͣꝫ fides ſibi imponat̉ p̄t dici pͥuata. qꝛ nō publica nec autētica. qͣſi a pͥuato.i. non habēte offi ciū publicū ꝯſcripta. Ex his habes breuiter ⁊ clare q̄ dicatur ſcriptura publica ⁊ q̄ priuata ⁊ que autentica Et ſcd̓m p̄dicta debes limitare ⁊ reſtringere exempla poſita in hac glo. l. licet Inn. h̓ ⁊.jͣ. c. xx. ⁊ ſpe. eo. ti. §. nūc videndū in pͥn. aliter ſentiāt. Et maxime ponēs ſex modos ꝗbus ſcriptura d̓r publica. ſꝫ nō placet. et vid̓r ibi ſpe. quaſi ꝯcordare cū iſta glo. ⁊ vide bonum tex. in. l. ꝯꝑatores. ꝟ. ẜ tantūmodo. C. eo. vbi aꝑte ꝓ batur ꝙ ſcriptura pͥuata ⁊ teſtibꝰ ſubſcripta ⁊ appro­bata nō d̓r publica. lꝫ poſſet dici publice ꝯſcripta. vt ī pͥncipio illiꝰ. l. ⁊ ibi etiam probat̉ iuncta aucͣ. ſequenti ꝙ ſcriptura alias nō ꝯfecta ꝑ tabellioneꝫ nō d̓r publi cum inſtrumentū lꝫ producat̉ ex archiuo publico licꝫ ſit aucͣ. nā ſi eēt publica fruſtra illa. aucͣ. hoc adieciſſꝫ d̓ nouo cū ī. l. antiqͣ p̄cedēti fuiſſꝫ facta mētio d̓ publico inſtru. ⁊ hͦ aꝑte tꝫ gl. in. d. aucͣ. ad hec. lꝫ aliter ⁊ minꝰ bene do. an. poſt Inno. hic. ⁊ in. d. c. ſequēti dicat. Et ſcias ꝙ ſcriptura qn̄qꝫ ꝯficit̉ a iudice ſeui p̄lato vel ip ſius auctoritate cū figilli appoſitōe ⁊ teſtium ſubſcrip tione vel ſine his. ⁊ an̄ ⁊ qn̄ faciat fidem ita vt dicatur aucͣ. non tracto h̓. qꝛ pleniſſime fuit dictū in. c. pꝰ ceſſi onem. de ꝓba. ⁊ aliquid in. c. cuꝫ a nobis. s. de teſti. quandoqꝫ fit a pͥuato ⁊ inter priuatos. ⁊ an̄ ⁊ qn̄ talis ſcriptura faciat fidē dicam. jͣ. c. ſequēti. qn̄qꝫ ⁊ tercio ſcriptura ē facta vel exemplata a tabellione. ⁊ de hoc aliquid pro inſtructione ſaltem generali dicemus hic nā longiſſimꝰ eſſet in hoc tractatus. vn̄ proſequemur quedā generalia q̄ requiruntur ad hͦ vt talis ſcriptura fidē faciat. Et pͥmo de originali. ſcd̓o de exemplato. dꝫ enī in ſe ꝯtinere multa q̄ enumerat gl. in. l. generali C. de tabul̓. li. x. ⁊ ſpe. e. ti. ſcꝫ de inſtru. edi. in pͥn. Et pͥmo ſcd̓ꝫ ſpe. dꝫ ꝯtinere inuocatōem nominis dn̄i di cendo In nomine domini vel ſimilia verba. vid̓r hoc tamen limitare in arduis ⁊ perpetuis inſtrumentis. ī minoribꝰ vero non ē neceſſarium licet decens Ego ve ro dico ꝙ de iure hoc non probatur etiam in magnis vt ſit de neceſſitate ſic ꝙ alias non valeat inſtrumen­tum ſed honeſtum eſt ſemper ponere. et pro hoc vide bonum textum actuum. xvij. et in. c. non licet. xxvi. q. v. vbi ponitur dictum apoſtoli. Omnia quecunqꝫ facitis in verbo aut in opere in nomine domini noſtri iheſu criſti facite. et per illum textum iuncta conſuetu­dine que viget hodie vt apponatur in omni inſtru­mento poſſet dici inſtrumentum publicum aliter non valere. ad hoc quod jͣ. dicam de annis domini. Se­cundo exigitur vt apponantur anni domini ſecundū ſpe. vbi. s. dicunt tamen quidam ꝙ potius de conſue tudine qͣꝫ de iure apponuntur. fatentur ꝙ ſi non appo nantur non valet inſtrumentum propter conſuetudi­nem. hoc tenet glo. in aucͣ. vt prepo. no. imꝑa. in pͥn. Et quidam alij vt refert ſpe. vbi. s. Sed ip̄e ſpe. dicit hoc de iure induci. ꝑ. c. in nomīe dn̄i. xxiij. di. qd̓ noͣ. ibi em̄ inuocat̉ nomen dn̄i ⁊ apponit̉ annus eiuſdē. ibi