Seite
De preſumptionibus. cationis teſtamenti que nō ſunt trahenda ad materiā exemplationis de qua hͦ ⁊ inter cetera ſcias in ſumma ꝙ materia publicatōis teſtamenti ꝓcedit qn̄ teſtamē tum eſt ꝯditū cū ſolemnitate ſeu in ſcriptis. ſꝫ ſcriptu ra eſt pͥuata iuxta materiam. l. hac ꝯſultiſſima. C. de teſta. Si aūt tabellio ſcripſit ⁊ ſeptem teſtes ſignaue runt et dixit teſtōr ꝙ ſine ſcriptis nūcupatiue teſtari nolebat tale teſtamentū facit oīmodā fidē. C. qui teſt. fa. po. l. hac ꝯſultiſſima. nec eſt neceſſaria publicatio ſcd̓m hoſti. licet vtilis ſit ad cautelā qꝛ teſtamentū ad mitti poſſet. C. de teſta. publi. ⁊ maxīe hͦ ꝓcedit ſcd̓m cano. ar. c. cū eſſes. de teſta. facit. l. in exercendis d̓ fi. inſtru. Ex quo dic ꝙ ex quo hodie ꝯmuniter teſtamē­ta fiunt nūcupatiue ꝑ tabellionē nō eſt neceſſaria alia publicatio ſed inſtr̄m tabellionis facit plenā fidem. Idem voluit bar. in. l. ij. ff. quēad. teſta. ape. ⁊ ſentit ibi glo. et ſcias ꝙ duo articuli eſſent in materia exami nandi. Primus qualiter debeat fieri publicatō teſti. de hoc hic ꝑ Inno. in pͥn. et bar. in. l. i.§. fi. ff. quēad. teſta. ape. Scd̓s an et qn̄ teſtm̄ faciat fideꝫ ſine publi catione. et iſte expeditur plenius. in. d. l. ij. ꝑ bar. ⁊ ali quid ponitur ꝑ eū in. l. i. C. de teſta. et in. l. fi. C. de fi deicōis. Concluſio eſt ꝙ etiā ſi teſtamentū fiat in ſcrip tis exquo tabellio illud ſcripſit facit fidē ſine alia pub­licatione licet aliqui ꝯtra. ſed pͥmū tenet glo. in. d. l. ij. et bar. in. l. i. C. de teſta. Idē ſi teſtamentū fuit ſcrip­tum manu pͥuata et ꝯſignatū et ſubſcriptum a teſtibꝰ ſed teſtōr coraꝫ tabellione ꝓfeſſus fuit illud eſſe teſtm̄ ſuū qꝛ ſcriptura tabellionis ſine alio admīculo facit fi dem in. c. cū. p. s. co. ⁊ in. l. in exercendis. C. e. ⁊ hoc tenet bar. in. d. l. ij. qd̓ noͣ. Qn̄qꝫ et tertio teſtamē tum eſt ꝯfectum manu pͥuata ⁊ conſignatū ⁊ ſubſcrip­tum a teſtibus et non facit fidē niſi ſolemniter aꝑiat̉ ⁊ publicetur coram iudice. nam iudex mittet ad teſtes vel teſtes ad ſe vocabit ſi ꝯmode vocari poſſunt ut re cognoſcant ſua ſigilla et ſubſcriptiones hoc facto iu­dex faciet redigi in ſcriptis vocatis pͥus quoꝝ intereſt in publicam formā. Idem puto dicendum quādo te ſtōr ſine qualibet ſcriptura teſtamentū fecit in pn̄tia te ſtium. nā poterit peti vt dicta teſtium recipiant̉. et ſic teſtamentū publicetur ⁊ reducatur in publicā formaꝫ luxta. c. ſignificauit. ⁊. c. albericus. s. de teſti. ideꝫ dico ſi ipſe notarius ſuper hoc ſcripſit manu ꝓpria ⁊ in p̄­ſentia teſtium legit et dixit illam eſſe ſuam vltimā vo­luntatem et ſic de ſimilibus. Et aduerte quia his caſi­bus in quibus teſtamentū ex ſe ſine publicatione non facit fidem ſi vnus d̓ teſtibus neceſſarijs moritur an̄ publicationem corruit totum teſtamētū. ar. in. l. ſi vnꝰ C. d̓ teſta. noͣ. in dicta. l. ij. Nico. abb. De preſumptionibus. Quia p̄ſumptiones qn̄qꝫ plene ꝓbant vt violente qn̄qꝫ ſemiplenā ꝓbationem faciūt qn̄qꝫ alias p̄ſump tiones adiuuant vt patet. jͣ. in ꝓceſſu ti. Ideo poſt tra ctatū de ꝓbationibus. de teſti. et de fi. inſtru. merito auctor annectit hanc Rubricā in qua tractat̉ de qua­dam ſpē ꝓbationis Et vide ad materiā qd̓ dixi in. c. tertio loco. s. de ꝓba. et noͣ. glo. in. c. ferram. l. di. Icut noxius Lu­dus noxius inducit p̄ſumptionem fraudis. Uel ſic. In dubio in delictis p̄ſumitur dolus. Uel tertio. et melius. Sicut mani­feſte nocens eſt pene obnoxi ita ⁊ occultus licet poſtea dicat ſe iocoſe feciſſe. h. d. Et aduerte qꝛ verba tex. non ſunt pape ſed Salomo­nis in parabolis vt patet in ſup̄ſcriptione et hn̄tur ori ginaliter in ꝑabolis in. c. xxvi. ſed qꝛ tex. eſt hic cano niſatus facit fidem ⁊ inducit neceſſitatē ſicut ſi editus fuiſſet a papa qꝛ omnia noſtra facimus quibus aucͣtē nr̄aꝫ īpartimur. l. i. C. de ve. iure enū. et in. c. ſi apo­ſtolice. de p̄ben. li. vi. ⁊ patet. s. in ꝓhelo huius ꝯpila tiōis et vid̓ glo. noͣ. ij. q. i. in pͥmis. ī. v̓. lex. An aūt circa canoniſationem dicta Salomonis ſint approba­ta ab eccleſia cū ſint incorꝑata in biblia dicūt dic̄ gl. noͣ. in. c. i. xvi. di. et idem tenet Ieroni. in p̄fatione ſu per libro ꝓuerbioꝝ et videntur ꝯcludere ꝙ ſint apo­cripha qd̓ eſt noͣ. Et tū ob hoc. tū qꝛ Salomō nō ha buit poteſtatē condēdi canones. Pone caſum lr̄aleꝫ referendo conſultationē ad papā auctorem huiꝰ ꝯpila tionis et idem debes obſeruare in omnibus capitulis quoꝝ auctores nō habebant poteſtatē legis ꝯdende et dicas ſic Quidā acceſſit ad Gregoriū. ix. querēs ab eo pater ſancte quidam intrauit domū cuiuſdā qui re putabatur amicus ſuus ⁊ clamdeſtine quedā iocalia ſubtraxit et recluſit ſub mantello ſuo. cū aūt dn̄s do­mus hoc detexiſſet ille ad excuſationē ſuam dixit ꝙ iocoſe feciſſet. vellē ſcire an̄ ex ꝯfeſſione ſua ille ſit abſol uendus. Dn̄s papa reſpondet ꝙ huiꝰ ſolutio qōnis ex dictis Salomonis in parabolis colligitur euiden ter qui inter cetera dicit ꝙ ſicut noxius.i. nocens ē is qui manifeſte nititur nocere licet forte non fuerit ſecu­tus effectus ita is qui nocet occulte licet in dep̄henſio nis actu dicat ꝙ iocoſe fecit. quaſi dicat ꝙ ſibi nō eſt credendum exquo actus in ſe eſt nociuus. Nūc pͦ mo noͣ. ꝙ habens animum nocendi ſi ꝑuenit ad actū exteriorem tenetur licet effectus nō fuerit ſubſecutus nec ꝑ eū defecerit. hoc pꝫ hic in eo qui mittit lanceam vel ſagittā in mortem alicuius qui ex hoc ſolo iudicat̉ nocens licet mors non fuerit ſubſecuta. et hoc clarius ꝓbatur in. l. ſi quis cū telo. C. de ſiccar. et in. l. ſi quiſ nō dicā rapere. C. d̓ ſa. ſanc. eccle. et an̄ ex inchoatōe