et p̄ſuppoſito ꝙ p̄ceſſiſſet nullā obligationē induxiſſet. jͣ. e. debitores ſolū ergo iuramentū fuit h̓ obligatorium qd̓ videtur ꝯtra bar. in. l. ſi quis ꝓ eo. ff. d̓ fideius. vbi dicit ꝙ ex iuramēto exͣiudiciali nulla obligatio etiam naturalis ꝑti acquiritur ꝑ illum tex. ſed lꝫforte ꝓcedere poſſit de iure ciuili. ſecus de iure canonico. ar. optimū hic ⁊ qꝛ iurans ꝑti intendit illi promittere licet ad ꝯfirmationē adducat religionē iuramenti. et de hoc aliquid dicetur. jͣ. eo. cū ꝯtingat. hꝫem̄ iuramentum pactum intercluſum. Nō tertioꝙ iuramentū ꝯtinens turpitudinē et peccatū ex ꝑteuſcipientis eſt obligatorium. ſatis em̄ eſt ꝙ ex ꝑte p̄ſtantis turpitudinem nō ꝯtinet alias nō valeret. vt ī.c. ſi vero. jͣ. eo. et. xxij. q. iiij. ꝑ to. Exquo infero ꝙꝓmittēs ſoluere vſuras nō peccat. ꝯcordat. jͣ. eo. debitores ſed tu hoc limita et reſtringe ꝓut noͣ. Inno.in. c. ſuꝑ eo. jͣ. de vſuris. Noͣ quarto iudicem eccleſiaſticū habere iuriſdictionē in laicos rōne iuramēti nō ſolum qn̄ agitur ad obſeruantiā ipſius in. c. fi.de fo. ꝯpe. li. vi. et in. c. nouit. de iudi. ſed etiā vt cōpellat ſuſcipientes ad relaxationē quando turpiter receperūt Noͣ vltimo ꝙ licet iuramentū pͥncipaliterobliget deo. jͣ. eo. debitores tn̄ ſi ille in cuius fauoreꝫiurat̉ obligationē remittit nō indiget iurans alia abſolutione quia deus videtur etiā remittere cū ad vtilitatem alterius inramentū receperit. ad idem de ſpon. c.ij. ſecus ſi p̓ncipaliter iuraret̉ ꝯtemplatione dei namtunc etiā papa non remittit ſine cauſa ut dicet̉. jͣ. e. quāto. Et videt̉ mirabile ꝙ deus recipiat iuramentū in fauorem facinoroſi hominis cū pſalmiſta dicit Odiſtiomnes qui oꝑantur iniquitate. et lex ciuilis dicat ꝙnemo ex imꝓbitate ſua debet actionē. l. itaqꝫ fullo. ff.de fur. So. pōt dici ꝙ deus nō ꝯſiderat vtilitatē ſuſcipientis ſed religionē et ꝓmiſſionē iurantis exquo em̄aſſumpſit religionem iuramenti ad implementū promiſſionis quā pōt ſine ſuo peccato exequi debet obdei reuerentiam exequi. ſed ſi ſuſcipiens remittit iuramentū etiam deus remittit qꝛ ꝑ iuramentū nō intendebat place̓ deo ſed ſatiſfacere ꝓximo. Uenio adglo. Oppo. ꝯtra tex. vr̄ em̄ ꝙ creditores nō debeantꝯpelli ad relaxationē iuramenti cū obligatio queſitaeis ſit de iure naturali que ꝑ pͥncipē tolli nō debet incle. paſtoralis. de re iudi. ꝑ Inn. in. c. que in eccleſiarum de ꝯſti. Glo. pͥma metu ꝯtrarij vt arbitror dicitꝙ hic facit eccleſia rōne peccati quia ſine eoꝝ peccatonō pōt iuramentū adimpleri. ex hac ſolutione noͣ. ꝙiudex ex officio ſuo pōt occurrere peccato futoro et impedire ne fiat. facit qd̓ le. et noͣ. in c. ex lr̄is. ⁊ in. c. ij. d̓ſpon. Itē pōt ꝯpellere laicū ad reſtituendā rē quā ſine ſuo peccato retinere nō pōt. Glo. ſubſequēter querit quid ſi debitor ſoluiſſet vſuras et iuraſſet nō repetere. Rn̄det dando duo remedia. Primū ut debitordenūciet hͦ eccīe qꝛ ille ſtat in peccato et ſic indirectepellit̉ reſtituere vſuras officio iudicis. Scd̓m ut petat abſolutionem ſeu relaxationē huiuſmodi iuramēti et poſtea poterit repetere nec violat iuramentū petendo relaxationē iuramenti licet ꝑ relaxationē ꝑueniat poſtmodū ad repetitionē ⁊ hͦ ideo qꝛ cū hoc iuramentum ſit odioſum non debet extendi ſed in ꝓprijſterminis obſeruari. ar. bo. in. c. ad audientiā. qd̓ me.cā. facit qd̓ noͣ. Inno. in. c. ſuꝑ hac de renū. Ponittertium remedium in caſu quo vſure nō eſſent ſolutevt ꝯpellatur deſiſtere creditor officio iudicis ab exactione illaꝝ ꝑ. c. tuas. jͣ. de vſur. Sꝫ ut pleniꝰ qͣꝫ alibihēas hāc materiā hic vtilē et quotidianā ſimul collectam diſtīguo p̓ncipaliter in duo mebra et in quolibꝫponā duos caſus ꝯtingentes. aut em̄ vſure nōdū ſūtſolute aūt ſic. Prīo caſu aut iurauit ꝗs ſimplicit̓ ſoluere vſuras. aut iurauit ſoluere et nullā qōne et querimoniā mouere nec iudici denūciare. In ſcd̓o caſu qn̄vſure ſunt ſolute aut iurauit debitor ſimpliciter nō repetere aut iurauit nō repetere et nullā qōnē ſeu querimoniam facere nec iudici denūciare. Uenio ad primū caſum pͥmi mēbri.ſ. qn̄ ſimpliciter iurauit ſoluerein quo dico multa remedia ꝯpetere iuranti. Primuꝫfacile eſt.ſ. vt ſoluat et ſic adimpleat iuramentū et poſtea repetat vt. jͣ. eo. debitores. Scd̓m remedium vtpetat creditorē ꝯpelli ad relaxationē iuramenti ut hicſed hoc remediū dico ꝯpetere ſi nō inſtat terminꝰ ſolutionis fiende. nā ſi nō poſſet fieri hec ꝯpulſio quominꝰ interim incideret in ꝑiuriū nō debet iſte audiri/debet pͥus ſoluere. ad hoc. rō. c. debitores. jͣ. eo. ⁊ hocibi aꝑte ſentiunt Io. an. et Uin. et idem ꝯfirmat Io.an. in addi. ſpe. eo. ti. ſuꝑ rubrica. in vltima qōne. Idēdico vbi lapſus eſſet terminus ſolutionis fiende ⁊ ſicincidiſſet in ꝑiuriū nō em̄ debet audiri volens attēptare remedium huius. c. qꝛ ſic ſtaret interim. in peccato ꝑiurij. et peccata tāto ſunt grauiora quanto diutiinfelicem animā detinent alligatā in. c. fi. de conſue. ⁊hͦ aꝑte ſentit. Fre. ꝯſi. cclxxxix. Tertiuꝫ remediūeſt ut debitor petat abſolutionē ab ep̄o. nā ep̄s p̄t abvſoluere a iuramento turpiter ſuſcripto vt noͣ. Inn. elegāter in. c. debitores. p̄al. et ī. c. ad aures. qd̓ me. ca.facit. c. i. ⁊ qd̓ ibi noͣ. d̓ voto. vbi diſpēſat ex cā ſuꝑ voto qd̓ ē de iure diuino ſic iuramētū vt. c. lꝫ et. c. magne. d̓ voto qd̓ tene mēti. Sꝫ dubiū eſt nūqͥd p̄termiſſo remedio hꝰ. c. poſſet attēptari hͦ remediū abſolutōnis petēde an ꝟo ſit iſtud ſubſidiariū remediū. Inn.ī. c. debitores. vr̄ velle ꝙ pͥus ſint creditores ꝯpellēdiiuxta formā hꝰ. c. ⁊ ſi ſic n̄ pn̄t īduci tūc ep̄s ip̄e abſouet. nā ep̄s ex cā abſoluit a iuramētis etiā licitis vt i. c.nos ſanctoꝝ. et. ca. iuratos. xv. q. vi. et refert hic do.anto. ſic vidiſſe alias ꝯſultum ſed ipſe dicit lꝫ hoc ſitvrbanius ar. in. l. quid hiberus. ff. de ſerui. vr. pre. n̄tamē neceſſarium eſt quia īſta ſunt duo remedia eque
