Seite
p̄ferentē. ad ignoſcēdū facilē. non q̄rētē uindictam; ſꝫ p̄ſtolātē reorū penitenciā. Habemus reginam magnā­Regis matre plenā gratia bn̄dictā in mulieribus. que ſedet ad dextrā ip̄iꝰ in celeſtibꝰ. Adeamus ergo cum fiducia ad thronū gratie ih̓u filij dei vt miam ꝯſeqͣm ⁊ gratiā īueniāꝰ. Adeamꝰ ꝯfidēt̓ ad thronū matris; vt ipſa mediatrice ꝓpitiū habeamꝰ bn̄dictū fructū vētris ſui ih̓m criſtū Quid eſt ergo ꝙ orātes non obtinebimꝰ apud deū patre qui ꝓ redimendis nob̓ ꝓprio filio ſuo n̄ peꝑcit: ſꝫ ꝓ oībꝰ nob̓ tͣdidit illū īcarnādū ī utero v̓gis et ſuſpēdēdū ī ligno crucis; vt īde guſtemꝰ fructū ve­tris tui. Et quid cuiꝙͣ d̓negabit̉ cū filiꝰ ꝓ nob̓ ſuſcep ta patri denudabit vlnera. Et dicet. Pr̄ quoniā ego fiꝰ tuus. uide ea cai̓tate qͣ me īmūdū miſiſti; ⁊ ꝯſide­ra ⁊ lnera mea qͥbꝰ p̄cepto tuo hoīeꝫ redemi q̄ tibi oſtē do qͣtenꝰ ⁊ tu illoꝝ miſcrearis qͦs ꝑ me redemiſti. Ita qꝫ ut hildegardis ayt qͦciēſcūqꝫ oīpotēs pr̄ pͣuis opei̓bꝰ hoīm irritat̉; filiꝰ eius ipſi vulnera ſua oſtendit q̄ tam diu aperta. ꝙͣtum ad cicatricū apparēciam permanebūt quam di homo in mundo peccat quare ⁊ a peccatōibꝰ filius exigit vt genua ſua iugit̓ ad omnipotentē patrē ſuum flectāt orantes; vt intercdente filio bona preſtet eoſqꝫ ab omni malo liberet. confiſus ꝙ nulla vtiqꝫ ibi eſſe poterit petencium repulſa vbi tot intercedunt pie tatis indicia. Matre oſtendente filio que ſuxit vbera­Et filio patri monſtrante que ſuſcepit vulnera. Ecce ꝙͣ congrue ꝙͣqꝫ prouide a ſpiritu ſancto effectum eſt. vt poſt dominicam oracionē ī qͣ iubēte filio petimꝰ a pr̄e ne ceſſala vtriuſqꝫ uito. ſubiūgat̉ oracō laudatoria v̓ginis mr̄is ⁊ glorificatoria ſue ꝓl̓; vt ita confeſſionē laudis