Seite
De admī. ⁊ ꝑi. tu. ⁊ cu. in ſe. ſed p̄cedēſ verior ⁊ notabilior ē ⁊ ſigna eā. Ex. l. ſequenti. Qn̄ ex īſtr̄o exēplato ī īuētatario ꝓbet̉ d̓bitū ⁊ an ꝑ iuramētū ſufficiat ꝓbare amiſſionē inſtr̄i Et de qua culpa teneat̉ tutor. Et an ſi amiſi in­ſtrumētum vel reꝑitur nō extenſuꝫ poſſum coge re debitorē meū ad nouā ꝓmiſſionem. Irographis. Imputat̉ tutori ſi ex inſtr̄is in inuētario exēplatis potuit ꝯue­nire debitores ⁊ neglexit. h. d. In text. cyrogra­phis.ſ. publicis. Itē ibi eos debitores eoſqꝫ cō­tutores. Itē ibi pͥores.ſ. extraneos debitores eoſ qꝫ tutores. No. ꝙ ex inſtr̄o exēplatoª in inuē­tario ꝓbat̉ debitū. Cōtra hoc opp. C. de eden. aucͣ. ſi ꝗs in aliquo. Gl. dicit ꝙ hoc fuit factum auctoritate iudicis intelligas ⁊ ꝑte citata ad cō fectionē inuentarij. al̓s auctoritas iudicis ei non p̄iudicaret: vt. l. de vno quoqꝫ. jͣ. de re. iur. ⁊ sͣ. d̓ adop. l. nā ita diuus. ita tenent doct. in. d. aucͣ. ſi ꝗs in aliquo. addit glo. ꝙ dꝫ tota ſeries iſtorum inſtr̄oꝝ in inuentario cōtineri. Iſtud eſt verum ad hoc vt ex inuentario poſſet ꝓbari. nam ſi ꝑti cula eſſet exemplata nō faceret fidēᵇ: vt. sͣ. de le­gi. l. inciuile. in tex. ⁊ in glo. ⁊ ex hoc colligit̉ pra ctica ꝙ ſi inſtr̄a que ꝓducūtur de ꝟbo ad verbū inſerūtur in actis: tunc facit fidem ꝑpetuo etiaꝫ ſi originale ꝑdatur: vt hic. ⁊ ſic oportet intelligi .l. iij. C. de fide inſtru. Sed ſi ꝑticula tm̄ exēpla­retur ſecus eſſet vt dictum eſt: ⁊ hoc verū ꝙͣtum ad hoc vt ex inſtrumēto exēplato in inuentario alij cōueniātur. ꝙͣtum aūt ad hoc vt tutor poſſit adminiſtrare ſufficit ſi de inſtr̄o in inuētario fiat mentio: ſicut in creditoribus dicit̉. jͣ. de bo. auc. iu. poſ. l. fi. ⁊ dixi in. l. tuto ꝗ reꝑtoriuꝫ. in pͥn. sͣ. eo. ⁊ tene mēti iſtaꝫ glo. Quero an ſufficiat ꝓ bare inſtr̄m eſſe amiſſum caſu. Dic vt in glo. Quero de ꝗbus inſtr̄is loꝗtur hic. Rn̄. de pu blicis. in pͥuatis aūt nō ꝓcederet: qꝛ nō poſſꝫ fie ri cōparatio vt dicit glo. Quero extra glo. de qua culpa teneat̉ tutor. Rn̄. de lata hoc caſu nō de leui: vt. l. ij. C. arbi. tu. Item hͨ. l. inducit̉ ꝙ in uentariū tutoris debeat fieri coraꝫ iudice. qd̓ eſt verum ꝙͣtuꝫ ad hoc vt p̄iudicet debitoribus: vt dixi. ꝙͣtuꝫ ad hoc vt tutor poſſit admīſtrare. dic vt dixi in. l. tutor ꝗ reꝑtorium. sͣ. e. in pͥn. Se­cūdo no. ꝙ ſi amiſi inſtr̄m poſſum petere debi­torē cogi ad nouā ꝓmiſſionē etiā faciēdaꝫ. Idē ſi reꝑiatur imbreuiatura.i. inſtr̄ꝫ notarij nō extē ſum. illud intelligit Ri. vocatis his quoꝝ inter­eſt: qꝛ ſolēnitas q̄ reꝗͥritur in ꝯſtōne alicuius rei reꝗͥritur eadē in reintegratione eiuſdē: vt. C. de nup. l. ſi vt ꝓponis. facit in aucͣ. de tabellio.§. i. col̓. iiij. de hoc ꝑ Guil.º. sͣ. de adopt. l. adoptio. nō iure facta. ⁊ gl. C. de diſcuſſio. l. ij. li. x. facit qd̓ no. in aucͣ. de here. ⁊ fal.§. i. ⁊ ibi ꝑ Ia. de bel. ⁊ ī Spe. de inſtru. edic.§. ſed nunꝗd caſu. ⁊ ver. ſe. Sꝫ aduertendū eſt ꝙ inſtr̄o amiſſo qn̄qꝫ ego peto a notario vt reficiat mihi nouū īſtr̄m. qn̄qꝫ peto a ꝑte vt faciat mihi nouā ꝓmiſſionem: qꝛ nec originale nec ꝓtocollū inuenit̉: ⁊ hoc loqui tur hic. ⁊ de iſto caſu qualiter ꝗs cogatur dixi plene in. l. ſi finita.§. eleganter. de dam. infec. ⁊ .jͣ. de lib. leg. l. iiij.§. nūc de effectu. Ex.§. ſequenti. Ad officiuꝫ iudicis appellationis ſpectat co­gnoſcere: an appellatio ſit recipiēda vel ne. ſi pͥ mus iudex nō recepit ⁊ facta appellatione pen­dēte veniunt retractanda ſecuta victoria ī cā ap pellationis. ⁊ illi a quo aufertur fundus nō re­ſtituit̉ precium. yro. c graphi exēpla o. vide ma­teriā inuēta tij ⁊ que poſ rn̄t oppō ſinuētariū ⁊ īformā īuēta rij in ſpe. de inſtru. edic. .§. dicto de impugnatio ne teſtamēti. d Nō face ret fidē regi ſtrū actoꝝ fa cit fidē. add̓ bal. ī. l. geſta de re iudi. ⁊ bal. ⁊ ang. ī auc̄. ſi ꝗs. C. de eden. c Debito re cogi. Ca. ſus ī qͦ poſſū cogere debi torem vt de nouo faciat ꝓmiſſioneꝫ idē ſi īſtrum̄ tū ē antiquū vel variati ſunt ꝯfines ẜꝫ bal. ī auc̄. ſi quas rui­nas. C. de ſa croſan. ecc. ⁊ adde bar. in. d. auc̄. fi ꝗs in aliquo facit. l. ſi ꝗs de fabri. lib. ADDE ꝙ idē ꝙ bar. ſe ꝗtur Io. an. in addit. ad ſpec. ī ti. de ī ſtru. edic.§. .ij. ver. ꝗd ſi ſolui. x. vbi dicit ſpec. ꝙ debitor non obſtāte ꝙ ſi bi reddituꝫ ſuerit inſtru mētū obliga tiōis debiti ꝙ poterit co gere credi­rē vt ſibi fa­ciat īſtrumē tū confeſ. io lutionis. Ab eo. Facta appellatiōe pēdēte ſi ap pellans ſuccūbit officio iudicis appellationis in ſtatuꝫ priſtinū reponunt̉. h. d. Primo no. ꝙ ſi iudex pͥmus non recipit ap­pellationē: an ſit recipiēda vl̓ nō ſpectat ad offi­ciū iudicis appellatōis: vt hic. ⁊.jͣ. nil no. ap. pē. .l. i. ij. rn̄. Et ideo iudex primus qui non recipit: debet exprimere cauſam quare nō recipit: vt. jͣ. de app. reci. l. ſciendū. Scd̓o no. ꝙ facta pen­dēte appellatione reuocātur in pͥſtinū ſtatum ꝑ officiū iudicis appellatōis: vt hic. ⁊ ita intelligit glo. Idem no. in. l. furti.§. i. jͣ. de his ꝗ no. infa. Et aduertēdum ꝙ iſta reuocatio ſit demū ſecu­ta victoria in cā appellatōis: vt hic. ibi appellati on iniuſta ⁊cͣ. Et aduerte qꝛ reuocant̉ oīa facta tā ꝑ eū ꝗ appellauit: vt hic. ſi ipſe ſuccūbit: ꝙͣ fa cta ꝑ iudicē ꝯͣ eū ſi ſnīa irritatur: vt. l. ex cā. j. de ap. No. etiā ꝙ eadē rōne debēt reuocari alie nata lite pendēte ꝑ titulū exͣ vt li. pen. nil īno. ⁊ ꝑ. l. fi. C. de liti. Ultimo no. ꝙ ei a quo fūdus aufert̉ nō reſtituit̉ p̄ciū. qd̓ facit ad. q. ꝙ ſi ꝑ inꝗ ſitorē heretice prauitatis reuocāt̉ alienata ꝑ he reticū nō dꝫ reſtitui p̄ciuꝫ. de quo ꝑ Cy. in. l. fi. .C. ad. l. iul. maie. hoc dixi. jͣ. de his que in frau. cre. l. ex his ⁊cͣ. Ui negociationē. Si tu­tor facit id qd̓ teſtator iuſſit p̄ſumit̉ in du bio nomīe pupilli facere: licꝫ nō exprimat. h. d. Op. sͣ. e. l. ticiū.§. altero. So. glo. multis mo­dis. tu dic ꝙ hoc eſt ꝑꝑ p̄cedens mandatū defū cti: vt dixi in. d.§. altero ⁊cͣ. Ex duobus. Quod tutor ab alio exigit noīe ſortis vel vſurarū ꝙͣtuꝫ ad eū loco ſortis habet̉. h. d. Tutores dati inutilit̓ Teſtamēto. in teſtō nō tenent̉ de periculo ante cōfirmationē cōtingente. h. d. fac̄ .sͣ. e. l. impuberi. ⁊. l. tutores ꝗ poſt.§. curatores ⁊ quod ibi dixi. Ex.§. ſequenti. Qn̄ legatū dotis factū filie poſſit peti. Pupillo. Tutor tenet̉ ſi relictum pu pillo negligit a fratre ipſiuſ petere. h. d. ⁊ eſt notabilis. facit ꝙ ſi pater relīꝗt dotē filie ꝙ poſſit ſtatim eā petere nō expectato tꝑe nubili vel qd̓ nubat qd̓ eſt verū indubitāter ſi relinꝗt ſimpliciter nō adijciēdo ꝓ dote: vt hic ſed ſi relinquit ꝓ dote qͣtenus eſt infra legitimā idē ꝙ ſtatim pōt petere cū nō recipiat dilationē vt. l. qm̄ in prioribus. C. de inof. teſt. ſed in eo ꝙ eſſet vltra legitimā: tūc pōt eſſe ꝯtētio: qꝛ videt̉ iſtud legatū eſſe purum: vt. l. ticio.§. ante nupti as. de cōdi. ⁊ demō. ⁊ ibi dicam. tangūt doc. ī. l. ſancimus. C. de nupt. ⁊ ibi facit ad queſtionē ꝙ ſi ſtatutū dicit ꝙ filia femīa nō ſuccedat ſꝫ debe at dotari vtrū poſſit ſtatī petere doteꝫ. dic vt ibi. Queſitum. Quātum ad recipiētem ꝓ ſorte hr̄ qd̓ ei ab īitio pro vſuris dat̉. h. d. Um hereditas. Pa­ctum qd̓ tutor facit cū creditoribus pupilli te­net̉ obſeruare in ſeipſo. h. d. Op. ꝙ officiū ſu um erit ſibi dānoſuꝫ. ꝯͣ. l. ſi ꝗs ex ſignatoribus. jͣ. quēad. teſt. aꝑi. Dicit glo. ꝙ non erit: qꝛ ad hoc cogebat̉ ꝯſentire maiori ꝑti. certe iſtud eſt verū qn̄ oēs ſimul cōuocati hoc ſtatuiſſent: vt. l. iuriſ­gētium.§. hodie. sͣ. de pac. ſed hͨ. l. innuit ꝙ fue­rit pactū factū ſingularit̉ cū quolibet: nec dr̄ cū maiori ꝑte. vn̄ ſi nō eſſet tutor nō cogeret̉. dicen d Per guil. add̓ ꝙ no. bar. in. l. heredes pa­lā.§. ſi ꝗſpꝰ. de teſta. ⁊ in .d. l. adoptō de adopt. ⁊ iſtā glo. h̓ d̓ imbreuiatu­ra ſeꝗt̉ bar. ī. l. gallus.§. idem credē­dū. de lib. ⁊ poſt. ⁊ ibi di xi. e Ab eo. ad ītellectū hꝰ tex. ali­qua dixi pꝰ bar. in. l. poſt ꝯͣctum. in vl ti. col. de do na. ẜꝫ Imo.