Seite
De re. eo. ꝗ ſub tute. iudicate alienatio fieri poteſt: vt. l. ſed ſi pecunia.§. i. ⁊ .§. item qm̄. jͣ. e. Item hodie poteſt fieri alienatio ſi iu­rant: vt in aucͣ. ſacramenta in glo. ſuper verbo alienum .C. e. innuit iſta glo. ꝙ nō ſufficit decretū niſi ſit etiā au ctoritas tutoris. cōcor. glo. in. l. ob es hic allega. in gl. ⁊ in. l. inter pupillos. sͣ. de aucͣt. tu. ⁊. l. ij. C. de fideiuſſ In cōtrarium glo. eſt in. l. ſi curatorem habens. dicit ꝙ debet fieri citatio ipſius tutoris: alias eſſet in poteſtate ipſius. ſed nunꝙͣ res venderetur. In glo. tunc enim ſi­ne quibus res peruenerat pupillis: vt. C. quādo decre. opus nō eſt. l. predium. Sed quero ſi pater ſit tutor filij īpuberis vtrum poſſit res alienare ſine decreto. et dic ꝙ nō: vt. l. ſi pupillorum.§. ſi pater. jͣ. e. ti. In tex. vl timo. no. ꝙ quāuis cōmiſſarius res hereditarias alie­nare nō poſſit: vt. l. alio. jͣ. de ali. ⁊ cib. le. tamen ex ꝑmiſ ſione teſtatoris optime pōt aliēare. pro hoc facit. jͣ. e. l. §. ſi defunctus. ⁊. l. ſi vero nō remunerandi.§. fi. sͣ. mā. ẜꝫ Ia. de are. ⁊ de hoc ſunt due glo. vna. jͣ. de ali. ⁊ cib. le. l. i. alia in. l. predium. quādo decre. opus nō eſt. Iteꝫ pro hac opi. qꝛ glo. noſtra equiparat tutorem ⁊ cōmiſ­ſarium: vt. l. plerunqꝫ. sͣ. de tute. ſed tutor qui alias nō poterat alienare: pōt ex permiſſiōe teſtatoris: ergo ⁊c̄. Sed quero an executor vel tutor cui eſt ꝑmiſſa alie nandi facultas poſſit meliorē rem de hereditate aliena re: vel ſolum rem deteriorem ſufficientē ad illud es alie num exſoluendū. vna glo. eſt que dicit ꝙ meliorem reꝫ hic eſt glo. in. l. predium. C. qn̄ decre. opus nō eſt. ſꝫ illa glo. cōiter reprobatur: ⁊ maxime per dictū meuꝫ: qꝛ ꝙͣ uis quis hēat generale mandatū: tamē ex bona fide ge rere debet: vt. l. creditore.§. lucius. sͣ. man. ſed iſte ꝗ vē dit meliorē cum deteriorē ſufficere venderet nō eſt bōe fidei. ratio pro iſta glo. vlti. videt̉ ī. l. ꝙͣdiu. C. d̓ di. pig. quam nota: qꝛ quotidiana. Si communis. In tex. ī patri. Ibi ſi cōis ſociuſ: an ip̄e mi nor vel eccleſia ſi ſibi expediat: poſſit prouocare alium ad diuiſionē. vide per Cy. in. l. iubemus. C. de ſac. ſan. eccle. In glo. nō enim ibi no. nō ſpecificari cōſuetū. ſed iſta non erat cōſuetudo: ſed quedā preſcriptio volun­tatis: qꝛ forte pupillo foret inutile: lꝫ patri fuiſſet vtile ẜm Dy. quod no. Ed hic. In tex. ibi ſaluum ſit. Que rit Dy. que poteſt eē rō diuer ſitatis quare fiſcus qui vendit reꝫ minori eo pa­cto quo eſſet ſibi obligata donec pecunia ſolueretur. di cit ipſe: qꝛ quando aliquis contrahit cū fiſco bona ſunt fiſco obligata. aliud aūt eſt in priuato: ⁊ ſic ex dicto dy ⁊ is ex tex. l. noſtre habetis ꝙ minor ex obligatiōe lega­li obligatur. Sed contra videtur obſtare. l. fi. C. de leg. tu. vbi tutoris bona non ſunt tacite obligata pupillo. ⁊ certe legalis eſt obligatio illa qua bona tutoris tenētur ipſi pupillo: vt. l. poſitio. de admi. tu. cum ſi. Sol. Iac. de are. iſtud cōtrarium ꝙ aliquādo tutor egreditur cō tractū ſibi de iure permiſſum: ⁊ tūc ex obligatione lega li bona minoris obligantur: ita loquitur hic. aliquādo egreditur contractuꝫ nō ſibi de iure permiſſum: ⁊ tunc nō obligantur: vt. l. fi. C. de legi. tu. Item qꝛ in caſu no­ſtro vſus eſt de iure cōi: qꝛ fecit qd̓ quilibet faceret. In ꝯtraria. l. ſecus per iſtam ſolū. vr̄ reprobari glo. l. quia .sͣ. de pact. Quero vtrum minor intrādo monaſteri um ſtatim dn̄ium rerū ſuarum in monaſteriuꝫ trāſferat abſqꝫ decreto ⁊cͣ. vt. sͣ. e. l. i. In ꝯtrariū determīat Ia. de are. in. l. i. sͣ. de fun. do. ⁊. l. quidā. de re. du. Item fa­cit theorica ſupradicta: qꝛ ex obligatione legali minor obligatur iſta eſt obligatio legalis: ergo ⁊cͣ. Alij diſtin­guunt inter pupillum ⁊ adultū. nam ſi pupillus intrat monaſteriū dn̄ium rerū ſuarū in monaſteriū nō trāſfer tur: qꝛ ẜm ꝙ pupillus matrimoniuꝫ carnale cōtrahere nō pōt: vt inſti. de nupt. in prin. ita nec matrimonium ſpūale: ſed adultus matrimoniū carnale cōtrahere po teſt: vt. l. ſciendū. C. de ri. nup. ⁊. l. in copulā. C. de nup. ergo ⁊ ſpeciale. quero vtrū obligatione ꝯſuetudinaria vel ſtatutaria obliget̉ minor. dico ꝙ ſic: vt. l. ſiue here­de.§. lucius. sͣ. de admi. tu. ⁊ cura. Ed ſi. Item quoniam. No. ex hoc.§. ꝙ ex ſnīa tranſfert̉ dn̄iuꝫ Ia. de are. immo. videtur ꝙ nō: vt. l. dedi.§. ſubtiliꝰ. sͣ de condi. ob cauſam. ⁊. l. ſi iuſſu. de furtis. ſed poteſt di ci ꝙ ibi non fuit aliqua ſententia. ſed dicitur ibi ꝙ ſi tra do tibi rem meam: vt tuam ⁊ hoc intellige.ſ. ꝙ ex ſentē tia dominium trāſferatur puta ſequatur traditio. ar. l. ex ſextante.§. latius. jͣ. de excep. rei iudi. ⁊ vide que ha­bentur in. l. ſtatuli.§. nō ſolum de ſtatulib ⁊. l. iij. vl̓. iiii. in glo. de pu. ex iſto. ꝟ. poteſt colligi fraus: vt res pupiſ laris: ⁊ cuiuſcūqꝫ alterius prohibita alienari poſſit alie nari hoc mō ſubijciēdo aliquē qui rē petat: ⁊ ille qui nō pōt alienare patiat̉ ſe ſuccūbere. Itē intelligo iſtum.§. ẜm Dy. qn̄ aliquis poſſidebat reꝫ pupilli ⁊ deſinit poſ­ſidere rem culpa ⁊ nō dolo: ⁊ nō ob. l. ꝗ reſtituere. sͣ. de rei ven. ⁊. l. ſi culpa. e. ti. ⁊ ibi no. Sed. In tex. ibi reſtaurari debere: qͣtenꝰ de fcō exiuit de bonis eius. h. d. Uod tamen. In tex. ibi poſſidere qd̓ decl̓a. vt. l. iij. ⁊. l. fi. C. de meta. lib. xi. Magis puto. Si pupillus. In glo. ſecunda ibi itē ꝗd ſi rem alienā. ibi ſi enim vt pupillare exiſtens venditur in fi glo. pro hoc facit. jͣ. de verbo. ſigni. l. bonorum. ⁊. l. duos ſeruos. jͣ. de lega. iij. Sed quero: quid ſi pupillus habet poſſeſſionē ſuaꝫ nunquid tutor poterit alienare. Reſpon. ſic ẜm Ia. de are. cuꝫ de poſ. nil dicatur in oratione. Itē pro hoc: qꝛ ſine tutore poſ. alienari nō poteſt: ergo ⁊ cū tutore ſic: vt. jͣ. de acqui. poſ. l. In primis. In tex. ibi vl̓ in nobili. no. ex hoc tex. ar. ẜm Dy. ꝙ ſi aliqua ſnīa lata eſt ꝯͣ pupillū: ita ꝙ oꝫ ſnīaꝫ executōi mādari. pͥ mo dꝫ incipi a noībꝰ debitorū anteꝙͣ ad īmobilia ꝑue­niatur. al̓s aūt in maioribꝰ obſeruat̉: vt. l. a diuo pio.§. in vendi. jͣ. de re iudi. ſed hic eſt ſpāle fauore pupilli: qꝛ potius expedit pupillo bona hēre ꝙͣ noīa debitorū cū debitores de facili ad inopiā peruenire poſſint. Item no. ẜm Dy. ꝙ cōmiſſarij in caſibus in quibꝰ poſſūt alie nare nō debēt prius incipere ab īmobilibus ꝙͣ a noīb debitorū. pro hoc facit. l. ariſto. ⁊. l. igit̉. jͣ. de do. excep. de ven. in poſ. mit. l. i. In tex. ibi in. ꝟ. itē requirat. ibi ſi nō vigeat. Nota ꝙ demū quādo creditor vrget ad de­bitum vſurarum peruenit̉ ad venditionē reruꝫ pupilla rium ob es alienū extraneū. ex hoc.§. no. ꝙ decretū dꝫ precedere venditionem: alias vēditio eſt ipſo iure nul­la: niſi principali beneficio cōfirmetur: vt. l. ij. in fi. sͣ. e. Item no. ex illo.§. inducit igit̉ ⁊cͣ. ibi requirat ꝯſangui neos pupilli: qꝛ qn̄ ſit alienatio rerum pupillarū cōſan guinei pupilli ſūt vocādi. in gl. hoc nō ſit neceſſario ⁊cͣ. adde aliū caſum: ⁊ ſi aliūde pupillus ali non poſſit: vt .C. de ſa. ſan. ec. l. ſancimus. Illud. Querit Iac. de are. an iudex in cuiꝰ terri torio ſunt res iſte ſite poſſit interponere decretū. dicit ipſe ꝙ ſic in. l. prediū. C. de predi. mino. ſed in tutela eſt ſecꝰ: ut. l. iuriſꝑitos.§. on̄dimꝰ. sͣ. de ex­cu. tu. ⁊ de materia huiꝰ. l. vide qd̓ no. ꝑ modernos. sͣ de tu. ⁊ cu. da. ab his. l. pupillo. ⁊. l. ſi p̄diuꝫ. sͣ. allega. Non tamen. In gl. an aūt huic ibi. C. de act. l. ea quidē. ⁊ vide quod no. exͣ de ꝓba. c. qm̄ ꝯͣ falſam. ⁊ ꝗd de iure illo: ⁊ ꝗd de referēdarijs: ⁊ ꝗd de inꝗſitoribꝰ: ⁊ qn̄ ſunt iurati: ⁊ qn̄ nō. ⁊ ꝗſ eſt effectꝰ eoꝝ. vide que hn̄tur exͣ de excu. tu. c. ſicut. ⁊. c. cū parati. extra de appella.