De his q̄ in teſta. delent̉.de vſuris. li. vi. non facit vſurarium inteſtabilemſed prohibet ꝑſonis intereſſe tali teſtamenro dūdicit nullus vſurariorū teſtamentis interſit. Itēpreſtatio cautionis nō eſt de ſolēnitate teſtamenti: quod patet: quia pōt preſtari cautio ante teſtamentuꝫ per plures dies: vt. d. c. quāꝙͣ. Si enīeſſet de ſolēnitatibus deberet fieri vno cōtextu:vt dictū eſt. determinat ergo ꝙ dictum teſtamentum cōfirmetur cautione poſtea preſtita. ſimileC. de preci. impe. offe. l. vniuerſa. pro hoc optime equitas illius. l. vt. sͣ. l. proxi. in prin. ⁊ hoc reperitur quod poſtea Io. an. poſuit in nouella ſuper ſexto in. d. c. quāꝙͣ.I quis heres.Si extraneus īſtitutus incipiat eſſe ſuꝰ inſtitutio nō viciatur. h. d. ¶ Oppo. glo. jͣ. de cōtra tabu. l. nonputauit.§. ſi quis emācipatum. So. aliud in exheredatione que eſt res inepta in extraneo: vt. l.quidam cū filium. jͣ. de verbo. obli. Aliud in īſtitutione: que eſt res apta in extraneo: vt hic dixi ī.l. ſi filio.§. fi. sͣ. ti. i.Iego.Cauſa teſtati non trahitad ſe cām inteſtati ſi teſtator ꝓhibuit. ſecꝰ ſi n̄ ꝓhibuit. h. dicit. Diuid̓.prīo loquit̉ qn̄ teſtator duos īſtituit ⁊ cuilibet extraneū ſubſtituit. Secūdo quando eos inuicemſubſtituit. Tertio circa primū caſum docet qualiter poſſit adiri hereditas. Secūda ibi. ſꝫ ſi egoTertia ibi. in prima. ¶ Pro declaratione tex. q̄ro rationē iſtorum caſuum. Glo. dicit in primocaſu teſtm̄ rumpitur in totū: quia reperitur perſona ſubſtituti a quo poſthumus ē p̄teritus. ī ſecundo caſu nō rūpitur: quia reperitur perſona aqua non ſit exheredatus poſthumus. hec ratiocolligitur ex ſecunda glo. paruula in ſecūda parte. l. ſuper verbo puto. hec ratio non placet dydicit cū exheredatio nō poſſet fieri a perſona ſꝫa gradu: vt. sͣ. ti. i. l. iij.§. filius. dicit ergo dy. ꝙratio eſt: quia in ſecundo caſu non reperitur aliꝰſubſtitutus qui me coniūctum repellat: in prīoſic. ⁊ ſic hoc caſu aliam partē habet in re accreſcēdi: non iure ſubſtitutionis. Illud dictum declaro: quādo teſtator dedit ſubſtitutum extraneuꝫvidetur prohibuiſſe ius accreſcendi inter inſtitutum ⁊ ſubſtitutū cum ſubſtitutus preferatur: vtC. de fideicommiſ. aucͣ. hoc amplius. ⁊. jͣ. de bo.poſ. ẜm tabu. l. ij.§. ſi duo. no. in. l. qui pater. jͣ. d̓acqui. heredi. merito vno mortuo vel repudiante alius heres non habet per ius accreſcendi. ⁊propter ꝓhibitionem teſtatoris tacitam ſubſtitutus non habet: quia eius graduſ rūpitur. ⁊ qꝛteſtator non pōt decedere pro parte teſtatus ⁊ꝓ pro parte inteſtatus: cum totū teſtm̄ eſt ruptū⁊ hec eſt ratio prime partis: vt. sͣ. ti. i. l. ſi poſthumus. ꝟ. nam ⁊ cū duobus. Sed quando ſūt īſtituti plures ⁊ inuicem ſubſtituti per ſubſtitutiōeꝫteſtator voluit tollere ius accreſcendi: non enimvoluit tollere ius coheredum: īmo voluit augei⁊ ſic habent vtrūqꝫ ius. vt. jͣ. d̓ acqui. here. l. ſi ꝗsheres. ⁊ ibi no. ⁊. C. de impu. ⁊ ali. ſubſti. l. teſtamento. ⁊ ibi no. portio ergo vnius deficiens vadit ad alium per ius accreſcēdi. ⁊ iſta eſt ratio ſecunde partis. In tertia parte ratio patet. nō enīvnus poteſt adire contra alium: qꝛ ſic adiret cuꝫdubitatur de viribus teſtamēti contra. l. ſed ſi de⁊ ego. ſolutio ibi fuit. Et ibi dixi de hoc cōtrario. vbi gl. ⁊ doc. laborant ⁊ iſtā ſolū. quā ponit hic Bar. ponit glo. in. l. cōtraria. ⁊ eſtprima ſolū. quā dat ibi glo. ⁊ iſtā ſequitur ibi Bar. ⁊ eſt cōis ſolu. h̓xipi. ſed Ia. de are. ibi dicit ꝙ iſta ſolu. diuinat ad iſtā. l. ideo tenet ſecundam ſolu. quā dat ibi glo. videlicet ꝙ ibi loquitur qn̄ inſtituti ſūt filij ꝗbus eſt factaſubſtitutio:quo caſu ſi euenit condi.ctio ſubſtitutionis in ꝑſona vniꝰ d̓ mēte teſtatorisnō videt̉ eēꝙ ſubſtitutꝰadmittatur ⁊p̄feratur fratri ſuꝑſtiti ſꝫpotius p̄feratur frater ſuꝑſtes illi ſubſtituto. l. cuꝫaccutiſſimi.C. de fidecō..l. cū auꝰ. jͣ. d̓ꝯdi. ⁊ d̓mōr.l. lutiꝰ. jͣ. deheredi. iſti. lovltimo. h̓ loꝗtur ī exͣneiſquaſi velit ꝙſpeciale ſit infilijs. ſed iſtaſolū. non eſtvera: qꝛ propter dictiōeꝫvterqꝫ: poſitā in illo tex.ita debet habere locū inexͣneis ſicut⁊ in filijs. tertiā ſoluti. poſuit ang. i. l.heredeſ mei§. cum ita. jͣ.ad trebel.ſ.ꝙ h̓ loquit̉ īvulgari ſubftitutione inqua n̄ reꝗrit̉ꝙ vterqꝫ decedat. l. cūdam. que ē. l.penul. C. deipub. loꝗturde pupillariſed hec ſo. n̄eſt vera: quiaſi h̓ facta fuiſſet vulgarioꝑ ſignū collectiuū vterqꝫꝓut ibi certereꝗreret̉ ꝙ d̓cederet vt etqꝫ inſtitutusꝓut ibi: qm̄nō videt̉ poſſe aſſignariratio diuerſitatis iter vulgarē ⁊ pupillarē qn̄ eſſētfacte per ſignū collectiuum vterqꝫpreterea hictex. i. ver. ſꝫ fiego. qui ver.obſtat illi legi loquitur īreciproca nōin vulgari: ⁊ꝑ ꝯn̄s fortepoſſet dici ꝙaliud eſt/ inrecipro. ſubſtitutione deſua. jͣ. de acqui. here. ¶ Hiſ p̄miſſis op. extra gl.cauſa teſtati trahit ad ſe cām inteſtati: vt. l. i.§. ſiex fundo. jͣ. ti. ij. Sol. illud verum niſi teſtator ꝓhibuiſſet: quod hic feciſſe videt̉ dando ſubſtitutum vt dixi. idem̄ ſi alias prohibuiſſet expreſſevt. l. quotiēs.§. ſi duo. jͣ. ti. ij. Et ſic habes ex predictis ꝙ teſtator pōt prohibere ius accreſcenditacite vel expreſſe. cōcordat. l. dominus.§. i. sͣ. dvſufruc. ẜm vnam lec. Et predicta faciūt ad ītelligenda verba illa in teſtamētis.ſ. inſtituo illum īcerta re: ⁊ ꝙ plus petere vel habere nō poſſit. d̓quo dicam in. d. l. quotiens.§. ſi duo. ¶ Sꝫ contra predicta op. fortiter de. l. quidam teſtō. jͣ. devul. ⁊ pu. vbi ſubſtitutione deficiente redit portio ad coheredes per ius accreſcendi. reſpōdeoqn̄ ſubſtitutio vitiatur alio mō ꝙͣ ex cā preteritionis loquint̉ cōtrarium. ſed quādo vitiat̉ excauſa preteritiōis tunc procedit. l. iſta. ideo enipreteritus rumpit: vt ſibi locū faciat. vt. l. nam ⁊ſi ſub conditione. in fi. sͣ. e. nō autem rumpit vtad alios vadat. Nunc redeo ad gloſam. ¶ Opad prin. ꝙ videatur exheredatus ab oībus gradibus: vt. l. iij.§. filius. sͣ. ti. i. So. vt in prin. glo¶ Op. ſecūdo ꝙ ſubſtitutus non vocetur niſiambobus inſtitutis excluſis. C. d̓ impu. ⁊ ali. ſubſti. l. penulti. So. ibi fuitª facta ſubſtitutio vtriqꝫhic ſingulis. ¶ Oppo. ꝙ poteſt decedere ꝓ parte teſtatus ⁊ pro parte inteſtatus: vt. l. circa. d̓ inoffi. teſta. So. hic quādo teſtamētum rūpitur natiuitate poſthumi: qui iō rūpit vt ſibi locū faciat vt dixi ⁊ ſic in totū. ibi quādo rumpitur ꝑ q̄relam ⁊ ſic facto iudicis: ideo non rūpitur vltraꝙͣ iudex voluerit. hoc tangitur in penul. glo. ī. l.antiqui. sͣ. ſi pars here. peta. ¶ Oppo. ꝙ admittitur inſtitutus. nā ſi vinco vincentem te vincamte. ſed inſtitutus vincit poſthumum qui eſt exheredatus ⁊ poſthumus vincit ſubſtitutū: ergoinſtitutus vincit ēt ſubſtitutum adeo ꝙ ex eiꝰ ꝑſona teſtamētū rumpetur: vt. l. de acceſſionibusde diuer. ⁊ tempo. preſcrip. So. dicit glo. ꝙ falit illa regula. dic de hoc vt ibi dixi. ⁊ Cy. in aucͣlicet. C. de natu. li. ¶ Oppo. de iure codicil. l. ſꝫcū ea. So. dicunt quidam ꝙ hic loquitur quando inſtituti ſunt extranei: ibi quādo filij ⁊ fratreſIſtam ſolutionem nec improbo nec approbo.dic vt ibi dicam.Utius.Teſtamētum inciſuꝫ ateſtatore non ſane mentis non rumpitur. h. d.¶ De his que in teſtō delēt̉. ℟ca.Ex. l. ſequenti.¶ Stante ſtatuto ꝙ inſtrumēta publica mādentur executīoni ſicut ſnīe: an ſi mulier hꝫ īſtrumētum in quo vir confeſſus ſit dotem poſſit petereexecu. vigore tacite ſtipulationis.Ue in teſtamentoPrimo ponit vnum dictum. Secundo exponit quodlibet verbum illius dicti ꝑ multas particulas. Secunda ibi. legi autem. Hec ſecunda pars ſubdiuiditur in multas particulas:vt. jͣ. videbitis. ver. legi. hic exponit verbū legi.¶ Et no. ꝙ legi intelligitur proſpici oculis queſcripta ſunt. ⁊ ſic apparet ꝙ ſnīa non dicitur lecta ẜm formam. l. ij. C. de ſen. ex peri. re. niſi quisſcripturam oculis proſpiceret. ¶ Secūdo no. d̓qua hic que nō pōt fieri ꝑ dictionē vterqꝫ. qm̄ ſubſtitutio reciproca ſit d̓ipſiſmet heredibus inſtitutis: quia dicit̉ ⁊ vos inuicē ſubſtituo: ⁊ nō pōtapponi dictio vterqꝫ: qꝛ ſi vterqꝫ: decederet nullus remanebit ſubſtitutin. l. ꝯͣria loꝗtur de pupillari que fieri pōt ꝑ verbū vterqꝫ. qꝛ ī pupillaritertius datur ſubſtitutus illis duobꝰ īpuberibꝰ filijs inſtitutis: qꝛ dicit̉ ⁊ſi vterqꝫ filipupilluſ ī pupillari etatedceſſerit ſemproniꝰ hereseſto. addo tn̄qd̓ pōt diciꝙ principiuꝫhuius. l. obſtat illi. l. penul. inqͣꝫtuꝫhic in prin.vult ꝙ poſſiteuenire caſſubſtitutiōisqͣꝫuis in ꝑſona vnius.ſ. ticij eueniatcōditio ſubſtitutiōis vulgaris tm̄. ⁊ fiin ꝑſona alteriꝰ. ⁊ iſto mōintelligendoremanet dubium quō reſpondet̉ niſidicat̉ ꝙ hicv̓. ſed ſi egovenit ꝯtinuatiue ad prīcipiū huiꝰ. l. ⁊⁊ ponit tn̄ caſum ſubſtitutionis reciproce ⁊ d̓ caſu īſtitutiōisnō facit mētionē ī v̓. ſedſi ego. quaſivelit ꝙ illaſubſtitutio reciproca cōtinuet̉ cū eod̓caſu. ⁊ ſic hͦponunt̉ duocaſus. ad pr̄īmum caſumīquātū loꝗtur d̓ vulgari ⁊ videt̉ velle tex. ꝙ poſſit conditioſubſtitutiōiseuenire in ꝑſona vniꝰ. eſttn̄ difficilisreſponſio: ſꝫin ſecūdo caſu in v̓. ſed ſiego. de facilitollitur.i. ꝙloꝗtur ī reciproca. vt. sͣ.dixi¶ De hiſ q̄ īteſtō delent̉.Rubrica.q iij