Seite
De teſta. mili. incipit a ſolennitate: ⁊ iſtaꝫ. l. induxi ſemel ad pulchrā q. Cauetur ſtatuto ciuitatis aſſiſij ꝙ in maleficijs poſ­ſit perueniri ad condēnationem nō obſtante vlla iuris ſolēnitate dūmodo conſtet de maleficio. modo teſtes fuerunt examinati die veneris ſancti queritur an poſſit perueniri ad condēnationem. Ego fui imaginatus ꝗd vult dicere non obſtante iuris ſolēnitate. Et reſpōdeo ꝙ tm̄ eſt dicere quantuꝫ ad prima iura naturalia redea mus. probo hoc: De iure naturali oēs liberi naſceban tur: ⁊ poſtea ſuperuenerunt bella ⁊ concupiſcentie ⁊ in de ſecuta ſunt matrimonia: ⁊ quidam ſunt legitimi ⁊ quidam nō: quidam liberi ⁊ quidaꝫ ſerui: vt in aucͣ. ꝗ. mo. na. effi. le.§. liceat. modo qn̄ imperator reſtituit na talibus reſtituit ad priſtinuꝫ ius non obſtante iuris ob ſeruatione: vt. d.§. liceat. ⁊ in aucͣ. q. mo. na. effi. ſui.§. illud. ⁊ modo in propoſito cum dicitur non obſtāte iu ris obſeruatione: tm̄ eſt dicere quantum redeamus ad priſtina iura naturalia: ſed de iure naturali in ore duo­rum vel trium ſtat omne verbum: vt in. c. nouit. extra d̓ iudi. Item ſolēnitas feriarum eſt de iure ciuili nō natu rali: vt. l. oēs la. ij. ⁊. l. actus. C. de ferijs. que pōt per. l. tolli. etiam ſi eſſet in honorem dei inducta: vt. l. prouin ciarum p̄ſides. C. de ferijs. ⁊ ibi dixi. Item iuramentū eſt de iure ciuili: vt. l. iuriſiurādi. C. de teſt. dūmodo ꝑ­ti defenſio auferatur: qꝛ defenſio eſt de iure natu. vt. l. vim. de iuſti. ⁊ iu. ⁊. c. paſtoralis. extra de re iudi. in cle. ⁊ hoc probatur in tex. vbi milites poſſunt teſtari quali tercūqꝫ volunt: qꝛ remiſſa eſt eis iuris ſolēnitas. debet tn̄ duobus teſtibus probari ad idem. C. fa. her. l. fi. Sꝫ an qn̄ iſti teſtes examinabuntur in iudicio requiritur iu ris ſolēnitas. Rn̄. ſic. vt. l. lutius. jͣ. eo. ibi legittimis pro bationibus. nam in eo quod venit expediendum ꝑ ip ſum militeꝫ eſt remiſſa ſolēnitas: vt hic. ſed in eo quod venit expediendum per iudicem vel per heredeꝫ. ſecus vt. jͣ. e. l. in fraudem.§. fi. Ex. l. ſequenti. Si cōpromiſſum ſit in aliquem vt arbitrum ⁊ arbi­tratorem: ⁊ ellegit viam arbitri: an poſſit redire ad viā arbitratoris. I miles. Illud qd̓ ex noſtra voluntate dependet intelligimur facere omni iure quo melius face re poſſumus. h. d. No. tex. ibi neqꝫ enim ⁊cͣ. Sed quid in contractibꝰ vbi quis poteſt contrahere tanꝙͣ tutor ⁊ tanꝙͣ priuata ꝑſona ⁊ contraxit ſimpliciter. De hac. q. dicam in. l. ſi poſt mortem.§. i. quando ex fac. tut. Dy. inducit hanc .l. ad. q. compromiſi in ticium tanꝙͣ in arbitrium ⁊ ar­bitratorem: ⁊ elegit viaꝫ arbitri. an poſſit redire ad aliā viā. Dixi in. l. ſi dn̄m. jͣ. de furtis. ⁊ Spec. ponit in ti. de arbi.§. ſequitur ver. quid ſi compromiſſum. Ui iure. Idem intelligo in aucͣ. ex cau ſa ꝙ illa aucͣ. non habet locuꝫ vbi teſtator facit legata magna: ⁊ non cogitat de filijs vel ignorat vxorem pregnanteꝫ. probatur. jͣ. e. .l. militis.§. miles. ⁊ ꝓbatur in aucͣ. ex cā. C. de lib. pre. ⁊ sͣ. de iniuſ. rup. ⁊ irri. te. l. filio preterito. Ex. l. ſequenti. An iudex poſſit reſeruare notario damnato de falſo ꝙ poſſit conficere inſtrumentum. X militari. Sermo debet intelligi ẜm conditionem perſo ne ad quam dirigitur. h. d. No. tex. ibi nam cum. Op. ꝙ condēnatus de crimine capitali nō poſ ſit facere teſtm̄: vt. l. ſi quis exheredato.§. irritum. sͣ. de iniuſ. teſ. So. intellige hic iudice vel principe ꝑmitten­te in ſnīa: vt. l. ſi quis. in prin.§. miles. jͣ. de leg. iij. ⁊. jͣ. d̓ vetera. mi. ſuc. l. i. ⁊ no. in. l. ex militibuſ. C. e. facit ad. q. an iudex poſſit reſeruare notario condēnato d̓ falſo ꝙ poſſit facere inſtrumentum. Et videtur ꝙ ſic. docto. di cunt ꝙ cā cognita pōt al̓s nō: vt. l. nō pōt. jͣ. de fur. ⁊. l. diuus. jͣ. de iniur. ⁊ ibi videtur caſus. Cy. ponit in. l. ex militari. C. eo. Op. de. l. ſi qn̄. C. de inoffi. teſt. vbi dꝫ facere de iure cōi. So. hoc ideo qꝛ ſi cum milite loque­batur intelligitur ꝙ facit iure militari. nam ſermo debꝫ intelligi ẜm conditionem ꝑſone ad quam dirigitur: vt hic. ⁊. l. plenuꝫ.§. equitij. sͣ. de vſu ⁊ ha. ⁊ per Dy. in. c. ea. que a iure cōi. extra de reg. iur. li. vj. Ex.§. ſequenti. Hereditas paterna nō adita a filio ſuo tranſmittit̉ ad quoſcūqꝫ. Et an heres filij repudiantis ꝓpter exi­ſtentiam ſuitatis poſſit adire ꝙ heres repudiauit. Si filius. Cum. l. ſeq. vſqꝫ ad.§. fere. quero an hereditas patris nō adita a fi­lio ſuo exiſtente in poteſtate tranſmittitur ad quēlibet ſucceſſoreꝫ vel nō. Glo. dicit ꝙ tranſmittit̉ ad ſuos: vt hic no. ⁊ dicit tex. in. l. i. C. de his qui an̄ aper. tabu. ꝑ. l. apud hoſtes. C. de ſuis ⁊ legi. ⁊ videtur caſus ibi ⁊ ideꝫ tenet in. l. ij. C. ad orfi. ad extraneos non: vt no. glo. in .l. ſi infanti. C. de iure deli. ⁊ idē ſentit ī. l. ſi fratris. e. ti. hoc dictum videt̉ contra caſum. l. noſtre. ⁊. l. de heredi tate.§. filius. jͣ. de caſtren. pecu. ⁊. l. qui duos.§. cum in bello. jͣ. de re. du. ⁊. l. lutius. jͣ. de in. fiſ. ⁊. l. apud hoſtes de ſuis ⁊ legi. In quibus. ll. videt̉ expreſſum ꝙ trāſmit titur ad quēlibet. quare Mar. ſyl. ⁊ Ia. de bel. dicunt glo. eſſe veram niſi filius impediatur adire iuſta igno­rantia vel alio iuſto impedimēto: tunc enim ad quoſcū qꝫ tranſmittitur. nam oēs. ll. allegate in glo. vident̉ lo­qui vbi filius impeditur adire ꝓpter iuſtuꝫ impedimē­tum. Ita tenet in aucͣ. de trien̄. ⁊ ſemiſ.§. i. Alij doc. te­nent indiſtincte ꝙ tranſmittit̉ ad quoſcunqꝫ per prea­lega. ll. ⁊ hanc opi. tenet. Ia. de are. ⁊ Pe. ⁊ vltramon. ⁊ Ric. mal. ⁊ Pe. ī. l. apud hoſtes. ⁊ Ray. d̓ forli. ⁊ idē Ray. de monte vbiano tenuit conſulēdo. hanc opi. pu to veram ⁊ ſepius ſic de facto conſului: ⁊ iſta diſtinctio iuſti impedimenti nō placet per. l. liber homo.§. fi. jͣ. d̓ ſtip. ſer. vbi eſt tex. ꝙ etiam ille errauit in iure. tn̄ exiſtē­tia ſui heredis hereditatis paterne acquiſitionem ope ratur. ⁊ ꝓbo hac rōne. bn̄ficium abſtinendi fuit intro­ductum in fauorē filiorum: vt nō teneātur creditoribꝰ nō in odiū ſuuꝫ: ſed ſi hereditas nō adita nō tranſmit­titur: ⁊ ſic priuaretur a legis iuriſditione quam habe­bat de iure antiquo iam illud beneficium eſſet in eius odium inductum qd̓ eſſe nō debet: vt. l. ſi filius qui pa­tri. sͣ. de vul. ⁊ pupil. ⁊. l. apud hoſtes. C. de ſuis ⁊ legi ibi dicit ſua ⁊cͣ. dices tu hoc poſſet eſſe odium filij ꝗd enim ſi hereditas filij ſoluendo non eſſet. Dico ꝙ non eſt odium: qꝛ ſicut filius viuens habebat poteſtatē ab­ſtinendī vel īmiſcendi. ita trāſmittit: vt. jͣ. ti. i. l. ſi quis fi lium.§. i. ⁊ ibi no. Contra hāc opi. facit. jͣ. ad tertul. .l. ij.§. ſi quis ex liberis. vbi videtur caſus: ſed tene ſe­cundam lec. poſitam in glo. ⁊ facit cōtra. jͣ. de iure deli. .l. ſi infanti. vbi dicit oēs hereditates. intelligas.ſ. extra neorum: ⁊ eodem modo. C. de ca. tol. l. in nouiſſimo. vbi dicit hereditates nō aditas nō tranſmitti. ītelligas .ſ. extraneoruꝫ. Item contra hoc facit. l. i. C. de his qui ante aper. tab. vbi ex ſpeciali beneficio tranſmittit̉ hereditas: ⁊ tn̄ loquitur de paterna. Sol. illa lex loqui tur de hereditate aſcendentium: ⁊ etiam eorum qui in poteſtate nō habent ⁊ in quantū loquitur de paterus hereditate qui habet eum in poteſtate illa. l. nullum in ducit ſpeciale. Item facit contra predicta. l. cum anti­quioribus. C. de iure deli. ubi uidetur dici idem in filio qd̓ in extraneo ꝙ decedens trāſmittit ius deliberandi ſed tu dic ſi filio eſt ſtatutum certum tp̄s ad deliberan dum: ⁊ decedit interim eſt idem in ſuo qd̓ in extraneo ſed ſi nullum tp̄s eſt ſtatutum: tunc remanet differētia inter ſuum ⁊ extraneuꝫ: qꝛ ſuus ad quoſcūqꝫ ⁊ qn̄cūqꝫ trāſmittit: ſed exͣneus infra annū tm̄. Itē quero cuꝫ filius repudians remanet heres: vtrū exiſtentia ſui he­redis oꝑatur: ut heres filij poſſit adire illd̓ qd̓ ipſe filiꝰ repudiauit. Tex. ꝙ nō in. l. i. C. de his ꝗ an̄ aꝑ. ta. Iſtā materiā latiꝰ tractabo. jͣ. ad treb. l. ij.§. ſi ꝗs ex liberis.