Seite
De teſta. mili. ſona eius qui deliberat. Ex. l. ſequenti. An hec. l. habeat locuꝫ in nepote. Et an in filio emā cipato. Et an filius qui repudiauit hereditateꝫ mater­nam poſſit penitere. Et. jͣ. quātū tp̄s poſſit adire ille ꝗ ſemꝑ tacuit. Et an ille qui repudiauit audiat̉ in perpe tuuꝫ volēs adire in ſuo. dic vt hic. ⁊. l. fi. C. de repu. he redi. Et an ſi aliquis dixit nolo repudiare hereditateꝫ vel dixit hereditatem ſibi nō expedire inducatur repu diatio. Et quid ſi dixit nolo adire: an inducatur repu­diatio. Et ſi pretor ſtatuit certum tp̄s. jͣ. ꝙ debet adire vel repudiare ſi nil facit videatur repudiare. I quis ſuus. No. notabilem. l. et menti tenendā. ⁊ cō cordat. l. fi. C. de re. here. Op. de illa. l. fi. C. d̓ re. here. hic dicitur ꝙ permittit̉ poſt repudiationem Contra īmo infra triennium: vt. l. contraria. So. intel­lige illam ẜm iſtam: vt poſſit adire infra triēium cōpu tandū a tꝑe repudiationis ſi fuit maior. vl̓ infra triēniū ꝯputandū a tꝑe vtilis anni ſi fuit minor. ⁊ ſic eſt caſus ſingularis ꝙ poteſt reſtitui maior de eo quod geſſit in fra quadriēnium quod datur ad reſtitutionē qd̓ eſt ibi ſpeciale regulariter: vt. l. doli mali.§. diuerſum. jͣ. de no ua. Item op. de. l. iij. sͣ. de iur. ⁊ fac. igno. vbi poſt re pudiationem nō poteſt adire. Quidaꝫ dicunt ꝙ ibi ta cendo. hic expreſſe repudiando. Alij dicunt ecōtra. vi­de gl. ibi. vel verius ibi ſubſtitutus vel legitimꝰ ꝗ adijt vnde filius excluditur ab hereditate materna: vt. jͣ. ad tertul. l. filij.§. i. ſuum autem heredē adeundo ab here ditate paterna nō excluderet infra dicta tꝑa. ita loquit̉ hic ẜm Ia. de are. ⁊ ẜm hoc loquit̉ de hereditate pater na. ibi de hr̄ditate materna: ⁊ hec eſt vera ſol. Que ro ergo ⁊ reuoco in dubium vtrum hoc habeat locum in quolibet ſuo tam in filio ꝙͣ in nepote. Dic vt. l. pe. de repu. here. que loquitur tm̄ de hereditate paterna. ſed iſta. l. loquitur in quolibet ſuo. ⁊ ſic intelligo: ⁊ ita ſen­tit glo. in. l. nonnun ꝙ. jͣ. de col. bono. ⁊. l. iuſta interp̄­tatione. circa fi. jͣ. de ver. ſig. vbi patris appellatio intel ligitur de auo. ſic. l. fi. que loquitur d̓ hereditate pater­na intelligam de auita. Quero ꝗd de emancipato. Glo. hic ⁊ in. l. fi. de repu. here. dicit ideꝫ qd̓ in ſuo per .l. nonnunꝙͣ. jͣ. de col. bo. So. l. nōnunꝙͣ non loquitur de repudiante: ſed volente conferre. Eſt ergo dicēduꝫ de filio emancipato quod dicaꝫ de filio repudiante he reditatem maternam: vt ꝓbatur expreſſe. C. de iur. et fac. igno. l. ij. ⁊. iij. ⁊ ibi no. ⁊ dixi in. d. l. nōnunꝙͣ. lꝫ ꝗdā dicāt idem in filio emancipato quod in ſuo per. l. ꝓ he rede.§. papi. de acqui. here. que. l. modicuꝫ facit: vt ibi videbitis. Quid in hereditate materna vtruꝫ poſſit penitere ſi repudiauit. Glo. ꝙ ſic in. l. fi. de repu. here. per. l. filij.§. i. ad treb. aduerte. l. filij.§. i. non loquitur ī repudiante: ſed in eo ꝗ dicit nolo adire. nam ille qui de liberat poteſt dicere nolo adire. ideo nō preſumitur re pudiare dicēdo nolo eſſe heres: niſi ſit elapſus annus poſtꝙͣ dixiſſet: vt. d. l. filij.§. i. ſed ſi repudiaſſet nunꝙͣ poſt poſſet adire: vt. d. l. ij. ⁊. iij. C. de iur. ⁊ fac. igno. et .l. ſicut. C. de repu. here. circa qd̓ dic vt dixi in. l. filij.§ .i. jͣ. ad tertul. Quero infra quātum tp̄s poſſet adire ille qui ſemper tacuit. Reſpondeo vſqꝫ ad. xxx. annos ſi viuit. ſed ſi deceſſit infra annum tranſmittit ius deli­berandi. al̓s ſecus: vt. l. quoniam ſororem: ⁊ ibi no. ⁊. l. antiquioribus. C. de iure deli. de cuius iuris deliberan di tranſmiſſione plene dicam. jͣ. de re. du. l. qui duos. in prin. Sed quero vtruꝫ ille qui repudiauit audiatur in perpetuum volens adire in ſuo. Dic vt hic. ⁊. l. fi. C. de repu. here. in extraneo ſi eſt maior non auditur: vt .l. ſicut. C. de repu. here. ſed beneficio fideicōmiſſi po­teſt cogi: vt. l. nam quod.§. fi. jͣ. ad treb. ſi vero eſt mi­nor: tūc debet audiri niſi bona fide ſint alienata a ſub ſtituto: vt. l. ꝙ ſi minor.§. ſceuola. sͣ. de mino. ⁊ ibi glo. Quero quid ſi aliquis dixit nolo repudiare. vl̓ dixit hereditateꝫ ſibi nō expedire. Dic aūt hoc ipſe dixit ꝑ tempus datum ſibi ad deliberandum: ⁊ tunc iſta ver ba inducunt repudiationeꝫ: vt. l. ſed ſi alio.§. i. ⁊. l. oēs qui. jͣ. ad treb. Aut hoc dixit ante petitam deliberatio­nem: ⁊ tunc iſta verba cum curſu triuꝫ menſium indu­cunt repudiationem. tex. eſt no. ⁊ ſingularis in. l. i.§ ſ mili modo. circa primam col. cum ſua glo. C. eo. titu Sed quid ſi dixit nolo adire. Dico ꝙ in illo qui dic nolle ſe adire cum curſu an inducitur repudiatio: vt­filij.§. i. jͣ. ad tertul. ⁊ ita tenet Cy. in. l. ij. C. de iu. ⁊ fac igno. licet Pe. ibi aliter dicat. facit quod no. C. vn̄ lib .l. qui ſe patris. vbi videtur ꝙ idem ſit dicere nego me eſſe heredem: ⁊ nolo eſſe heres. ⁊ eſt ratio differentie ī ter hec ⁊ ea que dixi in precedenti. q. qꝛ hec verba ſunt abnegatiua voluntatis deficientis: nec ponunt volūta tem ad aliquid tendere: vt ſi dico nolo eſſe heres. non tn̄ dico ꝙ habeā animuꝫ repudiandi: ſed magis diffe rēdi: vt no. in. d. l. ij. C. de iur. ⁊ fac. igno. Ideꝫ ſi nego me heredem: vt no. in. l. qui ſe patris. ſed in. q. precedi ti verba ponunt aliquam voluntatem adeſſe cum dico volo repudiare hereditatem: vel dixit ſibi non expedi­re hereditateꝫ vel ſimilia. ⁊ ideo vel inducitur repudia tio ſtatim: vel inducitur cum curſu minoris temporis eadem ratione iſta verba volo adire: vel puto mihi he reditatem expedire. ſi ꝓferantur poſt tp̄s datuꝫ ad de liberandum inducerēt aditionē: vt. d. l. oēs qui. ad tre bel. al̓s poſt lapſum ſpacium trium mēſium: vt. d.§. ſi­mili modo: qꝛ. d. verba ponūt aliquam voluntatem: et iſta ſunt vtilia ⁊ ſingularia. Sed quid ſi pretor ſtatu it certum tp̄s infra quod debeat adire vel repudiare: ⁊ nil facit: Dic qn̄qꝫ illud tempus ſtatuitur ei qui eſt in ſtitutus ſub conditione poteſtatiua vel mixta: ⁊ tūc ele pſo tempore habetur ꝓ repudiante. ſed pro adeunte non pōt haberi cū conditio non ſit impleta: vt. l. ſi ꝗs inſtituat̉. sͣ. de here. inſti. ⁊. l. ſi ſeruus. jͣ. de bo. auc. iu poſ. Quandoqꝫ illud tempus ſtatuitur ei qui eſt inſti­tutus pure. ⁊ tunc aūt ſtatuitur ad petitionem filij ex heredati qui vult intentare querelaꝫ: ⁊ dic vt. l. ſcimus .§. fi. C. de inoffi. teſ. Quādoqꝫ ſtatuit̉ ad petitionem creditoris: ⁊ tunc elapſo tempore habetur ꝓ adita: vt .l. fi.§. ſed qꝛ quidam. ⁊.§. ſe. C. e. Aut ſtatuitur ad pe­titionem ſubſtituti: ⁊ tunc elapſo tꝑe habet̉ pro repu­diata: vt. l. ꝙͣdiu. ⁊ ibi no. jͣ. de acqui. here. ⁊ ſic iſta lex non corrigitur. lꝫ glo. dicat eam corrigi in. d. l. fi.§. ſed qꝛ quidam: ⁊ male: ⁊ ibi doc. rep̄hendunt ipſam. Ego dixi ꝙ ille qui dixit hereditatem nō expedire vel nolle adire. iſta verba non inducunt repudiationeꝫ niſi cum curſu certi temporis: vt. sͣ. dixi. hoc eſt veruꝫ niſi ſit cō­pulſus adire. vel ſi patitur ſe compelli: tunc ꝙͣtum ad ſuum damnum habetur pro repudiante: ⁊ ſic non po teſt adire: vt. l. nam quod.§. ſi quis compulſus. ⁊. l. ita tamen.§. ſi patronus. jͣ. ad treb. ⁊ ibi dixi: ⁊ habetur in .l. generaliter. C. de inſti. ⁊ ſubſti. Ui filium De hac materia vidiſtis ple ne in. l. ex facto.§. ſi quis ro gatuſ. ad treb. ⁊ ī. l. gn̄aliter. C. de inſti. ⁊ ſubſti. Incipit liber quintus. De teſtō mili. ℟ica. Querit Dy. ſuper hac rubrica quot ſunt militis pri uilegia que latius dic in. l. neqꝫ.§. ij. jͣ. e. ti. Ex. l. ſequenti. An ſtāte ſtatuto ꝙ in maleficijs poſſit perueniri ad condēnationeꝫ non obſtante vlla iuris ſolennitate du modo conſtet de maleficio per teſtes ſi teſtes fuerunt examinati die veneris ſancti: an poſſit perueniri ad co­demnationem. Ilitibus. Op. ꝙ miles debe­at teſtari iure commu­ni vt. C. e. l. pe. Huius contrarij timore gl­ſoluit diſtinguendo tres caſus. vide glo. qͥ