Seite
De acqui. here. nō eſt dignitas. ſed predicta loquunt̉ in officijs vbi eſt dignitas. Op. de bo. poſ. ex teſ. militis. l. .i. in fi. ſo. vt ibi dicā. Itē op. d̓. l. qui mittitur.§. an̄pe. ⁊ pe. sͣ. ex qui. ca. ma. So. donec eſt in iti nere habet̉ loco abſentis cā reipublice: nō tn̄ eſt miles. Itē vr̄ ꝙ nō ſufficiat ꝙ ſit in numero: ſed oportet ꝙ hēat ſtigmata: vt. l. ſtigmata. C. de fa­bricē. li. xj. So. dic ꝙ ēt requirit̉ ꝙ hēat ſtigmata ⁊ alia q̄ notant̉ in. l. pe. ex qui. ca. ma. Dicit̉ hͨ ꝙ ille qui eſt ſcriptus in matricula militū hꝫ pͥui legia militū. Et ſcholaris ſi eſt ſcriptus in matri cula ſcholarium hꝫ priuilegia ſcholariū. Sed qͥ ro ꝗd ſi eſſꝫ ſcriptus ⁊ nō eſt miles vel nō ē ſcho laris. Rn̄. nō hꝫ priuilegiū: vt. l. ſcrinearios. C. e. ⁊. l. ꝗ ſub prtextu. C. de ſa. ſan. ecc. ⁊. l. qui duos. .§. ſi munere. sͣ. de excu. tu. Sed q̄ro an ſuffi­ciat ſcholarē ꝓbare ſe anno intraſſe ⁊ ſtuduiſſe ſi nō ſtudet: an vero ꝑdat priuilegium ex eo ꝗa nō exercuit illud miniſteriū ꝑ vnum annū. Rn̄. nō ꝑdit priuilegiū niſi ſteterit ꝑ ꝗn̄qꝫ annos: vt de primicer. l. fi. lib. xij. C. ⁊ de ꝓfe. ⁊ medi. l. iij. li. x. nō ſunt hic alia dicēda ad pn̄s tene menti. Ilius. Habet̉ ꝓ facto qd̓ de ꝓxi­mo eſt fiendum. h. d. De acquirenda hereditate. ℟ica. Ex. l. ſequenti. Quid ſit hereditas: ⁊ quo iure fuerit ītrodu cta. Et an heres in foro conſcientie teneatur ad debita vltra vires hereditarias. Et q̄ ſit dr̄a īter hereditatem ⁊ bona vacantia: ⁊ qualiter heredi tas acquiratur. Ariſconſultus. In. l. i. de origīe iuris admonet nos nō incipere ſine aliqua p̄fatōe ⁊ me mini anno p̄terito in lectura. ff. vete ris aſſumpſiſſe auctoritatē. Pulchra ſum ⁊ de­cora ⁊cͣ. nunc aſſumo iſtam Nigra ſum ſed for­moſa filie hieruſulem. ideo dilexit me rex ⁊ ītro­duxit me in cubiculum ſuuꝫ. In quibus verbis ⁊cͣ. Glo. continuat rubricā. Dictum eſt. sͣ. de iu­re deliberādi. dic vt in ea. Quero quid ſit he reditas. Rn̄. iuriſconſultus paulus dicit heredi tas nihil aliud eſt ꝙͣ ſucceſſio in vniuerſum ius ꝙ defunctus habuit: vt. l. nihil de verbo. ſigni. Examinemus hoc illud non videt̉ ꝓcedere. Aut intelligis de iure ſuccedendi ⁊ hoc eſt falſū Nam ius ſuccedendi habet quis anteꝙͣ adeat: qd̓ patet: qꝛ tranſmittit quis anteꝙͣ adeat qn̄cū­qꝫ: vt. l. cum antiquioribus. sͣ. e. Si ergo heredi tas eſt ius ſuccedendi. ergo quis habet heredi­tatem anteꝙͣ adeat̉ quod cōtinet in ſe repugnā tiaꝫ: ⁊ ē contra tex. l. p̄cia rerum. jͣ. ad. l. fal. Aut intelligis de ipſa ſucceſſione: ⁊ tunc anteꝙͣ ſucce datur nō eſt ſucceſſio: ⁊ ſic nō eſſet hereditas an teꝙͣ adeat̉ quod eſt falſum. Aut intelligis de ip ſo actu ſuccedendi: ⁊ illa nō eſt hereditas: ſed ē quidam actus animi ⁊ facti: vt. l. ꝓ herede.§. i. .jͣ. e. Aut intelligis poſt ipſam ſucceſſionē: ⁊ tūc nō eſt hereditas: qꝛ poſt ꝙͣ quis adiuit deſijt he reditas eſſe: ⁊ cōfunditur cum patrimonio here dis: vt. l. ſed ⁊ ſi plures.§. filio. de vul. ⁊ pupil. ⁊ .l. fi. in fi. C. de inoffi. teſta. ⁊ no. in. l. i.§. veteres de acqui. poſ. ⁊ vbicūqꝫ poſt aditam hereditatē De acquitenda hereditate. tariſcōfultus. foro cōſcientie. Utrū in foro ꝯſcientie heres teneat̉ vltra vires hereditarias. vide de hoc Fede. in cōſi. xxj. vbi late di ſputat an heres poſſit cōueniri vltra vires hereditarias ī foro cō ſcientie nō cōſecto inuentario. de quo etiaꝫ vide no. per bar. in. l. gerit. .jͣ. eo. ⁊ Io. an. ī. c. ij. de vſu. in. vj. in nouella. ⁊ vi de bal. ī. l. fi. ī pͥn. de iure delib. ⁊ in. l. muto. jͣ. e. ⁊ ī .l. filiū queꝫ hn̄teꝫ ī. xvij. col. fa. herc. ⁊ anto. d̓ bu. in. c. tua noſ de vſur. ⁊ an ge. in. l. in te ſtam̄to. la. ij. C. d̓ teſ. mi li. ⁊ in. l. i.§. hec ſtipulatō ſi cui pluſqͣ ꝑ. l. fal. ⁊ pe. de aucha. in .c. poſſeſſor. in. iiij. char­ta. d̓ reg. iu. in. vj. b Theolo gi. ADDE. ꝙ pau. dicit ſe ſemꝑ du­bitaſſe d̓ hoc dicto bar. ꝙ heres nō cō ficiēs īuēta­riū nō tene atur ī foro ꝯſcīe: qꝛ. l. ꝯ ſcīe obligat ad oē illud ꝙ obligat. l. poſitiua qn̄ facta eſt ab hn̄te ptātem vt dicūt the ologi ⁊ etiā bar. ī. l. ſi ꝗs ꝓ eo de fide iuſ. ⁊ in alia materia. ī. l. vectigalia. jͣ. d̓ publi. ⁊ ēt adducit gl. in. c. litteris de rap. ad h̓ tn̄ rn̄det̉ ꝙ allegata per pau. non lo­quunt̉ in fo ro ꝯſcīe: ſed ciuili. An āt de iure cano nico teneat̉ vltra vires hereditariar nō cōficiēs inuentariuꝫ bal. ī. l. fi. C. de iure deli. tenuit ꝙ idē ſit ꝙ de iure ciuili. ⁊ idē voluit An­ge. vt refert Imo. in. l. i. .§. hec ſtipu latio. jͣ. ſi cui pluſqͣꝫ ꝑ. l. fal. bal. tn̄ h̓ dicit ꝙ ī ter riſ eccleſie: ⁊ ẜuat̉ ius ca nonicū ꝙ ꝗ nō tenet̉. al. Io. an. in. c. qͣꝫqͣꝫ. d̓ vſu. appellatur hereditas impropria locutio eſt: vt ibi no. Reſpondeo neutro dictorum modorum intelligitur facta diffinitio. nam predicta ſe refe runt ſolum ad ſucceſſionem hoīs diffinitio loꝗ tur de ſucceſſione iuris. mortuo enim teſtatore ſuccedit quoddam ius quod vocat̉ hereditas ⁊ perſonā defuncti cōtinet in omnibus iuribus o defunctus habuit: vt. l. hereditas in multis. jͣ. de acqui. re. do. ⁊. l. mortuo. jͣ. de fideicom. lib. ⁊ il lud eſt ius qd̓ appellatur hr̄ditas: vt. l. ij.§. fi. sͣ. de re. diui. Illud eſt ius ꝙ per aditionem acqui rimus: ⁊ iſte eſt verus intellectus illius. l. licꝫ gl. ibi. ⁊. jͣ. de bo. poſ. l. iij.§. hereditaſ. videat̉ aliter intelligere. Secundo quero quo iure eſt ītro ducta hereditas. Videtur ꝙ de iuregētiuꝫ. naꝫ omnes gentes iſto iure vtunt̉. tranſmittunt eniꝫ hereditates ſuas ad poſteros: ⁊ hoc habemus in veteri teſtamento in pluribus locis. In cō trarium ꝙ ſit de iure ciuili romanorum tantum eſt tex. in decretis di. i.§. ius quiritum. facit de verb. ſigni. l. obuenire. ⁊. l. tutelas. in prin. de ca pi. dimi. ⁊ quod no. jͣ. eo. l. iij. ⁊. C. de acqui. poſ­.l. i. ⁊ hoc apparet: quia deportati qui non ſunt capaces eorum que ſunt iuris ciuilis nō ſunt ca­paces hereditatis. vt. l. i. C. de heredi. inſti. ⁊ illd̓ eſt verum ꝙ hereditas dicto modo ſūpta.ſ. ius quoddam quod ſuccedit in omnibus bonis qͥ defunctus habuit eſt ſolum ciuium romanoruꝫ ⁊ nullius gentis alterius. Et ex hoc ſequitur deciſio vnius queſtionis quam decretiſte ⁊ theo logi formant vtrum in foro conſcientieª heres te neatur ad debita vltra vires hereditatis. Reſpō deo ꝙ non: qꝛ in foro conſcientie nō aſſumitur iſto modo quo ſumitur de iure ciuili: ⁊ ideo nō tenetur niſi quatenus patiuntur hereditatis fa­cultates. Ita tenet Hoſtiē. in ſumma de teſt.§ penul. ver. quid ſi bona ⁊ ita tenet Ioan. an. de vſur. c. ꝙͣꝙͣ. lib. vj. in nouel. Idem tenent theo­logiᵇ vt vidi in multis ſententijs eoruꝫ. Et ex hoc apparet aliud que eſt differentia inter here ditateꝫ ⁊ bona vacantiaᶜ. Reſpon. qꝛ ſi ſuccedit in vniuerſum ius ⁊cͣ. tenet̉ vltra vires hr̄ditatis ſed quādo quis capit ſub hoc nomine tanꝙͣ bo na vacantia non dicitur in hereditate ſuccedere vt. l. iij.§. eadem conſtitutio. de fideicom. li. cuꝫ glo. ibi poſita: ⁊ ideo non tenetur vltra vires he reditatis: vt. l. i.§. an bona. ⁊. l. non poſſunt. de iure fiſ. Tertio quero qualiter hereditas acc ratur. Reſpon. duobus modis. Aut facto ho minis. aut ipſo iure. ſi facto hominis ⁊ hoc ē tri­pliciter vel de iure ciuili. vel de iure pretorio. de iure ciuili ⁊ hoc vel per aditionem ⁊ habemus iſtum titu. ⁊ de hoc loquitur rubrica dum dicit de acquiren. here. vel per reſtitutionem trebel­lianicam: ⁊ habemus titu. ad trebel. vel per bo. poſ. inductam a iure ciuili ⁊ habemus titulum vt ex le. vel ſenatuſconſul. bo. poſ. detur. Ex predictis ergo habes ꝙ aliud ē hereditas. alid̓ ius acquirendi. aliud ipſe actus acquirendi. Secūdo modo acquiritur ipſo iure: vt in ſuo herede ⁊ neceſſario. vel in neceſſario tantuꝫ. ſed quia heres ſuus ⁊ neceſſarius habet a pretore. beneficium abſtinendi ad hoc: vt in effectu dica tur heres eſt neceſſe ꝙ illam acquiſitionem a iu re introductam acquirat: hoc eſt approbet qd̓ ſit per immixtionem: ⁊ de hoc loquitur rubrica ⁊ idem voluit ang. in. l. ex teſtō la. ij. de teſta. mi. que opi. pōt ſaluari ẜm ipſuꝫ ang. in. d.§. hec ſtipulatio. in eo qui nō ſenſit ꝯmodū vt eſt in exe­cutore ꝗ tenet locū heredis ꝗ nō fecit inuētariū vt no. bar. in. l. cēturīo .sͣ. de vul. ⁊ pup. Itē pōt ſaluari in eis ꝗ ſuccedūt illis ꝗ nō tenent̉ ī pluſ qͣꝫ facere poſſint: vt ī. l. ſūt ꝗdā de re iudi. ⁊ licet tale bn̄ficiuꝫ nō trāſeat ad heredes vt. l. qꝛ tale ſo. ma. tamē iſto caſu ne deterioris ſint heredes qͣꝫ deſuncti nō tenebūt̉ Et circa p̄di dicta abb. ꝯͣ ſilio. lxxiij. in ſcd̓a ꝑte cō­ſilij tenuit ꝙ in foro ꝯſcīe nō teneatur qꝛ cōfitenti credit̉ in oī­bus cuꝫ ibi nō tractetur niſi de preiu dicio ſuo: vt in. c. ſignifi­caſti de ho­mi. ⁊. c. ſi ꝗs ſuadente de penis. in fo­ro aūt iudi­ciali eccleſia ſtico tenetur nō cōficiēs inuētarium vltra vires hereditariaſ ēt ſi ſit cleri cus. ⁊ dicit ꝙ gl. qͣꝫ ſeꝗ tur Io. an. ī .c. i. de teſta. tenuit ꝙ ēt eccleſia tene atur. ꝙ ipſe nō ſeꝗtur. ſꝫ in oībꝰ alijs ꝓcedat ⁊ ꝙ leges loquē tes de inuē tario habe­ant locū de iure canoni co dic̄ vide ri tex. ī. c. ray naldus ī fi. d̓ teſta. ⁊ ibi dicit ꝙ ita cōiter tenēt doc. latiꝰ ibi vide. qꝛ nul­lā facit diſtī­ctionē. c Bōa va cātia. De qͦ aliꝗd dixi ī l. ex facto.§. fi. in. ij. char ta ad treb.