Seite
De ſenatuſcō. ſilla. ⁊ clau. lo. qualiter autem puniatur pro delicto ex quo debet inferri mors: dixi in. l. aut facta. jͣ. de pe. Ropter ueneni. Mors clandeſtina ab extraneo facta aditioneꝫ nō impedit. ſecus ſi a familia facta di catur. h. d. no. diſtinctionem huius. l. Glo. enim in. l. ſi fratrem. C. e. diſtinguit ſic. aut aliquis fuit occiſus palam ⁊ non poteſt adiri hereditas. aut clā: ⁊ tūc aūt a familia: aut ab exͣneo vt hic: ⁊ iſta eſt vera opi. Alij ut Azo nō diſtinguunt claꝫ vel palam: ſed ſolum a familia vel ab extraneo ſit oc ciſus. Sꝫ prima eſt vera. probatur in. l. ſi minor in fi. ⁊. l. ſi fratrem. C. e. ti. Neptis. Ei cui aufertur hereditas: vt indigno propter dolum nō re ſtituuntur act. confuſe. ſecus ſi propter culpam hoc dicit. ⁊ eſt no.§. ⁊ no. etiam glo. ad quam ſe­pe remittitur. Dic ut in glo. ⁊ no. ex hac. l. ꝙ ille qui ſcit factum ſi facit contra ius preſumitur in dolo: quod maxime habet locum hic vbi tracta­tur de acquirendo: vt. l. ſi duo. ⁊ ibi no. sͣ. de acꝗ ren. here. arg. tamen contra predicta. sͣ. e. l. iij .§. ſiꝗs. Preſidis. In dubio nō vident̉ he­redes indigni ſi non pro uocauerunt. h. d. Op. C. e. l. minoribus in fi. So. glo. hic tribus modis. tu dic ꝙ aūt eſt certū ꝙ ſententia eſt bene lata: ⁊ non tenētur heredes appellare aut ē certū ꝙ ē male lata ⁊ tenent̉ ap­pellare. aut ē dubiū dubiū ⁊ preſumit̉ ꝓ ſnīa ⁊ n̄ tenent̉ appellare: vt. l. herēnius.§. gaia. de euic. ⁊ ita loꝗtur hic. ⁊ ita quod dicit p̄ſidiſ iniquitatē intelligo non apparentem: licet in veritate eſſet. ſic probatur. jͣ. dum dicit tex. non defunctorie.i. nō malicioſe. non eniꝫ credebat male vindicare. eo autem caſu quo dixi debere appellare excuſa­rentur propter inopiam: vt. l. ſi procuratoreꝫ.§. ſi ignorantes sͣ. man. ⁊ no. hic ſecundum vnam ſolu. alias dic ſi tamen appellauerunt proſequi tenentur: vt. l. minoribus. C. eo. ⁊ hic no. Sed ſi aliquis appellat an heredes teneantur reſpōde re. Certe indubitanter ſic: vt. l. minoribus. C. e. non habetis hic alia dicenda. Aius. Cauſa ciuilis bonoruꝫ cō tra heredes occiſoribꝰ cō­demnatis nō finitur decēnio nec morte heredis hoc dicit. Oppo. ꝙ quinquennio pereat hoc ius confiſcandorum bonoruꝫ: ut. l. in cognitio­ne. sͣ. e. Sol. glo. tribus modis. primus commu­nis intellectus communiter non tenetur: vt dixi in. l. contraria. de duabus alijs ſolutionibus tene quāuis. vel dic ꝙ ibi loquitur poſt occiſores cō­demnatos ⁊ vixit poſt decennium: ſed antequā condemnarentur ſufficeret quinquēnium: vt in contrario: ⁊ ſic concordat. Oppo. extra glo. act. penales non tranſeunt ad heredes: vt. l. i. C. ne ex delic. defun. l. i. in prin. de priua. delic. So. quidam dicunt illud verum in delicto commiſſo in faciendo. hic in non faciendo: quod eſt truffa dic ꝙ hic nō eſt cauſa criminalis licet tenetur de bonis applicandis fiſco. condemnatis enim oc­ciſoribus ſtatim bona ſunt cōfiſcata ⁊ fiſcus agit petitione hereditatis ad bona: vt. l. i. C. de his qui. ut indigni. ⁊ hoc vult tex. hic: cum enim iſta cauſa ſit pecuniaria ⁊ ciuilis ad heredem tranſit Si vero erat criminalis quamuis pecuniaria ad heredem non tranſiret: vt. l. ex iudicioruꝫ. de ac­cuſa. Barto. I antequam. Ex cauſa ꝑ fideicō­miſſarium cogitur heres adire ante vin dicatam mortem defuncti. hoc dicit. Quero quomodo poteſt cogi adire cuꝫ ſi ſponte adiret incidit in penā: quid eſt hoc quod hic ī cauſe co gnitione vertitur. nam poſito ꝙ ipſe non adiret ⁊ mortem defuncti nō vindicaret bona defuncti tranſirent ad fiſcum cum onere ſuoª vt. l. cum fi­ſcus. sͣ. e. ⁊ ſic fideicommiſſarius non perderet fi deicommiſſum. Sed reſpondeo ꝙ in cauſe co gnitione vertitur hoc: qꝛ forte heres nō vult vin dicare mortem: ſed fideicōmiſſarius vult. expe dit ergo fideicommiſſ. ꝙ antequam heres ſit in negligentia cōpellatur adire ⁊ reſtituere. ex hoc enim lucratur quartam quam heres deberet de­trahere que perueniret ad fiſcum ſi bona ad euꝫ per enirent: vt. l. ij. in fi. jͣ. ti. i. Ex. l. ſequenti. An ſola fuga probet maleficium. Ege cornelia. ᵇ Pro quolibꝫ ſeruo aufugiente conuicto conuincenti quinqꝫ aureis de bonis conuicti ſi habet. alias a fiſco dantur hoc dicit. Diuide. primo loquitur quando quis conuincit ſeruos teſtamento non manumiſſos. ſecundo quando conuincit ſeruos manumiſ. teſtamento. ſcd̓a ibi preterea. Op­hic in fi. dicitur ex bonis damnati sͣ. proxime di citur ex bonis defuncti vel ex publico. Glo. ſol uit dicens ꝙ primo de bonis damnati. ſi nō ſuf­ficiunt: tunc ex publico. Certe per hoc nō tollit̉ contra: qꝛ. sͣ. dixit de bonis occiſi. vnde Iaco. de are. expōit hoc ex bonis damnati.ſ. heredis qui ſtatim eſt damnatus in confiſcatione bonorum eoipſo ꝙ ſeruus eſt damnatus: vt. l. in cognitio­ne. sͣ. eo. Dyn. dicit ꝙ primo habeat premium ex honis damnati. ſecūdo ex bonis occiſi. ⁊ ſi nō ſufficiunt ex publico: vt in prin. ⁊ ſic quod ī pͥn­deficit. hic ſuppletur: quod verum puto. nam in princi. loquitur quando ſunt conuicti ſerui non manumiſſi qui non poſſunt habere aliquid me rito debent habere de bonis occiſi vel ex publi co. ſecundum reſponſum loquitur quando ē cō uictus ſeruus manumiſſus qui poteſt habere ali quid ideo dicitur de bonis damnati. Nota ex hac. l. ꝙ ſola fugaᵉ non probat maleficium niſi aliter doceatur: vt hic in prin. ⁊ ſecundo reſpon­ſo. ad idem. C. de rap. vir. l. i. Glo. tamen in. l. bo ne fidei. C. de iureiuran. ⁊ in. l. admonendi. ff. e. ti. dicit ꝙ fuga facit ſemiplenam probationem. quod quantum ad hoc dic ut dixi in. d. l. admo­nendi. Alibi videtur ꝙ fuga faciat plenam pro­bationem: vt. l. deſertores. de re mili. ⁊. l. conſilia rios. C. de aſſeſ. ⁊. l. impuberibus. de ſuſpect. tu. docto. tangunt in. d. l. i. C. de rap. vir. tu dic clari us. quandoqꝫ fuga obijcitur alicui pro crimine: ⁊ tunc probata fuga probatur crimen: vt. d. l. de ſertores. jͣ. de re mili. ⁊ vidiſtis sͣ. e. l. i.§. cum do minus. Quandoqꝫ fuga obijcitur alicui in pro batione alterius criminis non ut crimen per ſe: ⁊ tunc quandoqꝫ eſt crimen ſolius ſuſpitioniſ: ⁊ tunc fuga eſt plena probatio: quia facit quem ſu ſpectum: vt. d. l. impuberibus. Quandoqꝫ ē cri men de quo requiritur probatio plena vera de ipſo facto nō de ſuſpicione tantum: tunc fuga re gulariter nō facit plenam probationem: vt hic ⁊ dicta. l. i. de rap. vir. ⁊ in corpore de exhi. ⁊ intro­du. reis.§. ſuſpecto. indicium tamen vel ſemiple as I anteqͣꝫ Ouere ſuo adde qd̓ dixit bar. i. l. ſequēs in fi. pͥn. sͣ. eo. b l Ege cor nelia. vi de bar. in. l. ſi ꝗd id qd̓ §. ſerui. vbi allegat iſtam .l. de iuriſdi. om. iudi. c Sola fu­ga. an ſola fu ga rei ꝓbet vel īdiciū fa ciat hētur ꝑ do. an. in. c. eſtimatis. de dol. ⁊ ꝯtu. et adde ꝙ regu lariter fuga nō facit quē hēri ꝓ ꝯuic­to. l. i. C. de reꝗr. re. ⁊. l. vbi. C. d̓ fal. ⁊ ꝙ faciat in diciū tꝫ etiā bar. in. l. i. ff. de q̄ſti. ⁊ an bannū faciat. īdiciū verita tiſhētur per bal. ī. l. i. ī. ix. col. C. de he­re. iſti. de ma teria ꝑ Ioā. and. ī addi. ſpec. ī ti. de p̄ſum.§. ij. v̓. violēta. add̓ caſuꝫ not. in quo fuga ple ne ꝓbat ī au ten. vt nulli iudi.§. ſi ꝗs v̓o accuſatuſ col. ix. ⁊ the­oricā bar. h̓ lītat: vt not. ꝑ eū ī. l. i. jͣ. d̓ bo. eo. ⁊ vid̓ tex. ī. l. ꝗd āt de lib. ca. et h̓ adde imo. ī. l. intereſſe. de acꝗr. poſ. vide ang. de are. in. l. ma­lefi. i. v̓. fama publica. d Debet in telligi. ſi ſta­tutum dicit quicunqꝫ pri mo accuſaue rit malefacto rē hēat tm̄ d̓ ꝗbꝰ bōis hē re dꝫ. vide hart. in. l. lex corne.§. ſiꝗſ libellū de in iur. ī repor. antiꝗs vide ang. de are. in malefi. in v̓ſi. fama pu blica. in pe. char.