Seite
petrata nō tenet. ⁊ eſt nulla. vt no. in ca. quod ſuper his. de fi. inſtrumen. Sed licet excōmu­nicatio lata ſit ex falſa cauſa. tamē bene tenet. xj. q. iij. ca. j. ⁊ de offi. ordi. ex parte. in glo. Et an pecunia poſſit peti vel dari pro abſolutiōe. de ſimo. ad aures. in. c. dilectus. ⁊. j. q. j. nul­lus epiſcopus. Abſqꝫ eſt priuatiuū. vt in. l. minus. C. de act. poſ. ⁊ quando ponitur excluſiue ⁊ quando in­cluſiue no. Archi. de procur. qui generaliter. lib. vj. Acceptilatio eſt liberatio ꝑ mutuaꝫ interro­gatione qua vtriſqꝫ contingit ab eo nexu abſo­lutio.i. diſſolutio. ff. eo. ti. l. pluribꝰ. ⁊. l. j. vnde acceptifero accepticuli acceptilatū verbum cō poſitum a quo venit acceptilatio. ⁊ eſt imagi­naria ſolutio que ſimulat debitoreꝫ ſuū ſibi ſol uiſſe quod non ſoluit. idqꝫ facit animo remittē di. qꝛ illa verba dicendo. quicquid tibi per ſti­pulationē promiſi vl̓ ex ſtipulatu debui. habes ne acceptum. ⁊ reſpōdeas habeo. acceptūqꝫ fe­ro. quaſi dicas. proinde habeo ac ſi accepiſſem a te per verā ſolutionē. Et ſic ſicut vera ſoluti­one liberatus eſſes: ita hac acceptilatione libe raris. vt. C. e. ti. l. j. glo. ij. Item acceptilatio ī­utilis dicitur ratione acceptationis. vt tracta­tur. ff. eo. ti. l. an inutilis. in glo. j. Acceſſio dicitur aliquid adiacēs alteri. vl̓ om ne id quod eſt acceſſorium ⁊ neceſſariū in prin cipali. vt capiſtrū equo. vel veſtis ſeruo. vt. ff. depo. l. j.§. que in depoſitis. Si enim ſeruum emeris. ⁊ veſtem in qua traditur acquiris. ⁊ ſi de eo mētio nō ſit facta. Et acceſſiones ciuiles vt vſure non veniūt in contractu ſtricti iuris. etiam poſt lit. conte. C. de cōdi. inde. l. j. ī glo. ⁊. ff. de vſu. l. mora. in glo. v̓. difficilis. Et in. c. venerabilis. de excep. Acceſſoriū idem eſt quod acceſſio ⁊ ſequit̉ na­turam ſui principalis. inſti. de rerum diui.§. ꝙ ſi partim. ff. ſi quis cau. l. ſi eum.§. Qui in­iuriarū. ⁊ in regula acceſſoriū. de re. iur. li. vj. Et quādo acceſſoriū venit officio iudicis mer­cenario. tunc ſublato principali tollitur ⁊ ac­ceſſorium. C. depo. l. iiij. Secus ſi acceſſorium venit officio iudicis nobili. ff. de condi. inde. l. fi.§. lucius. in glo. al̓s regulariter non tenet acceſſoriū vbi nō tenet prīcipale cū ſaltē nō ac­cedat prīcipali. vt ī. c. Si diligenti. de fo. cōpe. Fallit tamē ī caſibꝰ. Primo in. c. debitores. do iureiur. vbi acceſſoriū.ſ. iuramentū de ſoluen­dis vſuris factū tenet. prīcipali tamē.ſ. obliga­tiōe debitoris ad vſuras ſublato. qꝛ ad vſuras ſoluēdas nulla ē obligatio de iure canonico et ciuili. ⁊ tamē iuramentū factū de his ſoluēdis eſt ſeruandū. Sꝫ regulare cōtrariū ītelligitur quādo acceſſoriū ⁊ prīcipale regulant̉ eadē ra tione. eodē tēpore. nō mutato reſpectu ꝑſone. Sed illa nō ſeruant̉ ī ꝓmiſſione ⁊ iuramēto. qꝛ ꝓmiſſio ſit parti. ſed iuramentū deo. ⁊ dixit Ludo. de roma ſe cōſuluiſſe. ꝙ acceſſoriū etiaꝫ p̄cioſius prīcipali ſibi tamē accedit. ff. de au. ⁊ ar. lega. l. ⁊ ſi nō ſicut.§. ꝑueniamus. ⁊. l. cū aurū. ver. fi. eo. ti. Et facit ad hāc queſtionē ſi lego mulieri veſtes quas ſibi feci. quod etiā in legato veniūt ornamēta aurea vel argentea ve­ſtium. Acor ⁊ mucor ſunt vicia vini ⁊ panis. quando aceſcit ⁊ muceſcit. Actus ē quedā ſeruitꝰ qua is cui ea debet̉. hꝫ ius ꝙ pōt ꝑ fundū in quo ſibi hec ſeruitꝰ debe­tur: ducere iumentū vel vehiculū ſuū.ſ. vt n̄ ſo lum poſſit ambulare ꝑ ſe ſed etiā iumentū ⁊ qͣ­driga ſecū ducere. ff. de ſer. rus. p̄di. l. j. v̓. actꝰ. ⁊. l. inter actū. inſti. eo. ti.§. actus. Aliter capi­tur actꝰ ꝓ operatiōe dū dicit̉. actꝰ actiuorum ſūt in patiēte prediſpoſito. ij. d̓ aīa. ⁊. i. j. ꝑ yſa­iam. ff. ſi qua. pau. fe. di. l. j.§. cū arietes. ⁊. ff. ad le. aqui. l. ſi ex plagis.§. tabernariꝰ. de pe. di. j. quia diuinitatis. ⁊. c. medicina. Acta dicunt̉ publice ſcripture negociorū q̄ in iudicio agunt̉. ordinē eorū modū ⁊ figurā cōti nentes. Uel etiā ſunt ꝓceſſus ſiue geſta curie ⁊ ſunt cōmunia. C. de iudi. l. vlti. ff. de re iudi. l. actorū verba. ⁊. l. paulus q̄ ꝑdita poſſunt ꝓ­bari ꝑ teſtes. C. fi. īſtru. l. emācipatiōe. nec va­lent niſi teſtiū āminiculo fulciant̉. c. cū a nob̓. de teſti. debēt ergo ſcribi ꝑ perſonā publicam aūt duos viros ydoneos. c. quoniā cōtra. d̓ ꝓ­ba. vbi acta origīalia debēt remanere apd̓ ſcri­ptores. ⁊ qui ea temere violauerit nō pōt poſt­modū ea īpugnare. c. cū olī. de offi. dele. Sūt autē acta triplicia. ff. iudi. ſol. l. ij. Nā quedam ſūt acta iudicij ordīatiua q̄ valēt ad ordinatio­nē iudicij vt ē libelli oblatio. lit. cōte. Quedaꝫ valēt ad veritatis indagationē ⁊ dicunt̉ inda­gatiua veritatis. vt depoſitio teſtiū editio īſtru mentorū ⁊ cōfeſſio partiū. Et quedā litis deci­ſiua q̄ valēt ad deciſionē cauſe. de his dicit Ia co. de are. ī dicta. l. ij. ff. iudi. ſol. ⁊ acta a iudi­ce p̄ſumunt̉ oīa rite celebrata. de elec. bone. j. de renūc. c. ī p̄ſentia. Itē acta facta corā ſacer­dote ī foro penitētiali faciūt fidē corā iudice ſe culari. vt ī auten. hoc ius porrectū. C. de ep̄i. ⁊ cle. ⁊ ī. l. ſi ꝗs ī hoc genꝰ. C. e. ti. Et acta q̄ dn̄t fieri corā iudice ſi fiāt corā notario nō valent. vt no. glo. ī. l. fi. C. de libe. ca. ⁊ glo. in. l. hac cōſultiſſima. C. de teſta. Itē acta etiā quādoqꝫ dicimꝰ locū ī quo reſidet iudex īſtructꝰ de cau­ſa cognoſcēs vbi acta detegunt̉ vt quilibet fa­ctū ſuū audiat ſeu videat. ⁊ ſuū cōſequat̉ meri