Bona cītatis abuſiue publica dicta ſūt. Sola .n. publica ſūt q̄ ppl̓i ro. ſūt. vt. l. bōa. ff. d̓ d̓. ſi. Bona dicūt̉ ſic a beādo. eo ꝙ beāt.i. bt̄os faci unt l̓ ꝓſunt. Nā beare idē ē qd̓ ꝓdeſſe. ⁊ qd̓ ꝓdeſt beat. l. bonorū. ff. de v̓. ſig. Sumit̉ autem hec dictio ꝓ oī bono vtili ⁊ delectabili l̓ honeſto ſpūali l̓ tēporali. vt. j. de aīa. In iure autē hec dictio bona ī plurali ⁊ naturalit̓ ſignificat res nr̄as q̄ ſūt ī dn̄io nr̄o l̓ qͣſi. vt ī dicta. l. bo. norū. ⁊ ipſas res ex ꝓprio ſignificato cōiter ac cepto ſignificat deducto ere aliēo. Qn̄qꝫ at̄ nō deducto ſignificare cōcludit̉. v̓bigratia. Teſta tor legat alicui qͣrtā ꝑtē bonorū. ⁊ ibi bona dicunt̉ deducto ere alieno. l. cum autē. ff. de le. ij. Nā ſēſus ē ꝙ ꝑ heredē deducto oī ere alieno de hereditate. legatariꝰ habeat quartā ī bōis q̄ ſu ꝑſūt.i. qͦtā ſibi legatā ⁊ ſine onē creditoris. vt ī .l. p̄alle. Sꝫ ibi teſtator herede īſtituto legat ti cio oīa bōa l̓ ꝑ fideicōmiſſuꝫ vult reſtitui. ſigni ficat es alienū nō deduci īmo trāſire ad legata riū l̓ fideicōmiſſariū. Et ita idē ſignat qd̓ here ditas. l. nāqꝫ.§. fi. cū. l. ſe. ff. ad trebel. finalit̓ ergo hec dictio bōa ſignat latiſſime oē qd̓ qͦuis mō pōt ꝓdeſſe. Et ꝓut ī iure recipit̉ ī cōi ſigna to ſignat q̄ ſūt ī nr̄o dn̄io l̓ qͣſi. deducto ere ali eno. Etiā ſignat hereditatē qn̄ ꝓbabile mediū ꝯmodiꝰ hͦ declarat. ⁊ ſic bonorū appoſitio aūt ē ciuilis aūt naturalis. Cuilit̓ enī ſignat ſicut lex. ⁊ eiꝰ ſignatū ſe adaptat ⁊ ī bōis ānumerat̉ ſi ꝗdē ī actiōibꝰ petitiōibꝰ ꝑſecutionibus. l. bonorum. ff. de ver. ſig. Bonorū poſſeſſor dr̄ ille ꝗ de iure p̄torio alteri ſuccedit qꝛ bonorū poſſeſſiōes a p̄tore ſūt inuēte. Et ē differētia īter bonorū poſſeſſorē ⁊ heredē. qꝛ bonorū poſſeſſor de iure p̄torio ſuccedit īſti. d̓ bo. poſ.§. j. ⁊. ff. e. ti. ꝑ to. ⁊ ē nomē iuris. vt no. Bern̄. de ca. poſ. ⁊ ꝓprie. ī glo. iiij. ⁊. ff. d̓ ver. ſig. l. hereditas. Aliud ē poſſeſſor bonoꝝ due dictōes. n̄ nomen ꝯpoſitū. ſignās factū ⁊ n̄ ius. ſed heres ſuccedit de iure ciuili. Bonorū poſſeſſio ponit̉ ꝓ vna dictōe ẜm azo. ⁊ ſignat ius recipiēdi ꝓſequēdiqꝫ ⁊ retinēdi il lud qd̓ ī bōis illiꝰ erat cui ſuccedit de iure p̄to rio. ⁊ differt a petitiōe hereditatis q̄ ē de iure ciuili. vt īſti. ⁊. ff. p̄all. Idē ē ius qd̓ ꝓſeꝗmur. ⁊ ī hͦ differt ab actione hēditatis vniuerſali.ſ. poſſeſſorie hēditatis petitiōe. Et qn̄ ponit̉ pro vna dictiōe vt bonoꝝ poſſeſſio ſignificat hͦ ius. Si aūt dr̄ poſſeſſio bonoꝝ tūc ſigīficat factū. Diuidit̉ aūt bonorū poſſeſſio. qꝛ alia ē ordinaria. alia ē extraordīaria. Alij diuidūt bonorū poſſeſſionē ī has duas ſpēs.ſ. bonorū poſſeſſio nē ẜm tabulas teſtamēti quā p̄tor dat liberis a patre ī teſtamēto īiuſte p̄teritis. ⁊ bonorū poſſeſſionē ꝯtra tabulas teſtamēti vt infra dicet̉. Bonorū poſſeſſiōes extraordīarie ſūt due ex te ſtamēto.ſ. ẜm tabulas ⁊ cōtra tabulas. Et qͣt tuor ab inteſtato.ſ. bonorū poſſeſſio. vn̄ liberi. bonorū poſſeſſio vn̄ ꝯgnati. bonorū poſſeſſio. vn̄ agnati. ⁊ bonorum poſſeſſio vn̄ vir ⁊ vxor. Quarū deſcriptiōes ſubijcientur. Bonorū poſſeſſio extraordīaria dr̄ duobꝰ mo dis. Ul̓ qꝛ n̄ ē ſtabilita certa ꝑte edicti.ſ. ex teſtamēto tm̄. l̓ ab īteſtato tm̄. ſꝫ vt vaga. qn̄qꝫ ex teſtamēto. qn̄qꝫ ab īteſtato defert̉. ⁊ ꝯpetit tm̄ his ꝗ vocāt̉ ex nouis legibꝰ. vt ecce mr̄ alijs ī te ſtamēto īſtitutis. pꝰ ea ī puerio deceſſit ⁊ filiū quē geſtabat ī vtero p̄terijt. Preſumit̉ enī filiꝰ h̓ īſtitutꝰ ⁊ hꝫ bonorū poſſeſſionē ẜm tabulas ⁊ ſeptimā ꝑtē extraordīariā. Cuiꝰ bonū ē exēplū ẜm lege corneliā tā ex teſtamēto ꝙͣ ab īteſta to. q̄ figit eū ꝗ morit̉ ī captiuitate deceſſiſſe ip̄a hora captiuitatis. Et iō ꝗlibet pōt ei noua lege cornelia ex teſtamēto ⁊ ab īteſtato ſuccede̓. vt īſti. de bo. poſ.§. ſūt et. Dr̄ autē extraordīaria poſſeſſio. qꝛ ius n̄ tribuit. vt carbonianū. ⁊ q̄ dat̉ vētri. ⁊ q̄ dat̉ gr̄a litis agnoſcēde. vn̄ ⁊ ex traordīaria dat̉ ſine cognitiōe q̄ ī ordīarijs. ꝗa oē ius tribuit quātū ē. Itē bonorū poſſeſſio aliter diuidit̉. qꝛ alia dr̄ bonorū poſſeſſio edictal̓. vt q̄ ex dicto p̄toris mortui decernit̉. Alia vero bonorū poſſeſſio decretal̓ q̄ a viuo p̄tore decernit̉. vl̓ qꝛ hodie nō ē neceſſariū eā decerni l̓ dari. Dr̄ enī decretal̓ a iudicis pn̄tia q̄ ī eiꝰ ꝯgnitiōe exigit̉. qꝛ ẜm azo. poſſet ⁊ illud dici vna eſ ſe bonorū poſſeſſionē edictalē ⁊ eādē appellari decretalē vel iudicialē. ex eo ꝙ accipit efficaciā ex pn̄tia iudicis. Nec ē differētia int̓ decretū ⁊ decretalē licet quidam dicūt cōtrarium. Bonorū poſſeſſio ẜm tabulas ē ordīaria ex te ſtamēto. ⁊ dr̄ eſſe ex teſtamēto ẜm azo. nō qꝛ iu uat̉ ex volūtate defuncti. ſꝫ qꝛ n̄ hꝫ locū niſi ex iſtēte teſtamēto. ⁊ dat̉ ſcriptis hēdibꝰ. ⁊ eis deficiētibꝰ vocant̉ ſubſtituti. Et inde ſubſtitutis deficiētibꝰ vocant̉ ſubſtituti eis. Petunt̉ autē ex origīalibꝰ tabulis tm̄ non exēplo. Itē ſi fiat q̄ſtio de tabulis. dꝫ ꝓbari cꝰ cūqꝫ ītētio ꝑ ſeptē teſtes ⁊ n̄ ꝑ duos tm̄ ẜm azo. lꝫ ꝗdā dixerūt cō trariū. Si at̄ teſtator n̄ fac̄ teſtam̄tū ī ſcriptis. ſꝫ ī v̓bis l̓ nūcupatiōe rerū vel hominū. datur bonorū poſſeſſio ẜm nuncupatiuū teſtamētū. Bonorū poſſeſſio ꝯͣ tabulas quā pretor liberis pollicet̉ ẜm ſpe. ī tractatu d̓ libel̓. ti. d̓ teſta.§. ſeꝗt̉ videre. vbi dīc. Eſt et alia bonorū poſſeſſio ꝯͣ tabulas. q̄ dat̉ filio l̓ nepoti p̄terito ꝯͣ teſtam̄tū pr̄is l̓ aui ꝙ filiū l̓ nepotē ī teſtam̄to ſuo l̓ vita p̄terijt. ⁊ aliū ī tabul̓. ſi filio l̓ legato mādauit ip̄e tn̄ legatū n̄ agnouit. ⁊ ẜm azo. ī ſū. e. ti. defert̉ lib̓is nat̉alibꝰ ⁊ legittīs tm̄ puta adoptiuis. Itē natis ⁊ naſcituris. Item emancipatis. p̄cipue ⁊ his ꝗ erāt ī ptāte defūcti. ⁊ dat̉ ex illis ex ꝗbus potuit aūt hēditas aūt bonorum