Seite
Hauſtꝰ ē ius hauriēdi aquā d̓ puteo vicini cui eo inuito iure ẜuitutis aſcribit̉. Herciſco.i. diuido. inde dr̄ familie herciſcunde .i. iudiciū hēditatis diuidēdo. Re. sͣ. actō falie herciſcūde. Hereſiarcha ē q̄ falſaꝫ de fide opīonē gignit. vl̓ p̄mo īuenit ſic̄ arrianus ī vichleff. ⁊ alij ꝯſil̓es. Heſis grece ab electōe dr̄. eo ꝙ q̄cūqꝫ vnā opīo neꝫ hēticā vl̓ diſciplinā ſibi elegerit. putat eam eē meliorē. vt. xxiiij. q. iij. hēſis. al̓s dr̄ qͣi diuiſio Hēticus dr̄ errās in fide. vn̄ ꝗcūqꝫ in fide dubi tauerit friuola adheſiōe hereticus cenſet̉. vt. c. jͣ. de here. Etiā ꝓ hetico hr̄ ꝗ ſciēter hēticū n̄ re­uocat. vt. e. ti. c. ij. Et ẜm aug. dr̄ ꝗ certā opīonē nouā ⁊ ꝑuerſaꝫ gignit vel ſequit̉ gr̄a alicuiꝰ tē­poralis ꝯmodi vl̓ alicuiꝰ gl̓ie vl̓ prīcipatꝰ. Dr̄ gignit vt aliꝗs hēſiarcha. vt arriꝰ ſabelliꝰ ⁊cͣ. Dr̄ ſeꝗt̉. ſic̄ ꝗ errorē illū imitat̉ ꝓut hec legūt̉. xxiiij. q. iij. hereticꝰ. Dr̄ heticꝰ ꝗ ꝑuertit ſacͣm̄ta ecc̄ie ſic̄ ſimoniacꝰ. jͣ. q. j. eos. Itē ſacre ſcript̉e ꝑuerſus intellector. xxiiij. q. iij. heſis. vbi dr̄. qui cūqꝫ ſcripturā alit̓ intelligit ꝙͣ ſenſus ſpūſſācti flagitat a qͦ ſcripta eſt. licꝫ ab ecc̄ia n̄ receſſerit. tn̄ hereticus appellari poteſt ⁊cͣ. Itē om̄is excō­municatus. iiij. q. j. qd̓ aūt. Item romane eccl̓ie publicꝰ īiuriator. xxiij. di. om̄is. Itē ꝗ alit̓ ſen­tit d̓ articulis fidei ꝙͣ romana ecc̄ia. xxiiij. q. j. hec eſt fides. pes vl̓ heros grece idē ē qd̓ dn̄s latine. Hircoſus dr̄ cui os olet. vt. l. ꝗ clauū.§. is cui. .ff. d̓ edi. edic. Homagiū idē ē ꝙ fidelitas. tn̄ ſpe. e. ti. in li. de feu. poīt illā dr̄aꝫ. ꝙ homagiū ē d̓ his q̄ ad te ꝑalia ꝑtinēt. ⁊ id̓o ꝓ ſpūalibꝰ indignuꝫ ē vt ꝗs homagiū face̓ ꝯpellat̉. Fidelitas tn̄ ꝓ ſpūalibꝰ preſtat̉. qꝛ p̄lati bn̄ preſtant fidelitatē. vt ī. c. āti qua. d̓ pͥuile. Uel ſic p̄t deſcribi. Homagiū ē q̄­dā aſtrictio ẜuitutis liberi hoīs facta dn̄o ſuo ꝑ pactōnem vel petitōeꝫ ſiue ſtipulatōeꝫ ꝓmit­tente libero hoīe dn̄o ſuo fidelitatē ⁊ ꝯſtituen­te ſe hoīeꝫ vel vaſallū ſuū. Et ſic in aliꝗbꝰ ꝑti­bꝰ hͦ modo ille ꝗ facit homagiū corā dn̄o ſuo fle­ctit genua ſua tenēs manꝰ ſuas ꝯiūctas ſimpli­citer int̓ manus dn̄i iuſiurādū de fidelitate pre ſtās. Et mutuo ſe in ſignū fidelitatis oſculant̉ Cuius forma poīt̉ in li. feu. de no. fi. for. c. eſt ⁊ alia.ſ. pꝰ rub̓. illā de for. fideli. Ad idē facit de iureiurā. c. ego. n. ⁊. lxiiij. diſ. cū dn̄o. Et hoſtiē. ponit eā in ſum. de feu.§. ꝗd ſit fidelitas. ⁊ qͣlit̓ ſit faciēda. Ex dictis homagiuꝫ deſcribi p̄t ẜm formā. Eſt qn̄ aliquis flexis genubꝰ iūctis ma­nibꝰ inter manus domini poſitis aliquid pro­mittit. qd̓ ꝓ ſpūalibꝰ fieri non debet. de qͦ de ac­cu. veniēs. de ſimo. ex diligenti. de exceſſ. p̄la. gͣ­ue. de re iudi. c. fi. Eſt autem homagium multi plex ẜm Spe. vbi ſupra. Quoddam eſt legium quoddam non eſt legium. quoddā edictale. qd̓ dam decretale ⁊c̄. de ꝗbꝰ. jͣ. Homagium decretale tale eſt. Nam heres ho­minis mei qui cum de conſuetudine poſſit in­feudari ⁊ per conſequens in homagium ſucce­dere. debet infra certum tempus me in dominū agnoſcere ⁊ fidelitatem mihi preſtare. ⁊ ego te neor eum ratione talis feudi in hominem reci­pere. ⁊ ī recipiendo videor ſibi ius feudi decer­nere. propter quod dici poteſt homagium decre tale ſicut etiam bonorum poſſeſſio decretalis. ⁊ quod ius mihi tribuit ſicut ⁊ talis bonorum poſſeſſio ſcilicet ſi nullus ſit proximior. Et id̓o in curia francie ſemper recipiuntur fidelitates ⁊ homagia alterius ſaluo iure. Quod auteꝫ in italia ⁊ alibi vocatur vaſallagium ī francia vo­catur homagium ⁊cͣ. Etiā dicit̉ hominum. ca. veritatis. de iureiuran. Differunt tamen. quia hominum eſt quando iuratur alicui fidelitas nemine excepto. Sed vaſallicium ſuperiore ac cepto ſcilicet imperatore. de hoc optima gloſa in verbo. homoqꝫ ligius. clemen. paſtoralis. de re iudica. vbi etiam dicitur ꝙ quis non poteſt eſſe ligius duorum. ſed bene ligius vnius. ⁊ va­ſallus alterius vel vaſallus plurium. Et ſic ho­magiū p̄t dici hoīs ligiū. Homagium edictale eſt ſicut bonorum poſſeſ­ſio edictalis. Unde ẜm Specu. ibidem. Homa gium edictale ſiue hereditarium eſt quod aliꝗs habet eoipſo ꝙ eſt heres. Nam eoipſo ꝙ adit hereditate hoīs mei perſōaꝫ eius rep̄ſentat. Et videtur hominis homagiū ſubijſſe. Et tale ho­magium poteſt finiri tempore ſi domino place­bit. quia ſi domino non placeret non finiretur. etiam ſi vaſallus vellet bonis feudalibꝰ cedere immo ageret contra ipſum vt eum in dominum agnoſceret ⁊ hoc ex contumelia ſua. Unde pu­nire debet ne inuitus conſequatur immunitatē quod eſſe non debet. pro quo. ff. de negoc. geſt. .§. hereditaria. Et ideo poſſum eum cogere vt ſubeat homagium decretale ⁊ et ꝙ plꝰ tribuat ei ī effectu ꝙͣ edictale. Homagium legium eſt ẜm Speculatorem ibi­dem quod ſit imperatori vel regi nullius alte­rius fidelitate ſalua. Illud autem quod ſit ali is non dicitur legium. quia fit vel iuratur ſal­ua imperatoria vel regia fidelitate. Multi em̄ putant homagium legium eſſe quando vaſal­lus mittit manus ſuas inter manus domini et ſibi homagium facit ⁊ fidelitatem promittit et ab eo ad oſculum recipit̉. qd̓ nō ē veꝝ. vt et ibi­dē dic̄ ſpe. Sed vt ipſe dic̄. tūc alij ponūt ꝙ du­