Transkription / Vocabularius iuris... [208

ad eundē ꝑtineat ⁊ onꝰ tutele eiꝰ. niſi forte ſit mulier q̄ bene vocat̉ ad hereditatē morientis. nō tamē ad tutelā ſuꝑſtitis. ꝗa tutrix eſſe non poteſt. Tutor onerarius eſt ꝗ dat̉ pupillo vt ip̄m defendat a vexatiōibꝰ aliorū. vel dat̉ nouitatis gr̄a vt alios tutores īſtruat. c. venerabilē d̓ electi. ī glo. ſuꝑ verbo aduocatis. vel onerariꝰ di cit̉ datꝰ cā honoris nō admīſtratiōis. ⁊ tales nō habēt onꝰ vt reges prīcipes comites barones. ꝗbus dimittunt̉ filij cā honoris. iō illoruꝫ tutela vacationē nō p̄ſtat. īſti. de excuſa. tuto. vel cura.§. Item tria onera. Tutor teſtamētarius dr̄. ꝗ ex teſtamēto dat̉ tu tor filio a patre pupilli.ſ. qui actu in teſtamen to nominatur ⁊ aſſignatur. Tutor ſuſpectꝰ ẜm azo. ī ſum. C. e. ti. dr̄ iſte. moribꝰ talis ē vt ſuſpectꝰ ſit. nō enī facultas ⁊ pauꝑtas fraudulētia vel callida cōuerſatio in rebꝰ pupillaribꝰ ſuſpectū tutorē cōmendāt vel cōmittāt. Itē ī auctoritate p̄ſtāda ꝑ tutorem ex pediēs ē. vt loquat̉ fa. l. j.§. pe. ff. de tute. ⁊ īſtiꝗ tuto. ī teſta. dari poſ. ī glo. j. Et fa. hͦ ad ſubtilē queſtionē. ẜm bar. pone pupillo ē delata hereditas extranei. ꝗ ſciēte ⁊ patiente ip̄o tutore habitauit ī domo cuiuſdā defuncti a qͦ delata ē ſibi hereditas. Querit̉ an ꝑ hͦ ꝓbet̉ aditō hereditatis. ⁊ vtrū patiētia ⁊ ſciētia tutoris auctoritatē īduxiſſe videat̉. Et an ī auctoritate ſit neceſſe ꝙ tutor loquat̉. Et apparet primo ꝙ ſic. nā talis actꝰ habitādi ī domo defūcti ī eo ꝗ po teſt ꝑ ſe adire hereditatē. īduceret p̄ſumptiōeꝫ aditiōis. ꝓ hͦ fa. l. gerit. ff. de aqui. re. do. Sed pupillo ꝙ nō poteſt adire ſine auctoritate tutoris. talis actꝰ abſqꝫ tutoris auctoritate aditionē nō īducit. vt. l. patuit. ff. de iure. deli. Solutio. dynꝰ dicit ꝙ ſciētia aūt paciētia tutoris au ctoritatē nō īducit. Et ſic ex illo actu nō ꝓbat̉ aditio: niſi forte tutor qn̄qꝫ mādaſſꝫ pupillo vt aliꝗd faceret ī illa domo. nā talis exp̄ſſio mandati auctoritatē īducit. vl̓ etiā niſi pupillꝰ diu ſtetiſſet ī domo.ſ. ꝑ ſpaciū decē annorū. ꝗa ꝑ hͦ ꝓbat̉ aditio quaſi omnia fuiſſent ſollennit acta auctoritate tutoris. Acatia bona dicunt̉ ea bona que dominū nō ha bēt. vel q̄ fiſco vel dn̄o alicꝰ applicant̉. Quod cōtingit multis modis. Quādoqꝫ ſi quis inteſtatꝰ decedit vel qui teſtari non poteſt. vel faciat propter quod heres ſuus ei ſuccedere nō poteſt. vel etiā vbi al̓s de cōſuetudine: bona alicuius domino applicā tur. nam tunc dicuntur vacare bona. Uacans poſſeſſio. Re. ſupra poſſeſſio. Uagabūdus eſt qui non habet domiciliū. ſed hodie h̓ eſt cras alibi. l. iiij.§. p̄tor. ff. de dāp. infec. Sed quaſi vagabūdus ē. qui habet domi cilium: ſed raro morat̉ in ea. ⁊ vagatur hic inde. Et quomō cōueniant̉ iſti. habet̉ ī. c. fi. d̓ fo. cōpe. ī glo. j. ⁊ ibi notatur. Ualitudo dicitur infirmitas in vno ſignificato. Ualitudinarij dicunt̉ infirmi qui frequenter egrotāt. vel ꝗ laborāt ꝑ lucida īterualla. vt qui mō ſani ſunt. poſt hora infirmi. Uaricoſus dr̄ curuus a varice neruo ꝯtracto. ꝗ neruꝰ ī ſenectute reddit hominē varicoſum ⁊ curuum. Uaſallagiū ẜm ſpe. in ti. de feu. idē ē qd̓ homa giū. qd̓ enī ī frācia dicit̉ homagiū. ī italia voca tur vaſallagiū. Uaſallꝰ ē feudatariꝰ. Et ẜm vulgare ꝓuincialiū nobiles feudatarij vaſalli dicunt̉. Plebevero hō mediꝰ nuncupat̉ ẜm ſpe. ⁊ vaſaliꝰ non pōt vēdere feudū ſine volūtate dn̄i. Et dū vēdit dꝫ rogare dominū ſuū ꝙ ab eo recipiat ⁊ alterū emptorē īueſtiat. Quod ſi dn̄s denegat ⁊ eū exorare nō pōt. det ēptori alia bona equiualen tia. tali feudo iniuſte vēdito. de hͦ ī. c. q̄ ī eccleſi arū de cōſti. ⁊ ī vſibꝰ feu. ꝑ to. Et hͦ verū niſi ille cui vaſallꝰ feudū alienat: velit ſupportare oē grauamē. vt ī. l. murilegulo. C. de murileg. lib. xj. fa. l. ij. ī prī. ff. ſolu. ma. ⁊ ſic vaſallus poſſet alij ī fendū dare ſuū fendū etiā īuito dn̄o. qd̓ vi det̉ nō eſſe verū. ⁊ cōtra caſuꝫ ī. c. j. de duo. fra. Sꝫ q̄rit̉ a qͦ cognoſci debeat cā feudi. Pro qͦ nota. ꝙ ẜm Ia. de belph. cui p̄ oībꝰ ſtat̉ ī hͦ. diſtīguit̉. aut loꝗtur d̓ vaſallis mīoribꝰ aut ma ioribꝰ. Si maioribꝰ vt ſūt duces comites mar chiones capitanei. q̄ īmediate ab imꝑatore inueſtiunt̉. tūc d̓ cōtrouerſia imꝑator ꝯgnoſcit. c. j. de le. ꝯradi. in vſi. feu. Idē corā rege de īme diate a rege infendatis. Si de minoribꝰ ꝗ ab inferiore habēt feuda. vt militibus. aut nobilibus. hoc tripliciter: aut fertur queſtio int̓ duos vaſallos. aut inter duos quorum alter ⁊ alter non eſt vaſallus. aut inter dominum ⁊ vaſallum. Si primum aut conſtat ambos eſſe va ſallos litigant tamen de parte feudi vel finibꝰ. ſic eſt concluſio ꝙ coram domīo cuius ſunt va ſalli debet cognoſci. ca. j. apud quem vel quos ca. feu. deter. Aut conſtat de vno tm̄ non tamen de altero. qui nihil habet niſi id de quo queſtio vertitur: tunc ꝑ pares curie debet cauſa terminari dicto capitulo primo. apud queꝫ vel quos ⁊cͣ. Aut non conſtat de aliquo horum procerto. Quia ambo nihil habent in fendum niſi illud de quo queſtio ē. hͦ dupliciter