Seite
De uſufru. lega. Ui plures. Si nō apparet ꝑſōa legatarij legatū reddit̉ nulluꝫ. h. d. uide tex. ibi nō exn̄te ⁊cͣ Op. d̓. l. cū pr̄.§. fi. sͣ. d̓ le. ij. ⁊. l. ſi teſtm̄. C. de inſti. ⁊ ſubſt. Dicit gl. ſo. ut ibi. bre­uiter ibi erat certa ꝑſona: lꝫ fines erāt īcerti. hic ꝟo erat īcerta ꝑſona. Op. ꝯͣ hāc ſo. de. l. ſi ꝗs ticio.§. fi. ⁊. l. cū ꝗdā. sͣ. de le. ij. ubi ē ꝑſona īcer ta ⁊ ualet legatū. So. ibi teſtator nō ſēſit de ali­qua certa ꝑſona qd̓ apparet: ꝗa cōmiſit electio­nē heredi ſuo. iō herede nō eligēte debet̉ oībꝰ: ꝗa de oībꝰ ſenſit equaliter niſi heres pretulerit aliquem. hic vero ſenſit de certa perſona quod apparet: ꝗa nominationē ſibi reſeruauit. vn̄ ſi il la perſona nō apparet n̄ valet legatū. fac̄ quod dixi ī. l. ꝗdā relegatꝰ. jͣ. de re. du. Ex. l. ſequenti. Si teſtator legat vni domum alij aliquā par­tem ſubſtancialeꝫ domus qua detracta domus non remaneret an in illa parte cōcurrant ambo. I alii. In dubio dꝫ ſtari ſcri­pture etiā ſi aliud actū ſit dūmodo de illo nō cōſtet. h. d. Op. .C. plus valere quod agi. l. i. vbi plus valet qu̓ agitur ꝙͣ quod ſimulate ꝯcipitur. So. dicit Ro. hic actum dicebatur: ſed de voluntate non con ſtabat: ſecus ſi de voluntate cōſtaret. Hu. Azo. ⁊ Io. dicunt cōtrarium etiā ſi de voluntate con ſtet. Opi. Ro. tenet dy. hic ⁊ Pe. Cy. ⁊ omnes in. l. cū virum. C. de fideicō. per tex. illius. l. ⁊. l. ī cōdi. jͣ. de cōdi. ⁊ de. ⁊. l. quotiens in multis caſi bus. sͣ. de here. inſti. Op. de. l. ⁊ puto.§. iulia nus sͣ. fa. her. So. vt ibi. Op. fortiſſime extra gl. nōne generi per ſpēm derogatur: ꝗa genus per ſpēm videtur exemptū: vt. l. iuxta.§. codicil. ⁊.§. teſtō. sͣ. ti. ij. Item per legatū partis eatenꝰ videtur recedere a legato totius: vt. l. cuꝫ qō. C. de le. ergo cum prmo legauit fundū ⁊ ſic totuꝫ poſtea vſufructū: ⁊ ſic partē videtur receſſum ī eo a legato totius. So. quādoqꝫ vni legatur to tuꝫ vniuerſale: vt genus. alij legatur ꝑs ut ſpēs: tunc generi per ſpēm derogatur. ratio ꝗa illud legatum generis verificatur in qualibet ſui ſpē: ꝗa iſtud genus aīal cōpetit cuilibet indiuiduo Quandoqꝫ vni legatur totum intergrale: alij legatur pars quota non ſubſtantial̓. ⁊ tunc ideꝫ ꝗa in parte videtur receſſum a legato totius: vt .l. cū qō. C. de le. ratio ꝗa ī partibus remanenti­bus nomen fūdi poteſt remanere ex diſpoſitōe defuncti vt ibi. Quandoqꝫ legatur vni totuꝫ in­tegrale. alij pars ſubſtantial̓: vt in caſu. l. noſtre. nā vſufructus eſt pars ſubſtantial̓ fundi ⁊ tunc in illa parte cōcurrunt. ratio ꝗa vſufructu dedu cto primū legatum non remaneret verificatum ꝗa non remaneret nomen fundi. probatur. jͣ. de ꝟ. ob. l. qui vſufr. ⁊ hanc rationeꝫ ponit gl. sͣ. de vſufr. accre. l. inde neratius.§. non ſolum. ⁊ ita dicit Ol. Ego dixiᵇ aliquantulū latius. sͣ. ti. ij. l. re cōiuncti. in. iiij. col. ⁊ per hoc forte eēt dicen­dum ſi teſtator legat vni domū ⁊ alij legaret ali quam partem ſubſtantialē domus qua detracta nomen domus nō remaneret ꝙ in illa parte am bo legatarij deberent cōcurrere. I ticio. Iſta. l. innuit hic ꝙ in alternatiuis electio ſit heredis. Contra in. l. lucius. sͣ. de le. ij. So. intellige ꝙ hic verba executiua fuerunt ad heredem directa: vt ibi no. Atrimonium. No. ꝙ ideꝫ eſt dicere lego omnibus annis: quod eſt dicere annis ſingul̓. Querit gl. an hic ſit lega ADDE an cū legata ſint male diſtri buta poſſit ep̄s illa aduo care ⁊ pe. de anch. cōſi. xl iiij. ⁊ an cuꝫ male ablata nō aſcēdunt ſūmā legatā poſſit in aliū uſū conuerti pau. de ca. cō fi. lxxxv. ⁊ an cū teſtator mādat fieri eccleſiā ⁊ ep̄ſ nō uult an d̓ beat ī aliā cāꝫ ꝯuerti. uide ro. ꝯſil. cccx. a I alij ⁊ ad ītel­lectum huiꝰ. l. vid̓ ali ꝗd ꝑ bal. ī. l. uolūtatis. C. d̓ fidei. AD De bal. ꝯſil. .ccvii. lib. iii. b Ego dixi vide no. bal. in. l. quotiēs in fi. in no. q. .C. fam. her. c Xori v ſufru­ctꝰ nō dꝫ reſtitui. An fructua­riꝰ faciat fru ctus ſuos an te cautioneꝫ p̄ſtitā. ⁊ adde bar. ⁊ doc. ī .l. hac edicta li.§. his illud de ſe. nup. ſa­ly. fortius tꝫ in. l. i. C. d̓ u­ſufru. ꝙ ideꝫ eſt ſi ꝓprieta rius ignora­uit ut res ꝑ­uenerit ad v ſūfructuariū ꝓpter bonaꝫ fidem. ar. l. fi fūdū. ⁊. l. cer tuꝫ. C. de rei ue̓. ⁊. l. ſi vſu­fructus meſ ſem. ī fi. qui. mo. uſufru. amit. bal. ī. l. i. sͣ. d uſufr. ⁊ ī. l. i. C. e. ti. ⁊ cū bar. trāſit ēt inno. aliaſ imo. c. i. d̓ pi. lꝫ pe. d̓ anch. tꝫ illam opi. quam refert Cy. in. l. iiij. .C. de uſufr. vꝫ an ſciue­rit ſe teneri latiſdare ⁊ n̄ facit fructus ſuos. aut ignorauit ⁊ talis error iu ris excuſat ⁊ inducit bo­naꝫ fidē quo ad fructus. ⁊ uide Bar. in .l. iiij. ad fin. de uſufruc. tum vſufructus. Dicit gl. ꝙ non ⁊ bene per ea q̄ no. in. l. ſi quis ita. sͣ. de vſufru. dicam. jͣ. e. l. fun­di trebatiani. Ex. l. ſequenti. Uſufructuarius an faciat fructus ſuos ante preſtitam cautionem. Xori uſufructus. Hec. l. diuiditur principaliter in duas partes. Primo loquitur in pecunia fenerata ꝑ defunctū. Secundo in fenerata per heredē. ſe­cunda ibi non idem ſeruatur. Item prima diui­ditur in duas. ⁊ ſecunda in alias duas vt pate­bit in littera. ⁊ hec diuiſio ſufficit pro ſūmario. vl̓ dicas. Vſure pecunie fenerate per defunctū quādocūqꝫ currentes debent̉ fructuario cauen ti: ſed ſi per heredē fuit fenerata a tꝑe more de bentur. h. d. In ꝟ. non idem ⁊cͣ. Iſte ꝟ. legi­tur duobꝰ modis. primo mō ꝙ pōat vnū caſū. alio mō ꝙ ponat duos caſus. ⁊ iſta eſt vera lec. ⁊ ipſam proſequor. vos hētis hic glo. duas ma­gnas que tendunt ad poſitionē caſus. Que­ro an fructuarius faciat fructus ſuos an̄ ſatiſda tionē preſtitā. Quidam vt Old. ꝙ non per hūc tex. Alij ꝙ ſic. ⁊ iſta fuit opi. Azo. Cy. tangit. C. de vſufru. l. vſufructus ⁊ pro opi. Ol. ē gl. sͣ. de vſufr. l. ſi fur. ⁊ jͣ. de vſuca. l. ſi hō. ⁊. C. de ſecun. nup. l. hac edictali.§. his illud. in gl. ſuper ꝟbo ſatiſdatione. ⁊. C. de vſufr. l. vſufructus. ⁊ sͣ. de vſufru. l. ſi ticiꝰ. in prima gl. ⁊. l. vti frui.§. fi. al̓s .l. fructuario.§. fi. sͣ. ſi vſufr. pe. ⁊ sͣ. de rei ven. l. ex diuerſo. in prin. gl. mag. In contrarium per Azo. allego tex. ī. d. l. hac edictali.§. ſinaūt vtra qꝫ. So. quandoqꝫ vſufructuarius ipſe non per­cepit fructus: ſed proprietarius vel alius ⁊ tūc fructuario non debet reſtituiᶜ an̄ preſtitā cau­tionē percepti vt hic. quandoqꝫ percipiunt̉ fru ctus ab ipſo fructuario. ⁊ tunc aūt heredibꝰ ſeu proprietario ſciente ⁊ patiente. ⁊ tunc facit fru­ctus ſuos. ita intelligo opi. Azo. hic poſitam. ⁊ eſt caſus in. d.§. ſinantē vtraqꝫ. ſi vero ipſi igno rant nec patiuntur tunc fructus ſuos non facit. ita intelligo hunc tex. ⁊ glo. in contrarium alle­gatā. ⁊ tene menti. ⁊ ſic de facto cōſului pluries. Si ortum. Oppo. de. l. cum he­res.§. ſticus. jͣ. de ſta­tuli. So. vt in glo. Vi fructus. Non valet relictuꝫ quo fructuarius de re cum fructibus reſti­tuenda proprietario poſt mortem ſuam graua tur. h. d. No. tex. ibi etēniꝫ ⁊c̄. Op. ⁊ videtur ꝙ fructus preteriti non veniant in reſtitutioneꝫ quoquo modo: vt. l. fideicōmiſſaria.jͣ. ad tre. So. non veniunt in reſtitutioneꝫ: ſed in quarta cōputant̉ vt ibi: plene diſtingue: vt ibi. Op. ⁊ videtur ꝙ in dubio debat intelligi de fructi­bus preteritis vt legatum valeat. So. tex. hic ſo luit qui dicit imꝑitia lapſus. ⁊ ſic non credebat fundum redire cum fructibus ad heredem: ⁊ iſtam imperitiam preſumit hic iuriſcōſultus dū dicit redditus futuri ⁊c̄. uel aliter. ideo non in­telligit de preteritis: quia ſi hoc eſſet legatū eēt nullum uel quaſi modicuꝫ cōmodum heberet. ſ ut. l. ſi res. s. de le. i. ⁊. l. qui concubinā.§. ꝗ ortoſ .sͣ. de le. iij. Sed ſi aſſumeremus illam interpre­t tationē ut intelligamus de fructibus preteritis primū legatum eſſet quaſi nullius effectus. ſi aſ­ſumimus ſecundam interpretationē ⁊ intelliga mus de futuris legatum ſecundū erit nullius ef ? fectus ⁊ ideo in dubio preualet primuꝫ legatū: p ⁊ illa uerba uidentur adiecta gratia dubitatōis f tollende. ar. l. qui mutuam. sͣ. mā. ſꝫ mihi uidet̉ ꝙ abſonū nō eſſet ꝙ in fru ctu rerū que uſu cōſumū tur: qꝛ cautō ē d̓ ſubſtātia nō niſi ea p̄­ſtita dicatur uſufructꝰ cō ſtitutus: ut no. Iac. bu. bar. bal. ⁊ ſa­ly. ī. d. l. i. C. d̓ uſufr. ꝙ in illis nullo ca ſu uſufruc. lu crat̉ fructꝰ ſa tiſda. nō p̄ſti ta. ⁊ ita ē cāuſ ī hac. l. q̄ loꝗ tur ī pecūia ī vſufr. v̓o reꝝ q̄ uſu nō ꝯſu mūt̉ ꝓcedat diſtīctō bar. ⁊ doc. h̓: qd̓ no. qꝛ nō re perio h̓ ab a­liqͦ dictū niſi rn̄deamꝰ ꝙ heres patien do uſufruc­tuariū ꝑciꝑe fructꝰ uidet̉ remittere ſa­tiſda. quā ſic̄ exp̄ſſe remit tere pōt: ut no. ī. l. i. C. d̓ uſufr. ⁊ ī. l. i. .sͣ. e. ti. ⁊ ī. c. fi. de pig. ita ⁊ tacite. ar. l. cū ꝗd ſi cer. pe. ⁊ que no. bar. ī. l. q̄ do tiſ ſo. ma. itē ad ītellectuꝫ iſtoꝝ. uid̓ ſin. bal. ī. l. ij. in fi. C. cōia de le. ubi dic̄ ꝙ h̓ ſūt v̓a qͥ ad traditōeꝫ v­ſufructꝰ. ⁊ ut dicat̉ eē in eſ ſentia nō reꝗ rit̉ cautio vn̄ ſi hereſ nega ret uſufruc­tū tenet̉ ad fructꝰ. Itē h̓ intelligit̉: ut no. ꝑ bar.i. l. .i. C. d̓iuſu. ⁊ fruc. leg. in .iiij. colun. ADDE ꝙ cū deciſiōe bar. trāſit bal. cō ſil. clxxxvij. ii. li. ⁊ an de­beat preſtari cautio cū le­gata ſūt bōa mobilia vid̓ Federi. cōſi. xlvi. ⁊ an̄ ſi u­ſufructuari nec in morte nec ī uita p̄ſti tit cautiōēm ⁊ an heres eiꝰ poſſit pe tere uſūfruc­tuꝫ tꝑis pre teriti. uide pau. de ca. cō ſi. ccxl.