Seite
De reb. dub. aut īter genus ⁊ ſpēm: ⁊ tūc diſiuncta ponit̉ ꝓ ꝯiunta: vt. l. ꝗntꝰ. jͣ. de au. ⁊ ar. le. ⁊. l. ſemꝑ.§. cū ꝟo. de ꝟ. ſig. Rō ꝗa ī iſtis duobus vltimis caſi­bus totū ⁊ ꝑs nō decernūt̉ ī diſpoſitiōe pr̄iſfa. ſꝫ a natura ipſa: ⁊ a cōi vſu loquēdi diſcernimꝰ. ſicut dicimꝰ ī noīe proprio ⁊ appellatiuo: ut. l. ſi ꝗs ī fūdi vocabulo. sͣ. de le.i. qd̓ ītellige vt ſtatī dicā. Iſtud vltimū mēbruꝫ vr̄ ꝯͣ hāc. l. ītelligen do ꝙ iſta plura p̄dia nō erāt vnū totū ītegrale. ſꝫ erāt plura p̄dia diuiſa multis ītermedijs. tūc ſi legaui meuianū aut ſeianū videor legare totū aut partē p̄dicamentalē: ⁊ ſic dꝫ accipi copulati­ue. Rn̄. iſtud vltimū mēbrū dꝫ diſtingui ꝑ hanc .l. ſic. qn̄ alternatiua cadit īter genus ⁊ ſpēm re ſoluit̉ ī ꝯiunctā hoc ē veꝝ qn̄ genꝰ differt a ſpē ī magna pecunia: ꝗa tūc illa adiectio videtur fa cta magis cā augmentādi ꝙͣ diminuendi. nō.n. eſt veriſimile ꝙ alternatiuā poſuerit īter res ita diſpares: ut. sͣ. dixi ẜꝫ aliā lec. ſꝫ qn̄ genus ⁊ ſpēs nō differunt magna pecunia: tunc ſumit̉ alterna tiue: ut ē tex. hͦ in fi. ꝓut habetis lr̄am negatiuā. ſi ꝟo habetis lr̄am affirmatiuā intelligo ẜm aliā lec. Ulterius eſſet videndum quando genus ⁊ ſpecies loquuntur copulatiue: an ſpecies ad­dat vel detrahat generi. Tangit gl. hic dixi in. l. queſitum.§. pe. de fun. inſtru. ⁊ no. per Dy. ī. c. generi. de re. iur. li. vi. Ultimo iſta. l. pōt indu ci ad. q. quam tetigi in. l. ſi ita: de au. ⁊ ar. leg. ſi lego tibi podere meū quod habeo in tali loco. ⁊ dixi ꝙ ſignificatio iſtius vocabuli podere pen det etiam ex vſu loquendi: ꝗa ꝗdam intelligunt idem quod de manſo.i. ꝙͣtuꝫ vnū par bouuꝫ la­borare poſſet in anno: ut dixi in. l. ſi ita. ꝗdam in telligunt podere.i. plura predia ꝯtenta ſub vna appellatione ſeu nominatione ⁊ iō forte eſſet di cendum ꝙ cū iſtud nomē podere nō ſit nomē iuris ſed ſit nomem quod recipit limitationeꝫ ſecundū diſpoſitionē patriſfa. ꝙ idem eēt qd̓ in legato fundi ꝙ inſpiciat̉ tempus p̄ſens.ſ. teſta­menti: vt dixi in. d. l. ſi ita. de aur. ⁊ ar. lega. Ex. l. ſequenti. Legatum adminiſtratoribꝰ an videat̉ legatuꝫ eccleſie. ⁊ an legatum canonico vel p̄ſbitero vi­deatur relictum eccleſie. Iuibus. Quod relinquitur adminiſtratoribꝰ ali cuius vniuerſitatis videt̉ ip̄i vniuerſitati relictū .h. d. Oppo. īmo id quod relinquit̉ mihi eſt meū vt per totum ti. de legatis. hic dicit ꝯtrariū quare male. huius timore dicit gl. ciuibus forte adminiſtratoribꝰ. ⁊ per hoc dicit Pe. in. l. i. C. de ſa. ſan. ec. ſi relinquit̉ prelato eccleſie videt̉ relictum eccleſie. ſed ſi relinquit̉ vni canonico vel p̄ſbytero n̄ habenti dignitatē vel adminiſtra tionē ibi: tunc nō videtur relictū eccleſie. ⁊ hoc dicit per hanc. l. Circa primū quod ipſe dicit quando relinquit̉ adminiſtratoribꝰ videt̉ relic­tum eccleſie. videt̉ debere diſtnguiᵇ an relinqua tur ſub nomine ꝓprio an ſub appellatiuo ſecun dum diſtinctionē. l. ſi ſeruus cōis. d̓ ſtipu. ſer qd̓ quidā dicūt. veritas ē ꝙ īmo debet diſtingui an relinquat̉ a ꝯiuncto. ⁊ tunc intuitu ꝑſone. an ab extraneo ⁊ tūc intuitu eccleſie videtur relictuꝫ. Tex. eſt in. c. requiſiſti. extra de teſt. facit aucͣ. li­centia. de ſa. ſan. eccleſie addo. l. tutor petitꝰ.§. pe. sͣ. de excu. tuto. ſed quare hic nō adhibetur illa diſtinctio p̄cedat nomen ꝓprium vel appel latium. circa hoc cogitabitis. Circa ſecundū qn̄ re linquit̉ p̄ſbyteroᶜ nō habenti adminiſtra tionē ꝙ videatur relictū cōtemplatione ꝑſone. a Iuibꝰ. an ⁊ qn̄ appel­latione ꝑſo ne veniat ci uitas ⁊ quan do collegiuꝫ vide no. per īmol. in. l. ij. in prin. d̓ v̓. ob. in mate ria mixti. ⁊ facit. l. mor­tuo. jͣ. de fide iuſ. b Debere diſtingui. an ⁊ qn̄ relinꝗt̉ prelato vide atur relictū eccleſie con templa. dic ut tractat Guil. de ſuꝫ. in. l. i. de ſac. ſan. eccle. ⁊ vide qd̓ no. dicit bar. ī. l. annua.§. i. d̓ annū. leg. c Relinꝗt̉ proſbytero. Adde no. in .l. nō plures de ſacroſan. eccle. ⁊ oīno qd̓ no. bal. d̓ pa. cōſtā. ī v̓. eccleſijs uel epiſcopisᵇ ꝑ illum text. ⁊ .sͣ. de do. pre lega. in. l. cuꝫ quis. v̓. nam ⁊ ſi quis: ⁊ d̓ hoc hēs tex. in. c. fi. de ca pi. cōra. vbi omnino uid̓ ⁊ adde quod no. Inno. in .c. cum ex of ficij de teſt. ⁊ hoc ſi talis ē epiſcopus ꝗ poſſit habere propriū aliaſ de neceſſita te acquirit̉ epiſcopatui .xix. q. i. ſtatu tum. ⁊ vide q̄ refert bal. in. l. priuile­gia. ad fi. de ſa. ſā. ec. ⁊ qn̄ relinquit̉ ali cui ſub noīe dignitatis. vide bal. ī. l. hac cōſultiſ­ſima. ꝗ teſta. fa. poſ. ⁊ eſt bona gl. ī. c. peremp. de priui. in vi. q̄ vult nō vide ri relictum factuꝫ cleri co contem­platione ec­cleſie. ⁊ ibi aliꝗantulum vide de hac materia. hoc videtur cōtra tex. in. l. ānua.§. i. sͣ. de an. le. ꝓut ibi loquit̉ de libertis. Sꝫ pōt reſpōderi. aut relinꝗt̉ uni liberto uel canonico tunc ꝓcedūt q dicunt dicti doc. caſus eſt ī. d. c. reꝗſiſti circa fi. ſꝫ ſi relinꝗtur oībus canonicis vniuerſaliter uel canonicis indefinite vr̄ relictum cōtemplatione eccleſie: ut. d. l. annua: ⁊ ita pōt ītelligi hic ꝙ di­cit ciuibus indefinite: ⁊ ita vr̄ intelligere glo. ī. l. lucius.§. ciuibus. sͣ. de le. ij. ⁊ hoc vr̄ uelle pe. in .d. l. i. C. de ſa. ſan. ec. lꝫ iſtas. ll. non alleget. Cō tra iſtud vr̄ glo. in. l. non plures. in pe. glo. C. de ſa. ſan. ec. ubi priuilegium cōceſſum clerico uide tur cōceſſum ꝯtēplatione eccleſie quod ad alias acquiſitiones trahi pōt. ita no. ibi glo. ſꝫ ſuſtinē do illā glo. debemus eā intelligere qn̄ priuilegi um uel ꝯceſſio cōtinet id quod alij foret inutile eccleſie utile. exēplum ī priuilegio de facili poni poteſt. ſꝫ in cōceſſione poteſt poni ſic. ꝯcedo ſeu lego clerico iter per fundū meum ad fundū ec­cleſie. tunc vr̄ ꝯceſſū fauore eccleſie. ita dꝫ intel­ligi illa glo. alias diceret male. predicta oīa ītel­ligatis in prelatis ⁊ clericis ſecularibꝰ ꝗ poſſunt habere proprium. in his uero qui ſunt regula­res ⁊ non poſſunt habere proprium illi indiſtin cte acquirunt eccleſie: ut in aucͣ. ingreſſi. ⁊. l. deo nobis.§. i. C. de ep̄i. ⁊ cle. A ambiguo. Tene lect. q̄ hꝫ ꝙ ī pͥ­ma ꝑte fuit erratū in noīe ꝓprio ī ſcd̓a ī appellatiuo. ſcd̓a ibi: itaqꝫ. Circa primā parteꝫ ponit exēplum duobus modis. tene primum ꝙ ꝓbat̉ ꝑ caſuꝫ ī. l. vbi. jͣ. e. Cōtra pͥmā partem op. ꝙ vbi ē ꝟbuꝫ ambiguū nō ſtemus uoluntati defuncti: ut. l. ſi alij. sͣ. de uſuſ. le. ſo. ꝗdaꝫ ꝙ ibi fuit ambiguitas rei: hͨ ꝟbi. Tu dic ꝙ ibi nō cō­ſtabat de uolūtate defuncti iō ſtat̉ ꝓprie ſignifi catiōi uocabuli ut ibi dr̄ ẜm Ro. Item hec .l. facit ꝯͣ oēs ⁊ ꝯͣ me. ꝗ qn̄ habemꝰ. ll. ponentes plures lec. dicimus utraqꝫ lec. pōt eē bona. uide te qn̄ una. l. hꝫ plures lec. quelibet pōt eē bona. ꝯcedo ſi ꝓbat̉ ꝑ alias. ll. uel rōnes aliaꝝ legū. ſꝫ ꝓ certo iuriſcōſultꝰ de una tm̄ ītellexit lꝫ de qua uoluerit ītelligere īcertū ſit apud nos. Item op. ad ẜm dictū. sͣ. de le. iij. l. nō aliter. ubi rece­dit a ꝟbis ꝑꝑ uolūtatē teſtatoris. So. ī ꝯͣrio uo cabulū hēbat plures ſignificatiōes. vn̄ accipit̉ il la q̄ ꝯgruit uolūtari defuncti. hic ꝟo hēbat unā ſignificationē tm̄. Ultīo gl. op. jͣ. de ap. l. i.§. ſi ꝗs. So. hic ē error ī ꝟbi ꝓlatiōe ibi ī facti exe cutiōe circa quē errorē ē iuris diſpō: ut ibi patꝫ. Aulus. Cōditio dādi pōt con ferri ī ꝑſonā certā ⁊ in­certā. h. d. Op. jͣ. l. ꝓxima. ubi lega­tū īcerte ꝑſone nō ualet. So. aliud ī legato. alid̓ ī dādo ca ꝯditiōis īplende. Rō ē ꝗa legatū de­bet ꝯtinere obligationē. vn̄ ē neceſſe ꝙ ſit ꝑſo­na ī qua obligatio ſuſtētet̉. ſꝫ ꝯditio nō continet obligationē ſed euentum facti. iō in incertā per­ſonam poteſt conferri ita loquitur hic. Aulus. Si perſona legatarij n̄ apparet legatuꝫ nō ua­let. hoc dicit. Op. ⁊ uidetur ꝙ ſi nō adijcitur perſona ualet diſpoſitio: ut. l. qui pecu niam. jͣ. de ſta. li. ſo. ibi grauatur legatarius uel fideicōmiſſarius. vnde in dubio uidetur graua tus dare heredi a quo ſenſit commoduꝫ. hic ue ro grauatur heres qui cōmodum ſenſit a ſeipſo nō ab alio. Itē. op. jͣ. l. proxi. ubi ualet relictū incerte perſone. So. ibi incertitundo uenit cer­tificanda ex aliquo futuro euentu. hic ſecus ut ibi plene ſtatim dicam quod tene menti.