Seite
De his qui. vt indi. tunc nō aufertur tanꝙͣ ab indigno. ſed videtur reuocatū legatū tanꝙͣ ſi teſtator ſciuiſſet. glo. eſt in. l. fideicommiſſum. C. de fideicō. ratio eſt: qꝛ le gatum ibi nō erat adhuc legatario queſituꝫ nec teſtamentū erat morte ꝯfirmatū hic. ſecus. ⁊ hec no. ad limitationem eorū que dixi in. l. iij. in fi. de adi. le. Item no. propter teſtes ꝙ ad hoc vt dica mus aliquem teſtem eē inimicuꝫ alterius ſufficit offenſam eius factā inter eos lꝫ alter ignoret. Ufertur. Qui ꝯtra tabulas petijt indignuſ ē oī cōmodo ex eodē teſtamento. Item qui cōtra mandatū principum vel ſenatuſcōſultum uxorem duxit indignus eſt oī cōmodo ex eius te ſtamento. ſecꝰ in vxore ducta. h. d. Quero qd̓ remedium poſſet eſſe: vt filius preteritꝰ habeat hereditateꝫ fratris īpuberis. Rn̄deoª vt repudi et ex ſubſtōne ⁊ adeat ab inteſtato: vt. l. iulianus de acqui. here. ⁊ sͣ. de leg. ij. l. cum pater.§. titio. Quero ꝗd ſi domina ſciebat nuptias nō vale re. Rn̄. tunc nō poterit capere: vt. l. uxori maritū .sͣ. de uſufru. le. ⁊. l. prefectus. de ritu nup. Apinianus. Not. ꝙ deli­ctum nō egre ditur ꝑſonaꝫ eius cōtra quā cōmittitur quod intelligo verū in inimicitijs que ꝯtrahunt̉ faciēdo iniuriā in perſonam: vt. l. lege cor. de in­iur. ⁊. l. iij. in fi. de adi. le. Ex. l. ſequenti. An iſtud principiuꝫ. l. habeat locū cū quis ac ceptat legatum ſiue ſcienter ſiue ignoranter: ibi Querit. Et an cū quis ꝓduxit inſtrumentū poſ­ſit dicere illud nō valere: ibi. Quero. Et an poſ­ſit illud dicere falſuꝫ: ibi. Quero ſi. Et an pendē te cauſa nullitatis teſtī poſſit peti legatum: ibi. Sed quero. Et an poſſit ꝗs fundare intentionē ſuā ex inſtr̄o ꝙ īpugnauit: ibi. Sed q̄ro ſi. Et an cū duxit inſtrumentū falſuꝫ poſſit illud poſtea di cere uerū ⁊ ſe ex illo iuuare: ibi. procedo. Et ꝗd ſi nō īpugnauit teſtamentū: ſed negauit nō eē fa ctuꝫ: an poſſit ſe iuuare ex illo: ibi. Quero. Et an ex poſitione negata ꝗs poſſit ſe iuuare: ibi. Que ro aduerſariª ⁊. Et an poſſiꝫ reuocare reuocatio nem mee poſitiōis: ibi. Sed circa. Oſt legatum. Primo po nit an ille ꝗ cōſecutus eſt legatum poſſit teſtamētum infringere. Scd̓o an ille ꝗ uoluit teſtamētū īfrin gere poſſit legatum cōſequi vel retinere. Tertio iuriſcōſultus ponit modū dicendi nullū. Quar­to ponit ꝗd habeat facere iudex in cognoſcēdo ⁊ ꝓnūciando ſcd̓a ibi: ille aūt. tertia ibi. de eo ꝟo quarta ibi: ꝓhibende. Circa primā parteꝫ vi­deamus poſitionē caſuuꝫ qn̄ eſt teſtm̄ falſuꝫ vel nō ſolēne nō poſſuꝫ approbare ip̄ꝫ. iō accipiēdo legatuꝫ nō prohibeor dicere falſum vel nullū: ſꝫ teſtm̄ quod eſt inofficioſuꝫ filius poteſt legatum ip̄ꝫ accipiēdo cōfirmare: qꝛ in ſui fauorē eſt ītro ductuꝫ. Ex hoc ſeꝗtur ꝙ ille qui accipit legatuꝫ ex cā preteritiōis de ſe facte nō poſſet dicere nul lum: qꝛ accipiēdo legatum cōfirmare vr̄: ut no. ī .l. filio. de iniuſto teſtō. Querit glo. vtrū iſtud principium debeat intelligi ſiue ſciēter ſiue igno rāter ꝗs acceꝑit legatum. ⁊ videtur ꝙ debet in­telligi quando ignoranter. Nec ob. l. licet. C. de fal. ⁊ jͣ. de fal. l. ſi ignorans. In contrarium vide tur rō: qꝛ ſi ſic intelligeret̉ non eēt falſum ex vna ꝑte ⁊ inofficioſuꝫ ex alia: qꝛ ideꝫ eēt ī inofficioſo: vt. l. mater. de inoff. teſt. sͣ. Glo. in. l. licet. tꝫ ꝙ de beamusᵈ diſtinguere ſcienteꝫ ab ignorāte. Cy. ibi nō examinat. Ego dicerem ſic. ſi aliquis vel­a Alt igno ret. Qd̓ dicit h̓ bar. ī igno rāte. tꝫ īmol. ⁊ dn̄s frāciſ. de rampo. in c. rainaldus. de teſtamen. b a Ufert̉ ⁊ h̓ hēſ gl. ſing. quā vide in v̓. au fert̉ ꝙ pena trāſeūtis ad ſec. nup. nō hꝫ locū ī ma ſculo. c¶ Rn̄ deo. Rapha. īpu gnat h̓ ī. l. is ꝗ ꝯͣ de vul. ē pup. d p Oſt le­gatū. tꝫ ꝙ debeamuſ bal. ibi tꝫ ꝯͣ­riuꝫ vꝫ ꝙ ēt ſi ſciēter aḡ­uit legatum poſſit redar gui de falſo. let contendere teſtamētum falſuꝫ excipiendo ꝙ ipſe hereditatem poſſideat pōt etiā ſi ſcienter ac cepit legatum: qꝛ teſtamentum non confirmauit nec confirmare potuit: vt dictum eſt. ſed ſi vellet contēdere teſtamentum nullum vel falſum agē­do: tunc nō poſſet ſi ſcienter accepit: quia accipi endo legatum ſcienter ex teſtamento videtur re­pudiare hereditatem ab inteſtato: vt. l. clodius .sͣ. de acqui. here. ergo teſtamentum nō cōfirma uit: qꝛ non potuit: ſed hereditatem repudiauit. Et ſi dicis tunc nō eſt differentia inter falſum et inofficioſum. Reſpondeo differentia eſt in hoc ꝙ in primis caſibus huius. l. ſi ipſe errauit in fa­cto vel iure nō p̄iudicat ſibi: ſed in. ij. rn̄ſo.ſ. inof ficioſo: ſi acceptaret legatū per errorē iuris pre­iudicat ſibi: vt. l. ſi patronus. jͣ. ſi quid ī frau. pa. Sed illi. l. poteſt rn̄deri: qꝛ ibi in patrono cui nō eſt ita debita hereditas liberti ſicut patris filio: ut probatur in. l. ſi patronus ex parte. jͣ. de bo. li­be. ⁊. l. eum qui. C. de inoffici. teſta. ⁊. l. etiam. de bo. liber. ſed ſi erraret in facto ibi nō preiudica­ret: vt. sͣ. de inoffi. teſta. l. mater. ⁊ nota. in. l. qui fideicōmiſſum. sͣ. de lega. ij. ⁊ quod dicam in. d. .l. clodius. Quero videtis hic ꝙ ille qui acce­pit legatum poteſt dicere teſtamentum falſum. Item nō iure factum. pone ꝙ aliquis produxit inſtrumentū in iudicio: an poſſit dicere illud in­ſtrumentum non ualere. Hic videtur text. ꝙ ſic. nam ex teſtamento conſecutus eſt legatum: ⁊ ſic teſtamētuꝫ produxit: ⁊ tamē poteſt dicere nullū vel falſuꝫ ſed poteſt reſpōderi ꝙ hic fuit cōſecu­tus extra iudicium ſine aliqua ꝓductione. quare dic. Quandoqꝫ volo dicere inſtrumētuꝫ nullum ꝓpter defectuꝫ mei cōſenſus: vt ſi erat venditio facta ab aliquo meo ꝓcuratore ꝓcuratorio no­mine mei: ⁊ ego nō habui ratū: ⁊ nō poſſumᵉ di­cere nullū: qꝛ producendo inſtrumētum appro baui: vt. l. iii.§. falſus. rem ra. habe. ⁊ quod dixi ī .l. filio preterito. ſi vero volo dicere nullū ex alia cauſa cuius approbatio nō ſtet in poteſtate mea tunc poſſum. caſus eſt hic quantuꝫ ad exceptio­nem ſine dubio. Itē quantuꝫ ad actionem: qꝛ ali as actiones cōpetentes alicui ita nō poteſt quis de facili repudiare ſicut heredis: vt. l. quis ergo .sͣ. de pecu. ⁊. l. iij. sͣ. pro ſo. ⁊. l. ſi quis vi.§. diffe­rentia. de acquir. poſſeſ. nec productio illa facta in iudicio poteſt habere viꝫ pacti non petendo. quoniā ſit ad diminuendum ius aduerſe partis nō ad augendum. ergo ⁊cͣ. vt. l. legata inutiliter de adi. lega. ⁊. l. legata. sͣ. de lega. i. Sed cōtra predicta ob. C. de teſti. l. ſi quis teſtibꝰ. Reſpon. aliud in teſte cuius perſone approbatio poteſt ſtare in ptāte mea cōtra me. aliud in inſtr̄is: vt ſu pra vidiſtis. Itē cōtra hoc op. qꝛ ſi ego ꝓdu co inſtrumentū videor oīa que ſunt in inſtr̄o ꝯfi teri: vt. l. i.§. edē. sͣ. de eden. ergo lꝫ inſtrumentū in ſe ſit inualidū: tn̄ ꝯͣme probat rōne cōfeſſiōis Rn̄. ille ꝗ ꝓducit inſtr̄m nō ꝯfitetur oīa ſimpl̓r: ſed eatenus quatenus inſtr̄ꝫ ꝓbat. hoc ꝓbat̉ in hac. l. qꝛ lꝫ cōfiteatur teſtm̄ eē: tn̄ eſt verū qͣtenuſ ꝓbat: qꝛ poſtea poſſuꝫ ipſum falſuꝫ dicere: ſed ſi poneremꝰ cōfeſſionē eē factā nō reſpectu inſtr̄i: ſed ſimpl̓r: tūc lꝫ inſtr̄m apparet poſtea nullum. nō tn̄ ꝓpter hoc a cōfeſſione recedit̉. ita tꝫ Inn. in. c. cū venerabilis. exͣ de excep. Iſtud vltimū di ctuꝫ puto verūʳ ſi ꝗs diceret inſtr̄m nullū ſimpli citer. ſed ſi quis allegat erroreꝫ ⁊ ad ꝓbationem erroris induceret inſtr̄i nullitateꝫ: tūc ſufficeret: ⁊ videtur erronea confeſſio: ut. l. cum poſt. C. de iur. ⁊ fac. ign. Quero ſi produxi inſtr̄ꝫ: an poſ­ſuꝫ poſtea dicere falſū. Tex. eſt hic ꝙ ſic: ſed dixi e Et nō poſ ſuꝫ. an ꝓdu­cēs īſtrumē­tū videat̉ ra tificare in eo ꝯtēta ⁊cͣ. bn̄ facit tex. ī. l. appellāti. et ibi do. meuſ jͣ. de ap. īmo fortius dixit bal. in. l. i. C. vt ea q̄ deſūt aduo. ut ibi per eū. ⁊ vid̓ q̄ no. bar. ī. l. aureliꝰ.§. pe. de li. le. ſꝫ ia. bu. videt̉ ex p̄ſſe tenere ꝯͣ riuꝫ in. l. ni­mis graue. C. de teſti. ⁊ no. imo. ī. c. cū venerabi liſ. de excep. ⁊ vid̓ qd̓ no. io. an. pꝰ ſpe. in ti. de īſtr. edi.§. vidē­duꝫ. v̓. nunc exhibeas. et ad h̓ eſt bonꝰ tex. i aucͣ. ad hec. de fi. in­ſtru. ⁊ vide no. ꝑ guido. de ſu. ī aucͣ. ſiꝗs in aliqͦ. de edendo. f Puto ve rū. Et idē tꝫ Inn. in. c. cū oliꝫ. de cēſi. ⁊ vide gl. in .c. pn̄tiuꝫ. de teſti. ⁊ Inn. de pͥuile. cuꝫ olim ⁊ bald. in. l. ij. alias. v. ad fi. C. d̓ fideicō. lib. ⁊ ī. l. cū pactuꝫ C. de lib. cā.