Seite
De conditi. ⁊ demon. fallit in aucͣ. ſi captiui. C. de epiſ. ⁊ cle. ubi nō ap­plicatur fiſco ſed eccleſie. Item fallit in auc̄. libe ri ⁊ furioſi. C. de ep̄i. audi. Quartū tēpus eſt qn̄ cauſa ſuꝑuenit ipſo tēpore mortis. ⁊ hic aduer­te: aut talis cā fuit ex cauſa ſue negligētie: aut ex dolo. utputa ꝗa teſtator rē īteremit. primo caſu eſt indignus: ut. sͣ. e. l. indignum. ſecūdo caſu ſi quidē ipſe capiebat ex legis diſpoſitione ab īte­ſtato ſimiliter eſt indignus ⁊ applicatur fiſco: ut .sͣ. e. l. ſi inimicitie. ī fi. ⁊ hoc ſi legatarij culpa de prehēdit̉: ut. l. cū rō. in fi. jͣ. de bo. dā. Si ꝟo ca­piebatª ex diſpoſitione hoīs tunc non capit ſed remanet apud eos quibus eſt relictū: ut. l. ſi ab hoſtibus.§. i. sͣ. ſo. ma. Vltimum tempus quā­do talis cauſa ſuperuenit poſt mortē. ⁊ iſto caſu ſemper talis cauſa facit quē indignuꝫ ⁊ omnino nō capacē: ⁊ facit. l. locū. in prin. ⁊. l. heredi. ⁊. l. ei. sͣ. e. fallit quādo talis cauſa reſpiciebat ꝯmo­ditatem certe perſone: vt. sͣ. e. l. poſt legatum.§. amittere. ⁊. C. de le. l. pe. tunc enim illi ꝑſone ap­plicatur non alij ꝓut lex diſpoſuerit: vt dictis. ll. hoc mō pōt intelligi. l. hoc amplius. de fideicō. De tertio caſu ⁊ quarto nō dico nunc. De cōditionibus ⁊ demōſtrationibꝰ. Rubri. Quid ſit cōditioᵇ dicā in. l. i. quid ſit demon ſtratio dicā. jͣ. e. l. demonſtratio.§. i. quid ſit mo­dus dicā in. l. quibus diebus.§. fi. jͣ. eo. De natu ra cōditionis cauſalis vel mixte dicā. jͣ. e. l. in te­ſtamento. De natura cōditionis impoſſibilis di cam. jͣ. de cōdi. inſti. l. i. De natura demōſtratio­nis cauſe ⁊ modi dica in dictis. ll. Ex. l. ſequenti. Quid ſit cōditio: ibi. Expediamus. Et an di ctio ſi. ſemꝑ inducit cōditionē: ibi. Primo. Et an dictio cū. faciat ꝯditionē: ibi. Secūdo. Et ibi aliquas differentias inter ſi ⁊ cum vide. Et an di ctio niſi. faciat ꝯditionē: ibi. Tertio. Et quid de dictione alioꝗn: ibi. Quarto. Et quid de dictiōe alias: ibi. Quinto. Et quid de dictione ſiue: ibi. Sexto. Et quid de cōiunctione copulatiua: ibi. Quero quid. Et ꝗd importēt dictio quoad do­nec ꝙͣdiu: ibi. Et quero. Et ꝗd de dictione duꝫ quouſqꝫ qn̄qꝫ ⁊ qn̄: ibi. Quid de dictione dum. Et ꝗd de aduerbijs loci. ⁊ quid de aduerbijs ꝙͣ titatis an faciāt cōditionē: ibi. Ulterius. Et ꝗd de aduerbijs negandi: ibi. Ulterius quero. Et an ꝑ p̄poſitiōes inducat̉ cōditio: ibi. Tertio pͥn cipaliter. Et an ex vi noīs inducat̉ cōditio: ibi. Quarto. Et an ꝓnomē cōditionem faciat: ibi. Quinto Et an relatiuū ſubſtātie quis vel qui. in ducat cōditionē: ibi. De relatiuis. Et an condi­tio que inducit̉ ꝓ relatiua ſit tacita vel expreſſa: ibi. Sed q̄ro. Et an verbū inducat conditionē: ibi. Sexto. Et quid de participio: ibi. Septimo. Et quid de gerundijs: ibi. Octauo. Et quid de ſupinis: ibi. Nono quero. Egatis que relin quūtur. Primo ponit vnā diuiſio­nem trimembrē cuꝫ vna exceptione vſqꝫ ibi: cū dies. ibi ponit vnū dictū de natura ſecūdi membri: vſqꝫ ibi: dies autē. ibi ponit vnū qͣrtū mēbrū ẜm gl. vel dic ibi declarat ſecūdū mēbrū debere intelligi de die certa an. ſꝫ incerta quādo. vſqꝫ ibi: eſt aūt. ibi ponitur decla ratio exceptiōis. Op. de. l. vbi.§. fi. cū ſi. tene menti ſecundā ſo. vt in qualibet earū no. Se­cundo op. de. l. ſi ita.§. pegaſus. Tertio op. de. l. ſtipulatio iſta.§. inter cetera. cū ſimili. Sol. u Si vero capiebat. Ad uerte ad. d. .l. ſi ab hoſti bus.§. i. ꝙ lꝫ bart. hic di­cat ꝙ illud lucru iō re­manet peneſ heredes vxo ris ⁊ nō ap­plicat̉ fiſco qꝛ illd̓ lucrū ibi percipie­bat maritus ex ꝯuētione hoīs. ſecuſ ſi ex ꝯuētione .l. deferet̉ lu crum: qꝛ pri uato eo cui debebat̉ ap­plicabitur fi ſco: nō auteꝫ remanebit a pud heredeſ defuncti. ſed ipſe Bar. in .d. l. ſi ab ho ſtibus. tenet ꝙ ibi illud ideo eſt qꝛ ē ſpāle ī lucriſ ſpecialibꝰ. l. .i. C. de ſec. nup. tn̄ illud eſt falſuꝫ: qꝛ ꝯͣ caſum. l. ⁊ ꝗ morteꝫ. jͣ. de iure fiſci. vbi lucrum erat dotale ⁊ tn̄ non ap plicat̉ fiſco. vnde opinio ſua hic mihi videt̉ verior ꝓ qua facit in arg. l. cel­ſus. sͣ. de ar­bi. Sed etiā ꝯͣ iſtā opi. vi det̉ caſus in .l. cū rō. jͣ. d̓ bo. dā. vbi fi lia hereſerat īſtituta. ⁊ ſic capiebat lu­crū ex diſpo ſitiōe hoīs. ⁊ tn̄ ibi dicit̉ ꝙ ſi teſtator īteruenit ap plicabit̉ he­reditas fiſco nō aūt here­dibus veniē tibus ab īte ſtato vel alijſ ad idē. l. lu­cius. de iure fiſ. ſed pōt di ci ẜꝫ Imol. in. d. l. ſi ab hoſtibꝰ rn̄dē do ad. d. l. cū rō. ⁊ ad. d. l. lucius. ꝙ il­lud eſt in lu­cro heredita tis vt diffici lius ꝑdat̉ vt ptꝫ ex his q̄ habent̉ in. l. iij.§. fi. cū ſe. ⁊. l. ex ꝑte. sͣ. de adimē. le. Et ſacit qd̓ no. bar. in. l. hec cōditio. glo. aliud in die incerta. Contra hoc facit. C. de fideicō. l. poſt mortem. dic ut ibi: ⁊ dicitur. jͣ. ad treb. l. ſed ſi ante. Quarto oppo. jͣ. e. l. heres meus in pͥn. ſed hec intelligitur ẜm illā: vt ibi in prima glo. no. ⁊ illa q̄ expediūt dicere circa dieꝫ certā vel incertā dicemus in. l. ꝯtraria. glo. hic tā git. Expediamus aliqua vtilia circa ꝯditionē. primo quero quid ſit conditioᶜ. Reſpondeo cō ditio eſt quedā legati ſuſpenſio cuius de futuro defectus vel confirmatio dependet ẜm glo. sͣ. in rubrica. ⁊ Azo in ſumma de condi. inſer. qd̓ non placet in eo ꝙ dicit legatū ſuſpendi: quia etiam alie diſpoſitiones ſuſpendunt̉ per conditionē: vt cōtractus ⁊ ſententie ⁊ ſimilia. Item ꝙ dicit ſuſpenſio non eſt verum. nam ſuſpenſio nō eſt ef fectus pendentis cōditionis ⁊ nō eſt conditio: vt. sͣ. ſi cer. pe. l. pecuniam ⁊. l. itaqꝫ. ⁊ patet per omnes. ll. huius ti. que ipſum actum qui pēdet ex futuro euentu vocant conditionē. Item in eo quod dicit cuius ⁊cͣ. aut enim intelligas cuius.ſ. cōditionis. ⁊ tunc male ſequitur defectus ſeu cō firmatio pendet ex futuro euentu. nō enim ipſa conditio confirmatur: ſed in ipſius exiſtētia alia diſpoſitio ſuſpenditur. Euentus dico generaliſ ſiue conſiſtat in facto ſiue ī iure: vt. jͣ. e. l. multū. Item ſiue affirmatiue ſiue negatiue: vt. jͣ. e. l. in facto. Futurus dico ad differentiā conditionū de preterito vel preſenti que nō ſunt ꝓprie con­ditiones: vt. l. inſtitutio talis. in fi. de cōdi. inſti. ⁊.jͣ. e. l. eas. in prin. ⁊. l. ſi ita ſtipulatus fuero hāc ſummā. de ꝟbo. obliga. ⁊ sͣ. ſi cer. peta. l. itaqꝫ. ⁊ ibi no. vbicūqꝫ enim lex reperitur ꝯditioneꝫ ap­pellare que ē de preterito improprie loquit̉ lex: vt no. sͣ. de le. i. l. ſi ſic.§. i. in glo. ſuper verbo de monſtratio. ⁊ no. jͣ. e. l. in cōditionibus.§. i. sͣ. de here. inſti. l. ij. in glo. ſuper verbo ineſſe. In quē diſpoſitio ſuſpenditur hoc dico ad differētiam diei certe: que diſpoſitioneꝫ nō ſuſpendit: vt hͨ. ⁊ jͣ. de ꝟbo. obliga. l. cedere diem. quod dic vt dicam in. l. heres meus. Item ad differentiā cō ditionis neceſſarie que non eſt conditio: vt. l. in illa.§. fi. jͣ. de verbo. obliga. ⁊ de noua. l. ſi pupil­lus.§. ſub conditione. item ad differentiam con ditionis impoſſibilis que nō ſuſpendit. ideo nō eſt conditio: vt. jͣ. e. l. iij. dicam plene in. d. l. i. de condi. inſti. Uidendū eſt ergo per que verba introducatur cōditio: ⁊ ſi videamus tam de cō­iunctionibus ꝙͣ de poſitionibus aduerbijs ⁊ ce teris partibus orationis. Primo ergo quero de natura huius dictionis ſi. vtruꝫ inducat ſem per conditionem. Glo. videtur dicere ꝙ ſic. fal­lit quandoqꝫ in. l. muto.§. i. sͣ. de tutel̓. ⁊ quod ibi not. Tu dic latius quādoqꝫ hͨ dictio ſi. reſpi cit verbum preſentis vel preteriti temporis: tūc non facit conditionem: vt. d. l. ſi ita ſtipulatus fuero hanc ſummam. jͣ. de verbo. obliga. ⁊ sͣ. di xi. ⁊ dicam. jͣ. e. l. demonſtratio.§. i. ⁊ omnia iura que conditiones in preterituꝫ appellant condi­tiones loquūtur improprieᵈ. Aliquando reſpi­cit verbum futuri temporis: ⁊ hic aduerte. quā­doqꝫ ille futurus euentus eſt certus omni certi­tudine. quādoqꝫ eſt certus an. ſed incertus quā do. vt mors. alquando eſt omnino incertus: vt ſunt cōmuniter omnes conditiones. Primo ca ſu non facit conditionem: vt. sͣ. dixi. Secundo caſu ſunt glo. contrare. nam quidam dicūt ꝙ hͨ adiectio ſi moriar non facit conditioneꝫ: vt not. in. d. l. ſi pupillus.§. ſub conditione. de noua. in prin. glo. ⁊ Cy. tenet ibi. ⁊. C. de here. inſti. l. ex­traneū. Contrariuꝫ tenet glo. in. l. in omnibus jͣ. de reg. iur. ⁊ Dy. in. d.§. ſub conditione. ⁊ iſta la pīcola. jͣ. d̓ ꝯdi. ⁊ demō. cogita ꝯͣ bar to. hic etiā te net pau. d̓ ca ſtro in. d. l. ſi ab hoſtibus. ADDE bal. cōſilio. ccxx­iij. prīo lib. De conditi. ⁊ demōſtra. Rubrica. b Quid ſit ꝯditio. h̓ ha bet̉ diuiſio ⁊ remiſſio toti us tituli. ad de bonā gl. in.§. lōge in ſti. de leg. et qd̓ no. in ru bri. C. d̓ fal. cauſa. ⁊ ī. l. i. C. d̓ his que ſub modo. c Egatiſ l ꝗd ſit cōdio. Et vide per doc.sͣ. in ru bri. poſt gl. ꝑ bal. ī rub. C. de inſti. ⁊ ſubſti. ibi im proprie loꝗ tur tex. ⁊ vi­de ad hoc qͦ habesª poſt bar. in. l. cuꝫ ad p̄ſens. n̄ certū peta. d Loquūt̉ īproprie. oīa iura q̄ cōdi­tiōes in p̄te­ritū appellāt īproprie lo­quūtur. add̓ que. sͣ. dicta ſunt ꝓxi. in diffinitione dixi in. d. l. cū ad p̄ſens ſi cer. peta.